Chapter 16

182 10 13
                                    

Hi po! Ngayon palang magsosorry na ako. Walang especial sa update ko ngayon, sobra po kasing sabaw ang utak ko. Sinusumpong lang ng sakit.

Kailangan ko ng sign...

Vote and comment po kayo. Thank you po!

---

Somewhere In My Heart: Chapter 16

"Confuse"

Keith's Point of View:

I saw kuya sitting at the dining table. Tahimik lang na nakatitig sa pagkain. He was slouching and his head rested on top of his of his palm. Good thing busy si mom sa pagluluto kung hindi kanina pa siya napagalitan.

"Good morning, kuya" bati ko sa kanya. And yes, I have gotten over about yesterday's issue, beside he's my kuya. Hindi ko naman siya kayang tiisin ng matagal at hindi ko rin kayang magalit sa kanya ng matagal.

"Keith..." Iniangat niya ang ulo niya saka tumingin sa akin. Ngayon nasa akin na ang buong atensyon niya.

"Okay lang kuya. I've already talked it out with Yana last night. Okay na talaga. Both of you are forgiven." I informed him. Gumaan ang expression sa mga mata. A soft and genuine smile broke on his face. Ipinagpatuloy namin ang magkain at sabay na pumasok sa school.

Nang makarating kami agad bumungad ang masayang naka ngiting si Yana.

"Hello!" Masayang bati niya sa'min.

Habang naglalakad papasok ng school grounds, pa dami ng pa dami ang fan girls ang lumalapit sa'min. It was difficult to pass through as they hogged themselves nearer to us. From the corner of my eyes, I saw Yana flinching from all the commotion. Her tiny body getting squished and is starting to lose her balance.

At that moment, hinawakan ni kuya Luke yung kamay ni Yana. Napa kunot ang noo ko sa nakita. Nakaka bother. Pero imbis na mag isip-isip ng kung anu-ano, nag-isip ako ng paraan para makalabas dito. Soon, the three of us got a chance and run to a place where those fan girls couldn't find us. Nang wala na yung tension, lumabas kami sa pinagtataguan namin at sabay sabay na napabuntong hininga. Habang pa tagal ng pa tagal mas lalong dumadami ang fans ni kuya. Ang hirap kung lagi ganto ang bubungad sa'min sa pagpasok.

Napabaling ulit ang tingin ko kay Yana, kuya's hand was still grabbing onto Yana's hand. And for the second time, nakaramdam na naman ako ng pagka bother. Hindi ko alam, pero ang weird sa pakiramdam. I cleared my throat to pull both of them back to reality. As expected, parehas silang napabitaw.

"Yana, I think we should get going now. Baka malate tayo." I turned to Yana. Pumunta ako sa likod niya and gave her a bery light push on her small back.

"Bye, kuya!" I said without turning back to face him.

'What the hell is wrong with me?!' I thought.

"Bye, Mau!" Yana followed, lumingon siya at binigyan ng wave si kuya.

He did the same and said "Bye, Yana, Keith."

Mabilis kaming naglakad. Halos magkasabay ang bilis namin. Nasa tabi ko siya, walang imik. Then few minutes later she suddenly halted.

"Wait, kailangan ko pang ihulog sa locker niya yung letter..." She whispered. Sinamahan ko siya papunta sa locker ni kuya. She slides the letter in through the holes at the upper part of the locker. Nang matapos, lumingon siya sa'kin at ngumiti.

"Ayan na.. Tara?" She said as she walked back to me.

Naaalala niya ang mga gantong bagay pero nakalimutan niya akong tawagan para ipaalam ang mga nangyayari sa kanya? Heck, na bully siya ng wala man lang akong kamalay-malay.

'What is this, John Keith? I thought you've already gotten over it?' There goes my conscience again.

'Yeah. Whatever!'

Hinatid ko si Yana sa classroom niya and made my way to mine. Nakadating lang ako sa tamang oras.

Mr. Sebastian, our homeroom teacher and P.E. teacher and also class adviser, came in. Halos magkasabay lang kami. Nang makapasok ipinatong niya ang gamit sa table. And with that, we stood up at agad siyang binati. He did the same thing. He took his place at tumayo sa may mini 'stage'. Few minutes later sinimulan na niya ang pagtuturo.

"Okay class, I have a special announcement to make. In the next two weeks, selected students will have to start practicing for the intramurals." He informed the class. Ang kaninang tahimik na klase ay nagsimula ng mag-ingay. Howls and cheers were heard from most students.

"Listen up first..." Sinubukan niyang pakalmahin at patahimikin ang klase. He succeeded.

"For those who still don't know what intramurals are, it is when selected players from different classes and of different levels go against each other in sports events like basketball, volleyball and track racing." Pagpapatuloy niya.

"For those who want to join, you my write your name on this paper and we'll have tryouts tomorrow." At that, nagsimula na silang magkagulo. Some student crowded whoever was holding the paper. Excited ang lahat but no me. I'm sure kuya Luke will sign up at for sure, they'll let him. I wouldn't not want to go against kuya. Tawagin niyo na akong duwag or whatever but I must admit, never ko siyang matatalo o mapapantayan.

"Uy! Keith! Hindi ka ba sasali?" Earl, a classmate of mine said.

"Hindi. Pass ako." I answered him. Nakarinig ako ng aww's from a few of them, mostly girls.

"Seryoso ka?" He asked.

"Yep."

You just couldn't convince me into it.

Minutes pass and my first few class were already over. Lunch time na. Yana and I did the usual, maliban sa kasama namin ngayon si kuya. Hindi naman siya sa'min sumasabay kumain noon. Madalas ang mga kaibigan niya si Charles at Ken ang kasabay niya sa pagkain.

Tahimik lang akong kumakain ng mapabaling ang tingin ko sa dalawang kasama. Para silang may sariling mundo. Walang pakialam sa paligid at parang walang kasama. They were still too caught up into their own conversation to even pay attention to my presence. I shook my head in disappointment at ipinagpatuloy nalang ang pagkain. 'Just let them be. Ang tanging oras lang naman na pwede silang magkasama is during lunch time. You'll always be with her anyways.' I tried to lecture myself.

My situation is getting worse as days pass. Yana always excuses herself to check on my brother. Sa tuwing nakakasalubong namin si kuya sa hallway, kailangan pa kaming tumigil and greet him. Same goes sa tuwing 'mapapadaan' kami si school gym to see them practice for the intramurals.

After classes, hihilain niya ako para hanapin si kuya. She give him encouraging messages (about training and becoming an idol) when she does.

Meron pang isang beses, tumawag ako sa kanya over the phone, she'd talk about her day with kuya hanggang sa sasabihin niyang "I feel sleepy now. Good night! Tsup!"

'Yana, let's stay like this forever, okay?'

'Yes. Let's be the best of friends hanggang sa tumanda tayo'

'Promise?'

'I promise.'

Where did that go?

Yana, my one and only best friend, where did you go?

Kung kaya ko lang ibalik ang oras and bring you back...I would.

I would...

---
Comment and vote po.
-jem

Somewhere In My HeartTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon