Μεσαίωνας στα Πέντε Βασίλεια #SSBC24

18. Ένας Μικρός Ιππότης

Οι Νότιοι όπως ήταν φυσικό έμαθαν για τη δολοφονία του Άρη και οι περισσότεροι εξαγριώθηκαν τόσο με τους Ανατολίτες, επειδή δικός τους ήταν ο φονιάς τους, όσο και με τους Βόρειους επειδή συνέβη στο βασίλειο τους και έμμεσα έφταιγαν αυτοί. Φυσικά μαθεύτηκε ο λόγος για τον οποίο ο Καράπας τον σκότωσε και γι' αυτό ο Βασιλιάς Δαμιανός δεν κατάφερε να κάνει τίποτα.

Όμως τελικά ενέδωσε στις πιέσεις των ανθρώπων της Αυλής και κήρυξε τους Βόρειους και τους Ανατολικούς εχθρούς του Νοτίου Βασιλείου. Οι Δυτικοί στήριξαν αυτή την απόφαση, γιατί μισούσαν τους Ανατολικούς. Όσο για το Κέντρο, δεν είχε παρά να συμφωνήσει επίσης, καθώς ήταν αναγκαστικά σύμμαχοι τους. Η Λίνα συγχωρέθηκε και στηρίχτηκε από τους δικούς της ανθρώπους, όπως και απ' τον Καράπα, που την παντρεύτηκε δύο μήνες μετά και έτσι υπογράφτηκε συμμαχία μεταξύ των δύο βασιλείων.

Φυσικά η Ελένη ανακατεύθηκε κι αυτά σε όλα εκείνα, αφού η γνώμη της ως ιππότης μετρούσε πολύ για τον Βασιλιά. Κάθε φορά που πήγαινε να το συζητήσει με τον Μάρκο όμως, εκείνος άλλαζε αμέσως θέμα συζήτησης. Μια φορά μάλιστα, της είπε:

«Δεν σε ρώτησα τη γνώμη σου. Σε ρώτησα μόνο τι ειπώθηκε σήμερα στο συμβούλιο.» και την έκανε να απορήσει.

«Μα... Πάντα σε ενδιέφερε η γνώμη μου... Για όλα.» διαμαρτυρήθηκε όσο μπορούσε.

«Ε λοιπόν, τώρα δεν με αφορά σε τέτοια θέματα!» φώναξε ξαφνικά ο Μάρκος. «Είσαι εννέα μηνών έγκυος, κοντεύεις να γεννήσεις και αντί να κάθεσαι σπίτι τρέχεις στα συμβούλια του Δαμιανού!»

«Είναι μέρος της δουλειάς μου!» φώναξε κι εκείνη.

«Αφού ήθελες να γίνεις ιππότης τότε τι ήθελες γάμους και παιδιά;!»

«Είμαι δυνατή γυναίκα, μπορώ να τα συνδυάζω όλα!»

«Ναι, ε;»

Ο Μάρκος ηρέμησε πάλι ξαφνικά και συμπλήρωσε με ειρωνικό τόνο:

«Τότε εμένα δεν με χρειάζεσαι. Ώρα να πηγαίνω.» και πήγε προς την κάμαρα τους. Η Ελένη πήγε όσο πιο γρήγορα της το επέτρεπε η φουσκωμένη κοιλιά της και τον πρόφτασε.

«Πού πας;» τον ρώτησε.

«Όπου θέλω. Μπορείς να τα καταφέρεις και μόνη σου, έτσι δεν είναι;» Το πείσμα της δεν την άφησε να κλάψει μπροστά του, ούτε να τον παρακαλέσει.

Είμαι ιππότης. Σκέφτηκε. Είμαι γενναία. Θα τα καταφέρω.

«Εντάξει. Φύγε.» του είπε τελικά κι έκανε στην άκρη για να περάσει. «Άδειασε μου τη γωνιά, να κάνω κι εγώ ό,τι θέλω χωρίς να σου δίνω λογαριασμό!» Ο Μάρκος δεν είπε τίποτα άλλο, μόνο μάζεψε βιαστικά κάποια πράγματα του. Δεν της είπε ούτε καν αντίο.