The Black Soul Alpha (#2)

Hoofdstuk 11

'Hoe?', vraagt hij zachtjes. Marie verstijft en lijkt even van plan te zijn niets terug te gaan zeggen. Na een poosje zucht ze. 'We werden aangevallen.', fluistert ze. Plots krijgt ze een flashback naar het moment dat haar vader de woonkamer binnenstormde. 

Met een hoop kabaal komt er een man naar binnen gelopen. 'Papa!', schreeuwt het meisje blij. Zonder naar zijn dochter om te kijken loopt de man door naar zijn vrouw. 'Ze zijn er, ze waren er altijd al, we zijn verraden, we moeten hier weg, snel alles inpakken,' somt hij op. 'Neem jij Marie mee, ik moet de rest waarschuwen, hoe durven ze, stelletjes...' Net als de man het woord wil uitspreken staat de vrouw op en steekt haar vinger op als waarschuwing. 'Jim,' zegt ze, 'doe normaal en vertel rustig wat er aan de hand is.'

Terwijl Jim alles begint te vertellen pakt de vrouw haar dochter op en zet haar op haar schoot. 'Dus uiteindelijk komt het erop neer dat ze er voor haar zijn.', sluit hij af. De vrouw slaat haar handen voor haar mond en er beginnen tranen te vormen in haar ogen. 'Je bedoelt Marie, onze Marie?', probeert ze. 'Ja, onze Marie, maar het gaat ze niet lukken want wij gaan nu weg en beschermen onze dochter.'

'Te laat Jim,', klinkt een spottende stem. 'Hoi Daisy, dat is lang geleden.' De net binnenkomende man geeft de vrouw die net Daisy werd genoemd een knipoog, angstvallig houdt ze haar dochter vast.

'Ik kan aardig zijn en jullie keuzes geven, maar ik ben niet aardig, dus helaas!' De man wenkt door het raam iets naar buiten.

Er komt een groep mannen binnen gestormd, om het gezin vast te pakken. Het

vier-jarige meisje schreeuwt het uit van woede, als ze wordt weggehaald bij haar moeder.

Maxkijkt Marie bezorgd aan. 'Marie?' De alfa lijkt weer bij zinnen te komen enkijkt haar verschrikt aan. 'Hij was het.', fluistert ze. Snel begint ze zoekenddoor de kamer te lopen. Angstvallig volgt Max haar. 'Alfa Dávid?', vraagt hij.Marie knikt terwijl ze een grote map vanonder het bureau pakt. Ze legt hem meteen harde klap op tafel en bladert er snel doorheen. Max komt naast haar staanen kijkt nieuwsgierig in het boek. Marie stopt plots met bladeren en kijkt naarhet krantenartikel, wat voor haar opengeslagen ligt. 'Hij is dood.',concludeert Max. Zijn mate kijkt hem verward aan. 'Ja, maar wie is dan nuDávid?', vraagt ze zichzelf af. 'Hier' Max wijst met zijn vinger naar eenregel. 'De dode alfa had samen met zijn beeldschone luna een kind verwekt, dieuit respect voor haar man vernoemd is naar de alfa.', leest Marie hardop voor.Max en Marie kijken elkaar even vertwijfeld aan. 'Nee, ik ga niet ons kindvernoemen naar jou, Marie', zegt Max dan opeens. De vrouwelijke alfa schiet inde lach en geeft Max een speels klapje op zijn arm