✓ phóbos ⌗ jay × jungwon

0.3

"Yang Jungwon, Doktor Park sizi bekliyor."
...
Doktor içeri girdiğimde gülümseyerek karşıladı beni, sorunlarımı dinlerken gülümsemiyor olması onu sevmemi sağlamıştı, çünkü güzel bir şey anlatmıyordum. Anlattığım şeyler rahatsız ediciydi ve bunu gülümseyerek dinleyen anneme de genel olarak sinir oluyordum. Kadın bana anlatmak istediğim yeni bir şey olup olmadığını sordu, oğlunu bir haftadır rüyalarımda görüyorum demem çok saçma olurdu değil mi? Yeni bir şey yaşamadığımı, haftamın fena geçmediğini söyledim. Çocukluğumdan bahsetmemi istedi ve biraz Sunoo'nun varlığını ilk hatırladığım küçüklüğümden bahsettim. Seansın bittiğini fark ettiğimde ona bir şey sormak istedim, o da sorabileceğimi söyledi. "Oğlunuzun adı ne?" diye soru verdim bir çırpıda. Merak etmiştim. "Jay" dedi. Jay... Güzel bir isimdi. Hoşuma gitmişti.

"Şey benim hiç arkadaşım yok, dediğim gibi." dedim. Oğlunla tanışmak istiyorum desem kaba olurmuş gibi hissetmiştim bu yüzden lafı dolandırıyordum. "Jay ile arkadaş olmak mı istiyorsun?" diye sordu. Bu kadın cidden aklımı okuyabiliyordu. Evet anlamında başımı salladım. Kadın yine gülümseyerek cevap verdi bana, "O biraz zor. Jay'in antropofobisi var. Şey fazla bilimsel oldu. Yani insanlardan korkuyor. Birine alışması uzun sürüyor ve bu esnada senden korkacaktır, sen bundan rahatsız olmaz mısın?"

Ben gerçekten dünya üzerindeki en şanssız insandım. İlk defa biriyle arkadaş olmak istemiştim ve insanlardan korkan biri çıkmıştı. senin arkadaşın olamaz. hem ben neyine yetmiyorum. fikirlerim saçma değil. gerçekler bunlar jungwon. sadece sen fazla safsın.

Sunoo'nun dediklerine sinirlendiğimden aldığım gazla "Rahatsız olmam, ben onunla arkadaş olmak istiyorum. Hiç rahatsız olmam hem de. Tabii siz hastalığım yüzünden Onunla konuşmamı istemezseniz o zaman da sorun etmem. İnsanlar genelde bu yüzden kendilerinden uzak olmamı isterler" dedim. Kadın bana bakıp gülümsedi. "Sence ben sorun edecek birisi miyim? Bak şizofreni olmayı sen istemedin. Üstelik bunun için tedavi de görüyorsun. Neden rahatsız olayım ki. Oğlumla konuşurum. İkna etmeye çalışırım." dedi. Garip bir şekilde hayatımın en mutlu anıydı bu. Hayatımda bu kadar huzurlu hissettiğimi hatırlamıyordum. Bu hissi sevmiştim. Hiç bir şeyi sevmediğim kadar çok sevmiştim.
_______
20.04.21