Hayatımızda söylediğimiz beyaz yalanlar ayağımıza ne kadar dolanabilir ki?
Almila Biricik Yücesoy, 22 yaşında, adı gibi ailesinin biriciğidir. Anne ve babasının ani ölümünden sonra babasının son isteği ile İngiltere'de yüksek lisans yapan genç bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Almila Biricik / Mila Yücesoy
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bayezid Kurt / Kurtbey
Biricik
İngiltere- University of Cambridge'in blackwell denilen konferans salonunda İngilizce olarak iki senedir üzerinde çalıştığım çalışmamı sunuyordum. Yüz kişilik salonda hazırladığım tez sunumumun sonuna doğru protokolde oturan hocalarımın yüzlerindeki tatmin gülümseyişleri ile konuşmamı sonlandırdım.
Kısa alkıştan sonra tez savunmamda jüri olan beş hoca her zaman olduğu gibi mezuniyet kararı vermek için on beş dakikalık ara vermişlerdi. Heyecandan kuruyan boğazımı temizlemek için sunum masama bırakılan şişeyi aldığımda arkamdan bağıran arkadaşım Cara'nın sesiyle ona döndüm.
Tatlı italyan aksanıyla "Anlattığın çoğu şeyi anlamadım ama çok güzel görünüyorsun. Bunun için bile tezini kabul ederler. Hemen mezuniyet partin için hazırlıklara başlamalıyım." Dedi. Gülerek kafamı sallamıştım. Bölümden birkaç arkadaşımda uzaktan baş selamı vermişlerdi.
Hocalar hariç kimse salondan çıkmamış sonucu bekliyordu. Bence de sonuç belliydi de neyse. Beş dakika sonra gelen jüri üyeleri yerlerini alırken, bölüm sekreteri mezuniyet cübbesi ile bölüm başkanının yanına gelmişti. Bu demekti ki birazdan Cambridge Üniversitesi Mimarlık bölümünün yüksek lisans mezunu olacak ve Yüksek Mimar olarak anılacaktım.
Ayağa kalkan bölüm başkanı çıt çıkmayan konferans salonunda, mikrofon olmadan yüzlerce kişiye ders vermesine imkân tanıyan gür sesiyle, "evet değerli meslektaşlarım ve öğrencilerim sizlerin huzurunda kurul oy birliğiyle Almila Biricik Yücesoy'un uzmanlığını onaylıyorum." İçimde Serdar Ortaç Hadi Çal – yüksek sesle ile çalarken göbek atan ruhum, dışarıya sadece mutluluk dolu bir tebessüm bırakmıştı.
Hocalarımın ve bölümden arkadaşlarımın tebriklerini alarak salondan çıktığımda tez danışman hocam kolumdan tutmuştu. Gülümseyerek, "Bayan İdil'e haber ver de öğlen yemeğini birlikte yiyelim." Tamam anlamında kafa sallayıp telefonumu aldığımda heyecanla haber bekleyen annemin eski arkadaşı benim İngiltere'de hamim İdil teyzemi aradım. İlk çalışta açtığı telefona "tabiki de mezun oldun değil mi Milacım" dedi.
