Esaret

Bölüm 26

Keyifli okumalar.❤️❤️

Zeynep gittiğinde Nehir'de koltuğa uzandı. Zeynep ve Zehra Hanım'a güvenmekten başka çaresi yoktu. Buradan da kaçıp gitse nereye gidecekti? Bu yüzden onlardan yardım beklemekten başka çaresi yoktu. Zeynep,abisinin babasından yardım istediğini söylemişti Nehir'e. Ve diğer konuşmaları da söylemişti. Nehir, Samet'in ne kadar öfkeli olduğunu tahmin edebiliyordu eğer bulursa da bu sefer kolay kurtulamayacağını biliyordu elinden.
Zeynep,boş bir vakit bulup tekrar geleceğini söyledi ve o zaman ayarlayacaklardı ne yapacaklarını. Yapacak bir şey olmadığı için gözlerini kapatıp uyumaya başladı Nehir.

                       ######
Samet ise her yerde karısını arıyordu. Bir gün geçmişti bile karısı olmadan. Bir gün daha geçmesini istemiyordu adam. Bu yüzden ne yapıp edip bulacaktı karısını. Çalan telefonunu eline alıp cevapladı. Arayan kişi Emre'ydi.

"Efendim Emre."

"Abi dün yengem kaçmadan bizim eve geldi. Annemle bir şeyler konuştular. Belki annem biliyordur yerini."

"Niye daha önce söylemiyorsun Emre?"

"Ben.."

Emre'nin sözünü tamamlamasına izin vermeden telefonu kapattı Samet. Hemen arabaya binip annesinin yanına gitmeye başladı. Eğer böyle bir şey yaptıysa annesi bu sefer gerçekten affetmeyecekti annesini. On beş dakika sonra gelmişti. Hemen kapıyı çalmıştı. Kapıyı Zeynep açmıştı. Kardeşini kenara ittirip içeri geçti. Zeynep abisinin tavrına anlam verememişti. Abisinin peşinden koşup yanlarına gitti.

"Anne karım nerede?"

"Ben nerden bileyim oğlum."

Zehra Hanım oğlunun öfkeli suratını gördüğünde korkmuştu. Zeynep'te annesinin birazdan yerini söylemesinden korkuyordu ve bu kesinlikle olacaktı. Çünkü annesinin suratı bunu gösteriyordu.

"Anne!! Bana yalan söyleme. Dün Nehir buraya gelmiş."

"Evet geldi ama Zeynep olmayınca gitti."

"Anne hemen bana karımın yerini söyle."

"Bilmiyorum Samet."

"Son kez soruyorum anne karım nerde?"

Zeynep annesinin söyleyeceğini bildiği için kimseye çaktırmadan evden çıktı. Nehir'in yanına gidip o evden uzaklaşmasını söyleyecekti.

Zehra hanım daha fazla saklayamamıştı.

"Anneannenden bana kalan evde."

Samet daha fazla orada durmayıp evden ayrıldı. Son hızla arabasını oraya doğru sürdü.

Zeynep yengesinin yanına gelmişti. Nehir kapıyı açtığında Zeynep hızla içeri geçti ve yengesinin de kolundan çekip odaya götürdü.

"Yenge hemen buradan ayrıl. Abim geliyor."

"Nasıl öğrendi."

"Yenge bunları konuşamayız şimdi hadi abim gelmek üzere."

"Ne yapacağız?"

İkisi de ,ne yapacağını bilmeden oraya buraya gidip gelmeye başladılar. Zeynep balkona çıktığında aklına gelen şeyi yengesine söyledi.

"Yenge karşı balkona geç."

Nehir,korktuğu için biraz ikilemde kalmıştı. Ancak Zeynep'in abim geldi demesiyle hemen geçmişti karşı balkona. Zeynep'te abisine yakalanmadan evden çıktı. Abisinin merdivenlerden çıkacağını düşündüğü için hemen asansöre binmişti. Nehir,balkonun köşesine sinip yavaş yavaş kapıya doğru yürüdü. Kimin evi olduğunu bilmiyordu ama içeri girmekten başka da çaresi yoktu. Yavaşça kapıyı açıp içeri girdi. Arkasını döndüğünde kendine şaşkınlıkla bakan bir adamla karşılaştı. Samet'in yaşlarında uzun boylu biriydi.