ABİS

Bölüm 6

Bana doğru yakınlaşan topuk sesleri tam önümde durdu. Saçımı tutup kulağıma eğildi. "Sence o kiraz suyunda bir tek bayıltıcı mı vardı?" Cümlesi biter bitmez sırtını dönüp odadan çıktı. Yatağa geri dönüp, bacaklarımı kendime çekip sarmaladım. 

Biz ne yapacaktık şimdi?

...

Gözlerimi açtığımda uzun süredir uyuduğumu fark ettim. Hala etraf zifiriydi. Kaç saattir buradayız acaba? Umarda uyudu galiba. Elimle etrafı yokladım. YOKTU! Umar gitmişti. Ama nasıl? Şimdi ben bu koca karanlıkta tek başıma mıydım? Çığlık atmak için tam ağzımı açtığımda arkamdan bir el ağzımı kapattı. Evet bana ayrılmış sahnenin sonuna geliyoruz. Çünkü birazdan can verecektim. Bu kadar olay benim ilaçlarla ayakta tutulan bünyeme çok fazla. Aslında değil bir HUŞH filminin içine de düşmüş olabilirdim. İçimden kurduğum cümleye bak ya! İçimdeki polyannacılığa ödül verdim. Ama bu kadar kolay pes edemezdim. Daha Umar'ı bulup beni bir başına bırakmanın hesabını soracaktım. İçimden bir ses ya belki çocuğu buradan zorla çıkardılar da, sen kış uykusuna daldığın için duymadın dedi. İçimdeki sesi sessize alıp ağzımı kapatan eli ısırdım. İnleyerek elini ağzımdan çektiği an tutup yatağın bir köşesine fırlattım. Şey, fırlattım demeyelim de ittim diyelim. Çünkü bu halsizlikle bu kadarı bile beni şaşırttı. Tamam sıra gelmişti yüzünü tırnaklamakta. Gidecek güzelim manikür seanslarım. Ama olsun korkudan ölebilirdim. Tam kurbana bir kaplan edasıyla yaklaşıyorken kurbandan homurdanmalar geldi. Sırtını doğrulup kalkacakken hızlı bir şekilde karnının üzerine oturdum. Çünkü fırlatmaya çalıştığımda fark ettim ki bu şahıs benim 2 katım. Eğer kalkarsa sadece üzerime oturarak beni felç bırakabilir. Ellerimi kafasının iki yanına koydum.

+KALKMAYA ÇALIŞMA SENİ MAHFEDERİM! KİMSİN, NEDEN AĞZIMI KAPATTIN?

Yok tek bir cevap yok. Sadece gülüyor. Ve saçma sapan hıhı diyordu. AA yetti canıma ama! Komik bir şey mi diyoruz, şurada adam akıllı korkutmama bile izin verilmiyor. Şimdi sen görürsün. Ellerime değen saçları çekiştirmeye başladım. Ha sonunda bir acı belirtisi. Tam nihai hedefime ulaşmışken hayatım alt üst oldu. Bir anda üzerinde olduğum kişi beni yatağa yatırıp yüzünü yüzüme yakınlaştırdı. Kimsin ya sen?

-Canım, sakın sen düşmanlarımızı tehdit etmeye kalkma o işi ben halledeyim.

+Umar sensin!

Cümlemin bitmesiyle boynuna atladım. Allah'ım şükürler olsun gitmemişti. Yalnız değildim. Yataktan doğruldum. Ellerimi yüzüne yerleştirdim. Sonra tokadı bastım. Hayır bipolar hastası değildim. Sadece korkudan azıcık devrelerim yanmıştı. Tokadın etkisiyle yüzünü sağa yatırmıştı. Üzgün bakıyor olsa bile görmüyordum.

-Bakıyorum da bana tokat atmaya iyi alıştın.

+Korkudan can veriyordum. İnsan bir ses verir dimii?

-Canım istemedi. Öyle cesur durmaya çalışırken çok sevimliydin.

+Conom ostomodo. Oylo cosor dormoyo çoloşorkon çok sovomloydon.

Ha bir iki yaşıma dönmediğim kalmıştı! Gülerek karnını mı tutuyordu o. Elime geçen ilk yerini çimçirdim. Acıyla inledi.

-Kızım o karın kası için ne kadar ter döktüm biliyor musun?

+AA ne ki o sende yok ki. Ama bir daha bana gülersen son tadacağın şey kafanın pekmezi duydun mu beni?

-Tamam duydum sert kız.

Korkmuş muydu o? Ay ne korkması ya resmen benimle dalga geçiyor. Pislik herif. Neyse yine de böbürlenmiştim. Ucundan korkmuştur dimi? 

+Bir daha beni yalnız bırakırsan bu sert kız seni lime lime edecek haberin olsun!!!