~12~
Жэйби Маркийг их хүчтэй цохиход Марк хойш хэд алхлаа.
Жэйби түүний цамцнаас зууран...
Жэйби: Арай хэтрээд байгаа юм биш үү?
Марк: Чи хэн болчихоод оролцоод байгаа юм. Зайлж үз.
Жэйби: Чи тэр охиныг.. гээд яриагаа гэнт зогсоогоод над руу харснаа хувцасаа багалчихсан бол гадаа машинд хүлээж бай би удахгүй араас чинь очье.
Би: За.
Марк: Хван Еэжин хүлээж бай.
Би: Их сайхан төрсөн өдрийн бэлэг байлаа Марк Туан.
Маркийн талаас...
Еэжин над руу эргэж ч харалгүйгээр хаалгаар гараад явчихлаа. Түүний араас гарах гэсэн ч Жэйби дахин нэг цохилоо.
Би: Чи чинь яачихаад байгаа юм бэ? Холдож үз.
Жэйби: Чи тэр охиныг гэртээ авчирна гээд бид хэдийг нэг хоног өөр газар хоночих гэсэн биз дээ.
Би: Тэр.. одоо Еэжинтэй ярилцах хэрэгтэй байна.
Жэйби: Түүнийг орхи.
Би: Юу?
Жэйби: Чам шиг ийм новш тэрэнтэй байх хэрэггүй. Би чиний найз хэвээрээ гэхдээ Еэжинийг бодохоор чамд уур хүрч байна гээд гараад явчихлаа.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Жэйбигийн талаас....
Намайг машинд ороход Еэжин уйлаад сууж байсан. Үнэхээр надад хийж чадах ганц ч зүйл алга. Хайртай эмэгтэй минь хажууд минь уйлаад сууж байхад юу ч хийж чадахгүй.
Би: Еэжинаа зүгээр үү?
Еэжин: Зүгээр байна гэж үү хэмээн нүдэндээ гунигтайгаар амандаа зөөлөн инээмсэглэл тодрууллаа.
Машинаа түр зогсоогоод түүнийг зөөлхөн тэвэрлээ. Тэр энгэрт минь наалдан бүр чанга уйлж байлаа.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Хэсэг хугацааны дараа тэр жаахан ч болтугай тайвширлаа.
Еэжин: Үнэхээр их баярлалаа.
Би: Юунд баярлана гэж. Би Маркийн найз нь байхад уур чинь хүрэхгүй байна уу?
