Story After Percy Jackson (dutch fanfiction)

Hoofdstuk 13 Zoë

BAM. Dat kwam hard aan. Ik verbrak de verbinding met mijn moeder en ging zitten tegen de fontein aan. Steve. Straks riskeer ik hier mijn leven en dat van Tobias en Mara terwijl de voorspelling helemaal niet op mij slaat. Straks gaan ze dood en is het mijn schuld en was het helemaal niet nodig. Hoe oud zou die Steve zijn. Straks is hij ook 14 ofzo, en heb ik hem gewoon nog nooit onmoet. Dat zou kunnen, ik heb Jason pas 1 keer gezien en Piper pas 3 keer. Meestal sprak ik ze alleen via Iris- berichten, als ik wat wilde vragen over latijn huiswerk. Maar straks is Steve pas 1 maand en moeten we nog 15 jaar wachtten.

Ik kijk om en zie Mara en Tobias praten en niet naar mij kijken. Gelukkig, ze hebben niets gemerkt. Ik pak nog een drachme en vraag nu naar een verbinding met mijn vader.
'Pap!' Zeg ik en mijn vader draait zich om. 'Zoë! Meisje! Waar zit je? Je hing zomaar op bij Mam!' Zegt hij zodra hij me ziet.
'Jah, pap? Hoe oud is die Steve?' Vraag ik. '1, hij is gister 1 geworden, Piper en Jason zijn gister langs gekomen. Je moeder is boos op hen. Ze begrijpt t niet. Ze begrijpt niet waarom haar vriendin nket verteld heeft dat ze een zoon heeft, ookal wonen ze aan andere kanten van het land. En ookal wilde ze jou en Steve beschermen. Maar Zoë, beloof je me dat je thuis komt? Het zwaard kan wachten. Kom naar huis, dan gaan we later weer naar het zwaard verder okee?' Zegt mijn vader.

Hij ziet er moe uit. Hij heeft wallen onder zijn ogen en schrammen op zijn gezicht. Zo te zien is hij lang niet in water geweest. 'Pap, ga naar het water toe, je ziet er niet goed uit. En zeg tegen mam dat ik van haar hou.' Zeg ik. 'Zoë, kom nu terug naar huis. Alsjeblieft. Waarom doe je dit? Kom terug.' Mijn vader smeekt. Ik slik, zo heb ik mijn vader nog nooit gezien. 'Het is beter als die stomme voorspelling nu word voltooid dan pas als die Steve 14 is toch? Ookal gaat de voorspelling over een 16 jarige, als ik het nu volbreng hoeft het nooit zo ve te komen.' Zeg ik. 'Maar Zoë, ik persoonlijk denk niet dat de voorspelling over Het Zwaard gaat. Kom teug, alsjeblieft.'
'Ik ga het zwaard sowieso zoeken, voorspelling of niet. Het moet terug. Pap, ik red me wel. En ik ben met Mara en Tobias. Samen kunnen we het wel. Jij hebt ook Het Labyrint overleeft op je 14e, dus een zwaard zoeken moet dan kunnen toch?' Zeg ik om het te laten klinken alsof we het zwaard al bijna hebben. Mijn vader zucht. 'Je bent zo eigenwijs, net je moeder.' Mompelt hij. M'n vader kijkt op en ik kijk hem recht aan. Hij zegt:' doe wat je moet doen, ik hou je niet tegen. Maar wees voorzichtig, alsjeblieft Zoë, doe het voor mij en je moeder. Voor de kampers hier, Mara en Tobias, en voor Steve.' Ik knik en verbreek de verbinding. Ik loop naar Mara en Tobias toe en Mara vraagt. 'Wat is er?' Ik ga zitten en vertel over Steve enzo.
Ze kijken me aan totdat Tobias de stilte verbreekt. 'Laten we dan verdomde zwaard dan maar gaan halen.'

----------------------------------------------

Een kort hoofdstuk, want ik heb geen inspiratie. Sorry.
Meh. Bye.