KARANLIK DAVET

ŞİFACI KADIN

Ölümün gölgesi üstüme düşmüş ruhuma erişebilmek için kalbime fısıldıyordu.
Fısıltılar bir feryata sonra acı çığlıklara dönüştü. Peki neydi bu çığlıkların kaynağı? Ruhumun benim gibi birisine sahip olduğu için attığı çığlıklar mıydı yoksa ölümün tatlı melodisimiydi .

Elimdeki hançerle bütün gözlere teker teker baktım. O gözlerin içinde kaybolmuş mantığımı aradım ve buldum. Onun gözlerinin arkasına korkmuş bir çocuk gibi saklanmıştı.
Luca...

Eğer ölürsem evet oda ölecekti ama bu intikamla eş değerde değildi . İntikam istiyorsam savaşmalıydım. Hala gözüme büyük bir öfkeyle bakan Luca kararımda kesin olduğunu düşünmesine rağmen umrunda değilmiş gibi davranmayı seçti

_ TAMAM HADİ YAP ! ÖLDÜR KENDİNİ APTAL BİR ZAVALLI GİBİ . AMA BİRŞEY SEVİNDİM BİLİYOR MUSUN MELANY ODA ANNEN VE SENİN HAKKINDA SÖYLEDİKLERİMİ KABULLENMEN.

Annemi andıkça tenim yüzüme doğru ısınıp yukarı çıkıyordu. Sinirlerim zaten gerginken benimle alay edercesine oynaması dahada öfkelenmemi sağladı. Feci derecede aklımla oynuyordu ama buna izin vermeyecektim . Güçlüydüm her zamanki gibi. Ben özgürlüğü kanatlarına işlenmiş bir kuş olsamda şu an konacağım tek yer dar ağacından ibaretti .Bunu bilerek hareket etmeliydim . Bunu bilerek gözlerimin izleyeceği kişinin ölümünü seçmeliydim ve en güzel infaza Luca 'yı yani sona saklamıştım .

Bana alaycı tavırla bakan Luca'ya bende aynı şekilde bakıp sırf içine kuşku düşürmek için sinsi bir şekilde güldüm ve elimdeki hançeri yere fırlattım . Hareketimi gören kraliçe derin bir nefes aldı tıpkı diğer herkes gibi. Bir zamanlar kimsenin umrunda olmayan canım şimdi herkes için değerli bir hale gelmişti istemsizce kendimi önemli biriymiş gibi hissettim sanki gerçekten değer verilen biriymişim gibi. Ama şuda bir gerçekdi ki bana verilen değer sırf o pisliğin yaşaması içindi .

Attığım hançeri alıp yerine takan koruma kuşkulu bir tavırla kralın gözüne baktı. Kim itibarını zedelemek isterdi demi .
_ GÖTÜRÜN ŞU KIZI ARTIK DAHA FAZLA TAHAMMÜL EDEMİYORUM !

Victoria 'nın yeşil gözleri avına kenetlenmiş bir avcı gibiydi . Konuşurken bile kelimelerine iğneleyici bir hitap katmıştı. Ona bakarken verilen emirle beni kolumdan sinirle çekiştiren koruma yüzünden görüş açım ondan kayıp kapıya çevrildi. Cevaplanmamış bir ton soru ve harmanlanmış öfkemle eli boş bir şekilde kapıdan çıkacakken arkadan bir ses koca duvarların arasında yankılanan adım seslerine karıştı.

_ UMARIM BU HIRÇIN TAVRINI ALACAĞIN EĞİTİMEDE YANSITIRSIN .

Kralın sözleri beni ne kadar soru sormaya itsede cevap vermeden ilerledim. Ve işin sonunda hiç bir şeyin değişmeyeceğini bildiğim savaşın ilk kapısından herşeyi göze alarak çıktım. Ciğerlerime bir daha nefes alamayacakmışım gibi nefes çektim bir daha kapanmayacaklarmış gibi sımsıkı kapattım gözlerimi ardımda kapanan kapıyla aynı anda . Söz vermeliydim kendime " BEN GÜÇLÜYÜM" bir daha tekrar ettim içimden ve bir daha ve bir kez daha. Gözlerimi hiç açmadan korumaların beni nereye götürdüklerini bilmeden . Beynimde yankılanan mermere çarpan bot sesleri düşüncelerimin ritmiyle karıştı.

Durduğumuzu hissettiğimde gözlerimi açtım. Geldiğimiz yer beni haftalardır tuttukları odadan başka bir yer değildi . İsteksizce içeri girmeye yeltendiğimde korumalardan biri kolumu kendine doğru çekerek elinme baktı

_ BİRAZDAN ŞİFACI KADIN GELİP ELİNLE İLGİLENECEK SEN USLU DUR YETER.

Elimi ondan bir hışımla çekerek cevap verdim

_ HİÇ BİRŞEY İSTEMİYORUM

Ufak bir kesik yarası onu ilgilendirmezdi . Onca tuhaf şeyin arasında buna mı takmıştı yani . Günlerdir ruhumun çektiği acı bu kesiğin yanından dahi geçemezdi. Bana nasıl baktığını bildiğim halde umruma almayım lanet odaya girip kapıyı yüzüne sertçe kapattım. Kafamı toparlamam gerekiyordu ama yapamıyordum herşey çok karışmıştı. Karanlık tonların hakim olduğu odaya kısa bir anlık göz gezdirip hala bıraktığım gibi olan dağınık yatağa sırt üstü uzandım. Bedenim irkildi . Koca bir kasırgadan kopan bir parça mantığımı yoklarcasına bir soğukluk savurdu vücuduma ve hissettim .
Onu hissettim...