Sessiz Yabancı

bölüm 20

İçime işleyen soğukla birlikte, attığım adımların sağlamlığını tartarak ilerliyordum.Islak zeminde çıkan tok ayak sesleri duyuluyordu ve ben bunu yaptığıma inanamıyordum.Neden sanki sıcak yatağımdan ayrılmaya bu kadar istekli olmuştum.

Aslında bunun bu kadar erken olmasını beklememiştim.Verdiğim kararları sorgulamam gerektiğini öğrenmeliydim.Fakat yine aynı sonuca ulaşacağımı biliyordum.Şikayet etmeye erken başladığımın farkındaydım ve anladığım kadarıyla bu daha hiçbir şeydi.Sadece ,yatağımdan zorla alıkonup soğuk,ıslak ve karanlık mekanlarla haşır neşir olmaya alışkın değildim.Neyse ki buna alışmama yardım eden huysuz birileri vardı.

Evet o.Sırlarla dolu ama kendinden bir o kadar da emin o somurtkan çehre.Jaden. Bunu bilerek yapmıştı.Beni sınır noktama kadar zorlayacaktı.Ta ki vazgeçene dek.Boyumdan büyük laflar ettiğimde durumun ciddiyeti hakkında fikrim olduğunu sanmıştım.Şimdiyse ölümle burun buruna gelmem an meselesiymiş gibi geliyordu.

Kaybedeceğim hiçbir şey yoktu.Nedenini bilmediğim bir çekim Jadenla birlikte hayata meydan okumama yol açıyordu.Bundan haz etmediğini biliyordum.Beni sadece başından atmaya çalışıyordu ve bugünki av merasimi bana özel planlanmıştı.Herkes bu işin içinde olabilirdi.Beni vazgeçirmek için seferber olduklarını seziyordum.Belki Lisa bunun dışında olabilir ya da Brandon .Geldiğimden beri sıcak davranışlarını göz ardı etmem mümkün değildi.Bana yol gösterdiğini söyleyen fakat bunun yıldırıcı bir oyun olduğunu fark etmediğimi sanan Jaden ,benim bütün enerjimi emerken diğer arkadaşları ondan daha sıcakkanlıydılar.Neden biraz perdelerini indirip bana arkadaşça davranmıyordu ki?Eminim bu takım arkadaşlığından ikimizde kazançlı çıkabilirdik.O, fazladan bir grup üyesi kazanıp daha da güçlendiklerini düşünüp sevinirken, bense babama  giden yolda yardım alabileceğim birilerinin olduğunu bilecektim.Tabi ki bana ihtiyacı yoktu.Bunu biliyordu.Yardım etmeme izin verecekmiş gibi görünüp aslında benim buradan kaçıp gitmem için her şeyi yapacaktı.

Babam,onun yanında olmam için tek neden değildi.Jaden bana benziyordu.Öfkesini kendisini cezalandırarak kusan, insanlardan kendini soyutlayarak yaşamaya çalışan,her daim mutsuz olmayı istermiş gibi görünen fakat sadece sevgiye aç olan bir çocuktu.Kaybettiği arkadaşının acısını hala atamamışken birde insanlar tarafından elle gösterilip, katil damgası yemesi onu güçsüzleştirmiyordu.Aksine bundan beslenip daha da sert ,daha da çelikleşen yapısını sağlamlaştırıyordu.Tıpkı benim gibi..

Jaden’a yanında olacağımı söylediğimde onun bir gruba sahip olduğu aklımın ucundan geçmemişti.Fazla yalnız olduğunu düşünmüştüm.İnsanlara söylememesi gereken o sırrı tek başına üstlenmesi yetmiyormuş gibi kendi boşluğunu onları avlayarak geçirmesi beni etkilemişti.Ama şimdi ellerinde kesici aletlerle herhangi bir saldırıya karşı tetikteydiler.Hala adını öğrenemediğim,Jadenla tanışmamıza neden olan şu meşhur ,garip görünüşlü bıçak.Nasıl bu kadar etkili olduğunu sormayı hatırlatmak üzere yürümeye devam ettim.

Sağımda Brandon’ın temkinli nefes alış verişi,solumda sessiz ve gergin bakışlı Jaden.Neden bana yakın yürüdükleri hakkında pek fikrim yoktu.Muhtemelen, şaşırtıcı olmayan savunmasız görünüşüm onları korkutmuştu.Başlarına bela açacağımı biliyorlardı.Bu yüzden tam teçhizatlı bir şekilde hazırlıklıydılar.

“Neden buradasın?” hafif kısık sesin benden bir cevap beklediğini biliyordum.Brandon daha yakınımdan yürüyerek benimle sohbet etmek istediğini göstermişti.Jaden’ın bizi duyduğunu farkettim ama aldırmadım.

“Yatağımdan zorla sürüklenip buraya getirildim.Pek seçim şansım yoktu.”Kafamı ondan yöne çevirmiyordum.Gözlerine bakmadan aptalı oynamak daha kolaydı çünkü.