Esaret

Bölüm 41

Keyifli okumalar❤️

Nehir,açılan kapının sesiyle hemen telefonunu sakladı. Kızı aşağıda uyuduğu için hemen onun yanına gitti. Uyanmıştı. Samet'te kızını seviyordu. Nehir,kocasını gördüğü gibi mutfağa gitmişti. Aynı yerde bulunmak istemiyordu onunla. Çok geçmeden arkasından Samet gelmişti. Karısının beline ellerini  sarmıştı.

"Affet beni Nehir'im. Özür dilerim."

Nehir,cevap vermeyip kurtulmaya çalıştı ama Samet izin vermemişti.

"Kaçma benden,konuşalım beni dinle."

"Neyini dinleyeceğim ya senin nasıl beni aldattığını mı?"

"Kendimde değildim çok fazla içmiştim. Seni çok özlemiştim Nehir."

"Beni özledin ama Selma'yla birlikte oldun."

"Offfffff Of ben kafayı yiyeceğim artık. Bir sorun bitmeden bir diğeri başlıyor. Beni anlamaya çalış biraz kendimde değildim."

"Madem içince çok kötü oluyorsun o zaman içmeyecektin. Şimdi buraya gelipte Of mof deme."

"Keşke seni dinleseydim de bıraksaydım."

"Keşkelere yer yok ama."

Ardından Nehir,Hira'ya bakmak için çıkmıştı. Kendine kendine mırıldanıyordu kızı. Çok geçmeden Samet'te gelmişti yanlarına. Kadın kalkmak için yeltendiğinde Samet onu durdurup gitmesini engelledi.

"Poyraz'la ne konuştun?"

Nehir,kimsenin fark etmediğini düşünmüştü ama yanılmıştı. Korumalardan biri görüp hemen Samet'e yetiştirmişti.

"Eski karının kızı yine buraya geldi. Babası da arkasından gelmiş. Bende çocuğunuzu götürün dedi."

Sonuçta yalanın dokuz yerde yeri vardı ama değil mi? Azıcık yalandan bir şey gelmezdi sonuçta. Yani inşallah gelmezdi.

"Poyraz o çocuğu buraya bilerek göndermiyorsa benimde adım Samet değil."

Nehir,sessiz kalmıştı. Evet Poyraz'ı sevmiyordu tabiki de nefret ediyordu ama köprüden geçene kadar ayıya dayı demekten başka çaresi yoktu. Hem böylelikle Yağız'ın yanına gittiğinde Samet ondan şüphelenmezdi ve onlara da zarar vermezdi. Düşünceleri bazen Nehir'i çıldırtacak derecede oluyordu. Bu ev üzerine üzerine geliyordu ve Samet'in yaptığı her hata aklına düşüyordu. Bu da nefretini körüklüyordu. Çığlık atıp kaçmak istiyordu bu evden. Hemde arkasına bakmadan. Samet yine konuşmaya başladığında Nehir bıkkınlıkla dinlemeye başladı.

"Babamlar Hira'yı görmek istiyor."

"İyi götür o zaman Hira'yı."

"Sen???"

"Senin ailenin yanına gideceğimi düşünüyor  musun cidden?"

"Nehir,cidden beni çıldırtacaksın. Benim babama baba diyordun şimdi ne oldu da böyle yapıyorsun?"

"Ne mi oldu? Bunu bana soruyor musun sen ya? Git Hira'yı götür sonra da hemen getir kızımı bana."

Samet,karısının elinden tutup yatak odasına çıkardı. Nehir,ise bağırıp bırakmasını söylüyordu.

"Git giyin."

"Sana gitme.."

Cümlesini tamamlayamadan Samet bağırmıştı.

"Giyin dedim sana."

Nehir,normalde yapmazdı dediğini ama şuan kesinlikle korkmuştu Samet'ten. İlk zamanlardaki gibi korkunç bakıyordu gözleri.
Giyinme odasına gidip üzerini değiştirdi. On dakika sonra odadan çıktığında Samet'in aşağıya indiğini gördü. O da arkasından inmişti. Hira'nın yanına gidip yukardan getirdiği kıyafetleri giydirmişti. Ardından Samet'in yönlendirmesiyle evden çıktılar. Arabaya bindiklerinde Samet hızla gaza bastı. Yarım saatin ardından geldiklerinde Samet arabadan inip kızını kucağına aldı. Ardından Nehir'in de inmesini bekledi. Kapıyı çaldıklarında Zeynep açmıştı. Hiç vakit kaybetmeden yengesine sarılmıştı. Aynı şekilde sıcak davranacağını tahmin etmemişti Nehir ve şaşırmıştı. Ama o da aynı şekilde karşılık verdi.