KARANLIK DAVET

HER TÜRLÜ YIKIMA HAZIR OL

Kafam allak bullak olmuştu annemi biraz toparladıktan sonra odama geçip şimdi toparlanma sırası sende dedim kendime balkona çıkıp kollarımı iki yana açtım derin nefesler alıp havanın ciğerlerime dolmasına izin verdim içime çektiğim oksijeni verip vücudumu terk ederken düşüncelerimi de beraberinde götürmesini istedim ve öyle de oldu birkaç derin nefes alış verişlerden sonra kendimi daha iyi hissediyordum şimdi zihnimi başka şeyler doldurmadan önce şu ayrılık olayını oturup kafamda belli bir sonuca bağlamam gerekiyordu.

Babamla oldum olası aramızda bana kız ilişkisi hiç olmamıştı son birkaç sene ve özellikle de son aylarda kendini iyice kaybetmişti anneme ve bana yapmadığını bırakmıyordu ona bir zamanlar karşı çıkıyordum gerekirse atacağı bir iki tokat olacağını düşünerek annemin önüne geçer ona karşı gelirdim peki ya şimdi ne oldu da her şeyden vazgeçmiştim neden karşı çıkmak yerine odamda oturup başka şeylerle uğraşıyordum bilmiyorum belki de o zamanlar babamdan kurtulup hayallerimin peşinden koşmak istiyordum evet belki de değil tam olarak öyleydi benim bir hayalim vardı hatta birden fazla belki bir ara piano çalmak ya da dersten kaçmak ya da ne biliyim bir arabanın camını taşlayıp gülerek karakola gitmek ne kadar saçma da olsalar ya da değişkenlik gösterseler de o zamanlar bir hayalim vardı şimdi kendime bir bakıyorum da bir hiçten farksızım bir hayalim bile yoktu gözüm bitmiş kahve bardağımın yanındaki kitaba ilişti hafif esen rüzgarda rast gele bir sayfa açıldı.

"ÖNCE HAYALLER ÖLÜR,SONRA İNSANLAR"
WİLLİAM SHAKESPEARE

Evren şu an ki çaresizliğime acımış olacak ki bir mesaj göndermişti. Belki de ben hayal kurmayı bırakarak yavaş yavaş ölmeyi seçmiştim kendi çapımda sıkıntılarımdan kurtulmaya çalışırken belki de kendimden kurtulmaya çalışmışımdır derin derin ve daha derine inen düşüncelerimden sıyrıldım.

Elime telefonumu alıp babam olacak herifi aradım onunla konuşmam gereken şeyler vardı sonuçta değil mi? Arama bir süre çaldı açan olmadı tekrar aradım ve beklemeye başladım telefon yine kapanacakken açıldı.

+ KONUŞMAMIZ GEREK HEM DE HEMEN BURAYA GELSEN İYİ OLUR.

Dedim sesimin tonunu sert çıkmasına özen göstererek babam olacak herifin cevap vermesine izin bile vermeden telefonu suratına kapattım her şey bugün sona erecekti her şey bir netliğe kavuşacaktı.

Balkonda son bir kez nefes alıp kendimi birazdan aşağıda olacaklar için hazırladım odadan  ağır adımlarla çıkarken gözüm yatağımın yanındaki beyaz boy aynasına ilişti kendimi tam olarak görebiliyordum gözelerimle bedenimi baştan aşağı süzüp içime fısıldadım SEN GÜÇLÜSÜN aşağıya indiğimde babam çoktan gelmişti yüzünde annemi öldürecek bakışlarla bakarken annem onu donuk gözlerle bakıyordu babamın anneme öyle bakması sinirlerimi iki kata çıkarmıştı madem ayrılıyorlardı artık ona saygılı olmam gerekmiyordu öyle değil mi babam olacak it anneme dik dik bakarken önüne geçip "o bakışlarını değiştir yoksa annemi aldattığın nerdeyse benimle yaşıt fahişenin o güzel kalçalarını görmeni sağlayacak bir gözün kalmaz." dedim kendimden emin bir ses tonuyla babam olacak pislik ona karşı kurduğum cümleden dolayı sinirlenmişti bu sefer kızgın bakışlarını benim üzerime diktiğinde bende ona karşı aynı şekilde bakıp senden korkmuyorum izlenimi vermeye çalıştım bana bir adım daha yaklaştı üzerindeki kokudan anlaşıldığı kadarıyla sarhoştu bu biraz tedirgin olmamı sağlamıştı ne de olsa aklı tam olarak yerinde değildi ve her an her şeyi yapabilecek potansiyele sahipti.

_ ÖNCELİKLE O SES TONUNU DÜŞÜR UFAKLIK AYRICA BEN ANNENİ ALDATMADIM DUYDUN MU ALDATMADIM!

Bağırarak söylediği cümlede son kelimeye vurgu yapmıştı gözüme bakarak benden bir cevap bekliyordu ne dememi istiyordu ki her şey ortadaydı annem evde babamı defalarca başka bir kızla konuştuğu duymuştu ayrıca şirkette dedikodular yayılmıştı herkes babam olacak karaktersizin annemi sekreteriyle aldattığını konuşuyordu boğazımı temizleyip karşımda hala benden cevap bekleyen babama çevirdim.