Esaret

"Bölüm 7.."

Dünlerim,gülüşlerim,nefesim neredesin?🎶🎶 (SANCAK) 

En büyük Bedduam sana Sende benim gibi Sevdasina Hasret Hayati Bir Mecnun misali yaşaman Dilegiyle! 🎶🎶 (FERMAN&LEYLA) 

#########

Genç adam, annesinin attığı tokattan çok etkilenmemişti. Sadece kafası çapraz bir şekilde biraz eğilmişti. Hızla kafasını kaldırdı. Oldukça şaşırmıştı. Gözleri annesini bulduğunda, yaşlı kadının gözlerinin içinde saf öfke ve hayal kırıklığı vardı. Oğlunun böyle bir şey yapabileceğini hiç düşünmemişti. Genç adam dişlerinin arasından öfkeyle tısladı.

-"Siz karışmayın." 

Genç adam,ailesine oldukça saygılı biriydi. Ama yine de ailesinin bu konuya karışmasını istemiyordu. Yaşlı kadın hemen oğluna sitem etti.

-"Sen nasıl böyle bir şey yaparsın? Bu kızın hiç bir suçu yok! Hemen onu rahat bırak."

  -"Lütfen anne.. Siz karışmayın." Dedi sabır dilercesine..

-"Hayır. Karışacağız. Bu çok önemli bir konu. Ve biz bu kızın her zaman arkasındayız." Dedi omzunun üstünden arkasındaki genç kadına bakarak.
Genç kadın,kendisine bakan yaşlı kadının bakışlarında güven görüyordu. Sanki onu tüm kötülüklerden koruyabilirmişcesine bakıyordu yaşlı kadın.. Bu bakışları genç kadının içini ısıtmıştı. Ama yetmiyordu.. İçindeki korkuyu dindirmeye yetmiyordu.. Çünkü biliyordu Samet'in neler yapabileceğini.. Bebeğinin katiliydi o.. Korkmayacaktı da ne yapacaktı? Samet?ise genç kadına öldürücü bakışlarını gönderdi. Genç kadın,bir kez daha bu adamdan korkması gerektiğini anladı.. Öldürücü sessizliği Samet'in babası bozdu.

-"Oğlum bu sorun böyle çözülmez. Bırak kızı gitsin!" Sonlara doğru sinirlenmişti yaşlı adam. Samet artık çok sinirlenmişti.

-"Bu kadının kocası, benim canımdan çok sevdiğim karımı öldürdü! Konu Selma'ysa karşımda siz bile olsanız benim için fark etmez! Bu dünyada her şeyin bedeli var! Fırat denen o şerefsizin yaptıkları yanına kâr kalamaz!"
Genç adam burnundan soluyordu. Ailesinin işlerine karışmasından oldu olası nefret etmişti. O, onlardan yardım istemediği sürece hiçbir şeye karışmamaları gerekiyordu. Genç kadın ise sadece 'şerefsiz' kelimesinde takılı kalmıştı. Ama Samet'in ailesinin yanında onunla kavga etmek istemiyordu. O yüzden şimdilik susmayı tercih etti. Ama o 'şerefsiz' kelimesi içine oturmuştu resmen. Yük olup binmişti genç kadının omuzlarına.. Gözleri dolmuştu.. 'Şimdi olmaz' dedi içinden.. 'Şimdi olmaz.' Güçlü durması gerekiyordu. Samet konuşmaya devam etti.

"Lütfen. Şimdi. Gidin." Dedi tane tane. Zehra Hanım ise şaşkındı. Oğlu nasıl bu kadar kör olmuştu. Hemen konuştu;

-"Oğlum sen şimdi bizi.. Kovuyor musun?" 
-"Konu Selma'ysa karşımda kimsenin duramayacağını söylemiştim. Lütfen. Artık gidin."

-"Merak etme kızım. Biz senin arkandayız. Sana yardım etmeye çalışacağız."

-"Hayır. Asla izin vermem! Ben size karışmayın diyorum sen hâlâ yardım edeceğim diyorsun anne! Ah! Yeter artık! Anne. Eğer yardım edersen.. O ölür! Duydun mu beni? Ve eğer.. İşime daha fazla karışırsanız.. Beni bir daha göremezsiniz!" Deyip genç kadına yöneldi.

  -"Seninle de işimiz bitmedi! Bunun bedelini çok ağır ödeyeceksin!" Diyerek genç kadının bileğini sıkıca tutarak onu sürüklemeye başladı. Genç kadın ise bileğini kurtarmaya çalışıp;

-"Bırak beni! Bırak! Sen.. Sen nasıl benim Fırat'ıma, canımdan çok sevdiğim adama şerefsiz dersin? Asıl şerefsiz olan sensin! Senden nefret ediyorum! Allah belanı versin!" Dedi ağlayarak. Samet'in ailesi çoktan gitmişti. Samet konuşmaya başladı.