BORCUN BEDELİ

1.Bölüm

Yapmak istediğiniz, bir işe başlamak,başarının ilk basamağıdır...🌍

Başarı hayatın yarısıdır...Başarı dendiğinde gösterilen birisi olmak için hep çalışın...🐾Çalışmadan başarıyı elde edemezsiniz :.

Beğenirseniz oy vermeyi unutmayın🌸Kitabımız bölümlü olacaktır.
1.Bölüm,2.Bölüm............

Kaç bölüm olmasına bağlı,okunmasına,oylara bağlı olarak Birinci Perde,İkinci Perde ve daha çoğu çıkabilir...

En kısa zamandabüyük bir aile olmak dileğiyle...

Hepinize sevgilerimi iletiyorum...🌸🌻

Yazım yanlışları ve noktalama işaretleri hataları için özür dilerim 🙏🥺

HEP BİRLİKTE BORCUN BEDELİ AİLESİNİ YÜKSELTMEYE NE DERSİNİZ ?🕊

~
Gözlerimi çalan telefonumun sesiyle araladım.

"Yanmam gönlüm yansa da,ecel beni alsa da"

Gözlerimi açtığım anda bir enerji patlaması yaşamıştım.Bugün güzel bir gün olacaktı.

Emindim.

Bağıra bağıra şarkıya devam ettim.

"Gözlerim kapansa da yıldızların altında."diye bağırdıktan sonra telefonumu açmak için uzandım.

Telefonun üstünde Bebiş yazıyordu.Bu kişi Gökçe'ydi.

Bebiş kelimesinin Gökçe'yle çocukluğumuzdan beri bir anısı vardı.

Telefonu açıp,kulağıma doğru götürdüm.

"Efendim Gökçe?"dedim mutlu bir ses tonlamasıyla.

"Nerdesin sen Çağla?"dedi kızmış bir ses tonuyla.

"Evdeyim, "dedim normallikle.

"Dersin başlamasına son 30 dakika, "dedi gıcık bir sesle.

Telefonu direkt yüzüne kapatıp yüzümü yıkamaya gittim.Aynaya baktığımda arkamda beliren annemi gördüm.

Halüsünasyon muydu?

Sanırım.

Ona fazla takmadan yüzümü yıkayıp lavabodan çıktım.Üstümü giyindikten sonra aynanın karşısına geçtiğim de kendime şunları fısıldadım.

"24 yılın yaşanmışlığı duruyor şu an.Beynin de psikoloji ve akıl bulunmayan bir kız.Kendi psikolojim yerinde olmadan başka kişilerin psikolojisini kontrol edecektim.Yapamazdım."

Masanın üstünde duran rimeli elime aldım.Rimeli kirpiklerime götürüp,sürmeye başladım.Oldukça gür olan kirpiklerim rimel ile birlikte daha da gürleşmişti.Sıradan kahverengi olan gözlerimi daha da güzelleştirmişti.Rimeli yeteri kadar övdüğümü anlayınca kapıya doğru ilerledim.Elim kapı koluna uzattığımda elimi geri çekmiş,makyaj masamın önüne doğru ilerliyordum.Çekmeceden çıkarttığım kolyeyi boynuma taktım.Annemin kolyesiydi bu.Işıltılı ametist taşlarıyla süslü bir kolyeydi.Ondan sonra bana yadigar kalan tek eşyaydı.

Merdivenlerden aşağı doğru indim.Mutfakta bir şeyler atıştırmak istoyordum.Ama vaktim yoktu.Otobüs durağına doğru ilerledim.Sonbahardı ama havalar bayağı serindi.Rüzgar meltemiyle yüzüme çarpıyordu.Çantamdan çıkardığım otobüs kartını şoför koltuğunun yanındaki validatöre bastım.Boş bulduğum bir koltuğa oturdum.Sabah saatine rağmen otobüs kalabalıktı.Bu saatlerde oturacak yer bulmam zordu açıkçası.Yaklaşık 30 dakika sonunda otobüsten indim.Otobüs durağından okul girişine kadar yürüdüm.Sonunda okul girişine gelmiştim.Güvenlikler bana selam vermişti.