~16~
6жилийн дараа...
6 жилийн дараа эх орондоо ирж байна. Сэтгэл үнэхээр догдолж байна. Онгоцноос буугаад гүйх нь холгүй л гарлаа. Ах ээж 2т хэлээгүй учир тэр 2ыг байна гэж бодоогүй ч Жэйбид хэлсэн.
Гэхдээ нэг л таньдаг хүн харагдахгүй байлаа. Тэгтэл тээр цаанаас хар малгай маск ороолттой нэг залуу цэцэг барьчихсан наашаа ирж байна. Мөн л юм шиг байх юм. Яах аргагүй мөн байна. Хүмүүс дундуур ачаатайгаа гүйн явсаар түүн лээр очиж түүнийг тэвэрлээ.
Жэйби: Сайн яваад ирэв үү?
Би: Тиймээ. 6 жилийг дараа ирж байгаа болохоор сэтгэл догдлоод урт цагийн нислэг ч гэсэн ерөөсөө ядарсангүй.
Жэйби: Чамданаа наашаа өгчих.
Би: Чи ингэж их юмаар нүүрээ таглаад байвал бүр илүү олны анхааралыг татах юм биш үү?
Жэйби: Од гэдэг нь мэдэгдэх ч ядаж хэн гэдэг нь мэдэхгүй юм даа.
Би: Заза тийм дээ.
Жэйби: Намайг санав уу?
Би: Хэдхэн сарын өмнө уулзсан юм чинь юу гэж санаж байдаг юм?
Жэйби: Хэдхэн сар гэж 4 сар шүү. Би лав санасан. Одоо хайчих билээ.
Би: Вуууаа машинаа сольчихжээ.
Жэйби: Чи мэдэхгүй ч би их баян шүү.
Би: Би ч чамаар дутахгүй. Миний нэр хүнд бараг л чамаас илүү байгааг мэдэх үү?
Жэйби: За тиймээ алдарт эмч гуай.
Би: Шууд гэр лүү явья. Ах ээж 2т гэнтийн бэлэг барина. Чи хэлээгүй биз дээ.
Жэйби: Хэлж болохгүй гэж хэдэн сар хэлсэн байхад би хэлнэ гэж үү?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Гэрийн хаалганы гадаа ирэхэд зүрх маш чанга цохилох нь тэр.
Би: За орьё.
Хаалга нээж орох...
Ээж: Хэн бэ? Хүргэн чи юу?
Би: Би ирлээ.
Ах: Хэн бэ?
Ээж: Миний охион гэж гал тогооноос хүрч ирэн тэвэрлээ. Ах ч гэсэн өрөөнөөсөө хамаг хурдаараа гарч ирэн тэвэрлээ.
Ах:Чи чинь ирлээ гээд хэлдэггүй юм уу?
Би: Гэнтийн бэлэг гэж хоолой минь зангиран хэллээ.
