Herkese selamün aleyküm, merhaba :) Yepyeni bir kurguyla karşınızdayım. Aslında sizin için yeni benim için pekte yeni olmayan bir kurgu :")
Hayata farklı pencerelerden bakarken bu sefer gözümü bambaşka bir yere çevirmişim. Karakter ve yaşantısı benden tamamen farklı da olsa, duygularımız hep aynı.
Hayatta kalmak, bocalamak ve yorulmak üzerine bir şeyler. Kim ya da kimse olmak işin gizemli tarafı. Fikir zihnime düştüğünden beri tedirginim. Umarım gerçekten yansıtarak sizlere sunabilirim :)
Sonunda onunla tanışıyorsunuz, bugün kar yağması neticesinde. Kar gibi, tertemiz bir sayfa olsun diye kar yağmasını bekledim. Şimdidışarıda hafif atıştıran kar, yüreğimdeki heyecan ve sizlerle buluşmanınverdiği mutluluk var.
Önce yoldaş sonra yol kaidesince, yoldaşım Rabbimden sonra sizlersiniz. Hayırlı, mübarek olsun.
Bismillahirrahmanirrahim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"-1 Demir Soğuğu"
0000
Göz bebeklerime işleyen ve yerimden kalkmam için bana baskı yapan huzmeye tahammülüm gittikçe azalmaya başlamıştı. Boğuk ve soluk seslerin bağırışına da kulaklarım isyan etmeye yeltenirken olduğum yere mıhlanmış gibiydim. Kalkamazdım, bırakıp gidemezdim.
Gözlüklerimi tüm hırsımı ondan çıkarmak ister bir sinirle çıkarıp dosyaların üzerine fırlattım. Boğazımı saran demirleri biraz olsun indirebileceğime olan inancımla elimle beni rahatsız eden yere baskı yaptım.
Geçmiyordu, geçmek ne demek onu bile bilmiyordu. Daha çok dolandı zincirler boğazıma, daha çok canımı yakmaya başladı. Bu insanlar neden hiç susmuyordu?
"Bekir Bey, sizce bu fikir nasıl?"
"Bekir Bey?" önüme bırakılan dosyayla beraber zihnimin en ücra köşelerinden sıyrılmıştım. Rastgele attığım gözlüklerimi yeniden kavradığımda yüzüme değen demir soğukluğuyla biraz da olsa kendime gelmiştim. Üstünkörü inceleyip yanımda duran kıza baktım. Daha işe başlayalı çok olmamıştı ve benim sekreterliğimi yapıyordu.
"Bunu odama getir, sonra incelerim. Evet burada bitirelim arkadaşlar, diyeceğiniz herhangi bir şey?" kimseden ses çıkmayınca pantolonumu düzelterek ayağa kalktım. Sandalyeye astığım ceketi de elime alıp kapıdan çıkacakken içeriden birisi:
"Bekir Bey sanki toplantı boyunca iyi değildiniz-"
"Sizi ilgilendirmez. Benimle değil işlerinizle ilgilenin." deyip hışımla odadan çıktım. İnsanların özel hayatıma karışmalarına tahammülüm çok azdı. Az olan tahammülümü de dediği birkaç kelimeyle tüketmişti.
