Substitute Mom (KathNiel) COMPLETE [editing]

Chapter 4

Hello!! Dicated ulit sa kanya to kasi naniniwala siyang sisikat ang story ko. thank you! Salamat sa suporta! Keep loving my story. :D Love lots xoxo.

 

 

Chapter 4 – With Adison Family

 

 

 

DJ:".........Mama"

 

Still Daniel's Point of View

 

 

"Kuya!! I missed you so much." Magui.

"Mee too kuya. Miss na din kita." Lelay.

Tapos niyakap ako ng dalawa. Niyakap ko sila pabalik at hinalikan ung noo nila, miss ko sila ng sobra. Close kami ng mga kapatid ko eh, bumitaw sila sa akin napatingin ako kay JC. Di ko maintindihan ung expression nya. Para siyang na-tatae xD.

"Jays. Ano?" kinamot niya ung batok niya tapos tumakbo at niyakap ako saglit.

"Na-miss talaga kita Big bro!! Kuya pamangkin ko?" tumingin ako kay Kath tapos binalik ko ung tingin ko sa kanila tapos tumango, agad naman silang pumunta sa gawi ni Kath. Napadako ang tingin ko kay Mama. Nilapitan ko siya. Niyakap ko siya ng mahigpit.

"Ma, Sorry." Naramdaman kong niyakap niya din ako.

"Anak usap tayo?" sabi ni Mama.

 

 

 

 

Daniel's House

 

 

Hindi na namin naituloy ni Kath ung pagkain sa KFC kasi bigla nga naming nakita si Mama.

Sobrang awkward nga sa kotse kasi ang tahimik tanging pag-sigaw at pag-tawa lang ni baby ung naririnig namin.

Tuwang-tuwa ung mga kapatid ko sa pamangkin nila na di nila nakasama ng matagal.

Ini-uwi ko sila sa bahay ko. Kausap ko ngayon si Mama sa garden. Habang ang mga kapatid ko, si Kath at Jordan nasa kusina.

"Kamusta ka na DJ?" habang naka-tingin sa mga halaman. Napa-tingin ako kay Mama, hindi ko alam ang mararamdaman ko. hindi ko din alam kung anong nararamdaman niya base sa ekspresyon niya. Ewan.

 

"Ok lang ma." Maikli kong sagot. Napa-tungo ako at tinitigan lang ang sahig.

Walang umiimik sa'min. Nakakapanibago ang oras na 'to. Parang pakiramdam ko hindi kami nanging close ng nanay ko. Alam niyo ba 'yung pakiramdam na dumating ang best friend after years na walang communication? Ganun. Napaka awkward. Huminga ako ng malalim.

Lumuhod ako sa tapat ng upuan ni mama at hinawakan ang dalawang kamay niya. Mahal na mahal ko ang mama ko, parang di ko kakayanin na hindi niya ako mapatawad at kung mangyari un. Hindi ko na alam ang gagawin ko.

"Maaa, sorry. Sorry kung nagging iresponsable ako. Sorry kung *sobs* nasira ko ung tiwala mo. Mama sorry.. Patawad po." di ko napigilang maiyak sa harapan ni Mama.

"Ang bakla mo Danilo ha. Tumayo ka nga diyan. Anak, matagal na kitang napatawad. Oh, kung di kita ipinagtabuyan dati. Hindi mo siguro makakamit ung tagumpay mo ngayon. Ang ganda na ng bahay mo, ang ganda na ng buhay ng apo ko. Pero sorry pa din anak dahil dun." Niyakap ko si Mama.