✓ phóbos ⌗ jay × jungwon

1.5

*ೃ: Bu bölümde de kan, cinayet, psikolojik baskı var. Rahatsız olacaklar okumayabilir.

_

Jay ile bakışıyoruz. On beş dakika kırk iki saniyedir. kırk üç, kırk dört, kırk beş...

Bana iğrenerek bakıyor. Rahatsız edici.

"Jay öyle bakma."

"Kapıyı aç, korkuyorum lütfen aç."

"Sana bir şey yapmam ama, gitmeye çalışmadığın sürece. İçeri gidebiliriz."

"Jungwon gitmek istiyorum."

"Gitmeni istemiyorum."

"Lütfen gideyim izin ver."

"Gidersen yalnız kalırım."

"Jungwon-ah şu an mantıklı düşünemiyorsun. Gideyim izin ver lütfen."

"Ben mantıklı düşünüyorum. Gidersen tek başıma kalırım. Geri gelmezsin. Deli derler bana. İyiyim ki ben. Sadece onlar da bana kötü davranıyordu."

"Ne?"

"Babam beni dövüyordu. Şizofrenim olduğunu öğrenince bırakmıştı gerçi. Ama beş yıl boyunca nasıl dayak yediğimi çok güzel hatırlıyorum. Ben de parmaklarını kestim. Canımı yaktığı için."

Jay şimdi daha soğuk bakıyor bana. O kadar korkutucu muyum?

"Annem bir kere bile kurtarmaya çalışmadı beni onun elinden. Üstelik senden hoşlandığım için iğrenmiş benden. Seninle görüşmememi söyledi. Ben de onu öldürdüm. Acı çekerken seyrettim. O da babam beni döverken sadece bakardı. Nasıl hissediyorum görsün istedim."

"Jungwon-ah, ben gitmek istiyorum kapıyı aç."

"Ama haklı olduğumu anlatıyorum sana. Neden hala gitmek istiyorsun. Sadece bana yaptıklarının kat kat kötüsünü yaptım onlara. Hak etti onlar."

"Kapıyı aç korkuyorum."

"Ama sen bana zarar vermedin, sana bir şey yapmam ki."

Sadece iğrenerek bakıyorsun. Gözlerini kesmem gerekir mi?

"Kapıyı açar mısın?"

"İstemiyorum. Bana öyle bakmayı keser misin?"

"Jungwon. Korkuyorum ben."

"Ama sana bir şey yapmam dedim. Bana böyle bakma."

"Jungwon kapıyı-"

"Bana böyle bakmayı kes! Gözlerini çıkarmak istememe sebep oluyorsun! İğrenerek bakma bana! Böyle bakma bana!"

"Jungwon-ah, kapıyı aç. Eğer tedavi olursan iyi oluruz? Hm?"

"Deli değilim."

"Değilsin, sadece destek alman gerekir. Jungwon-"

"Deli olduğumu mu söylüyorsun?"

"Öyle bir şe-"

"Delirmedim ben."

"Öyle bir şey söylemedim!"

"Bağırma."

"Tamam, hadi kapıyı aç. Annemi çağırayım. Seninle ilgilensin olur mu?"

"Hayır. İlaçlar başımı ağrıtıyor. Üstelik bir şeyleri unutuyorum. İlaçlarımı içmek istemiyorum. Her şeyi unutturuyor bana."

"Jungwon."

"Jay bana böyle bakma. Sinirlerimi bozuyorsun."

"Jungwon, ne kadar saçma bir durumdayız farkındasın, değil mi?"