✓ phóbos ⌗ jay × jungwon

1.2

*ೃ: Bu bölüm başından sonuna kadar kan ve ölüm içeriyor, rahatsız olacaklar için uyarımı yapıyorum. İğrenç olduğuna dair yorum yapılsın istemediğim için şimdiden uyarıyorum yani. İyi okumalar.

_

Sessizlik.

Ev çok sessiz.

Neden bilmiyorum.

Hiç bir şey hatırlamıyorum.

Sadece midem bulanıyor.

Çok ilaç içtim az önce.

Sanırım yarısını çıkardım.

Yine de ev bu kadar sessiz olmamalı.

Neden?

Sunoo nerede?

Ev sessizse başımda olması gerekmez miydi?

Odamın kapısını açıp çıktım. İğrenç kokuyordu ev. Çürük gibi. Dün gece ne yaptığımı hiç hatırlamıyorum. Sadece başım ağrıyor.

Aşağı inerken aynaya bakıyorum. Beyaz tişörtümde kırmızı lekeler var. Ellerimde ve kollarımda da.

Aşağıya iniyorum. Koku güçleniyor. Katlanamıyorum. Ama hatıralarımı veriyor bana şimdi. Sunoo haklıydın değil mi? Ben bir canavarım değil mi?

-yesterday, night-

"Jungwon, Jay ile görüşme." dedi annem yemeğin ortasında. O an hiç hissetmediğim kadar sinirli hissettim. O kim oluyordu ki? Kim oluyor da bana karışabiliyor?

"Ne!?" diye bağırdım. Evet bağırdım. Yediğim şeyi kesmek için kullandığım bıçağı sıkıyordum şimdi elimde. Elim acıyordu. Çok.

"Ondan hoşlanıyor olmalısın, bunu onaylamıyorum."

"Sana sormadım."

"Ben senin annenim."

"Bana karışamazsın!"

"Yang Jungwon! Bana sesini yükseltme!"

"Neden? Döver misin çocukken yaptığınız gibi?"

"Sus."

"Niye? Karışamazsın sen bana. Kimse ne yapacağımı söyleyemez bana."

"Telefonunu ver."

"Hayır."

"Vermeni söyledim."

"Ben de sana hayır dedim!"

"Jungwon!"

jungwonie~ annen çok sinir bozucu olmaya başladı.

"Defol başımdan! Uğraşamam şimdi seninle!"

ah, yalanını açık ettin.

"SUNOO KES SESİNİ!"

"Jungwon, doktoruna yalan mı söyledin sen?"

aptal.

"SUS DEDİM!"

annen konuştu, ben değil.

"Jungwon yalan mı söyledin dedim."

"SEN DE SUS! O DA SUSSUN! İKİNİZ DE KESİN SESİNİZİ BIKTIM SİZDEN SUSUN DİYORUM!"

"Doktorunu arayacağım, iyi değilsin sen."

hmm, annen cidden sinir bozucu olmaya başladı.

"Arama."

"Jungwon, iyi değilsin sen oğlum."

deli olduğunu söylüyor.