DAUGHTER OF BLACK | Slytherin (ASKIDA)

12.BÖLÜM

Acıyla gözlerimi açarak yine hastane kanadıyla karşılaştım, ve sargı beziyle sarılmış olan karın bölgeme baktım. Yanımda bekleyen Nolan uyanmamla gözlerini bana doğru çevirdi, ne hissetmem gerektiğini dahi bilmiyordum. Birinin ölümüne sebep olmuştu, az kalsın benimkine de olacaktı fakat beni niye buraya getirmişti? Sonuçta gerçek yüzünü görmüştüm ve onun için bir tehdit sayılırdım.

Ağzını konuşmak istermiş gibi açtı, daha sonraysa vazgeçti. Aramızda oluşan sessizlik Madam Pomfrey'in gelmesiyle son buldu.

"Seni ısırmadığı için şanslısın. Bir bakalım, çiğ et yeme arzusu ya da bunun gibi garip belirtiler taşıyor musun?"

"Hayır ama neden?"

"Genelde bir kurtadam tarafından yaralananlar bu şekilde garip davranışlar sergileyebilir."

"Sırt bölgende derin bir yara vardı, malesef ki iz kalacak."

"Önemli değil."

Madam Pomfrey ayrılınca Nolan ile konuşmak üzere yattığım yerden kalkmaya çalıştım ama sonuç büyük bir acı olmuştu. Nolan ne yapmak istediğimi anlayıp yanıma yaklaştı ve sırtımdan destek verip doğrulmamı sağladı.

Sessizliği bozmak üzere yutkundum ve kısık çıkan sesime engel olamadım.

"Anlatacak mısın?"

"Neyi?"

"Tüm bunları neden yaptığını. Bilmek istiyorum çünkü hiçbir şeye anlam veremiyorum."

"Burada konuşamam, biri duyabilir."

"Konuşmak istediğin yere beni götürürsen bunu yapabilirim sanırım."

"Dinlenmen gerekiyor."

"Beni düşünüyormuşsun gibi davranmandan nefret ettiğimi tekrar söylemeli miyim? Ayrıca eğer öğrenmezsem değil iyileşmek şurada kafayı yerim."

Sesli bir şekilde nefesini verdi ve soğuk tenini benimkine değdirerek beni kucağına aldı. Kalp atışlarım hızlanmış vücudum iyice gerilmişti, korkuyordum çünkü. Birkaç koridor ilerledikten sonra bir yerde durmuştuk. Slytherin'den birkaç kıza denk gelmiş, iğneleyici bakışlara da maruz kalmıştık. Boş koridorda bir kapı belirmesiyle içeri girdik.

"İhtiyaç odası."

Ortada geniş bir koltuğun belirmesiyle Nolan beni oraya yerleştirdi ve karşıma geçerek kolyesiyle oynamaya başladı. Anlatmasını beklediğimi dile getiren bakışların en sonunda harekete geçmesine sebep oldu.

"Kendimi bildim bileli böyleyim, ben böyle doğmuşum..."

"Küçüklüğünden beri birilerini öldürüp kan içiyorsun yani?"

Suratı kasılarak hiç de hoş olmayan bir ifadeye büründü.

"Hayır, ben diğerlerinden farklıyım. Ben bir melezim, annem bir vampirken babam bir büyücüydü. İşte bu yüzden hiçbir zaman diğerleri kadar kan içmedim aynı zamanda büyü de yapabiliyordum. Bu aralar bana ne oluyor anlamıyorum."

"Zor değil mi? Etrafında bu kadar çok..."

"Zor ama diğerlerinin yaşadıklarından daha zor değil."

"Diğerleri mi?"

Sorumdan rahatsız olduğunu belli ederek yerinde husursuzca kıpırdandı.

"O kadarını bilmek zorunda değilsin."

Aramızda oluşan birkaç dakikalık sessizlik sonucunda merakımı saklayamadım.

"Neden beni kurtardın Nolan? Seni görmem senin için bir tehdit değil mi?"

"Evet öyle ama sırf benim için bir tehditsin diye seni ölüme sürükleyecek değilim. Bunun daha kolay yolları var. Yine de varlığımı öğrenirlerse..."

İçimde oluşan huzursuzlukla ve ağrılarımın baş edilemez bir hâle gelmesiyle yüzümü buruşturarak Nolan'a baktım.

"Beni geri götürebilir misin?"

Sakinliğini koruyarak yanıma geldi ve kolumun altından tutarak yürümem için destek verdi.

"Bu kadar yakınımda olmak kanımı içme arzusuna kapılmana neden oluyor mu?"

"Eğer bir kurtadam tarafından yaralanmış olmasaydın sana temas edemezdim bile."

"Ne?"

Gerçekten iğrendiğini belli ederek yüzünü buruşturdu.

"Lanet bir kurt gibi kokuyorsun. Bu haldeyken kanını içmek değil yalnızca senden uzaklaşmak istiyorum."

Gözlerimi devirip gülmeye başladım.

"Çok naziksin Nolan."

Hastane kanadına vardığımızda yatağıma sağlam bir şekilde ulaşmayı başarmıştım.

"Teşekkür ederim."

Nolan şaşkın bir ifadeyle bana baktı, böyle bir tepki beklemiyordu sanırım. Hafifçe yutkunup birkaç kelime etti.

"Daha önce kimse bana teşekkür etmedi."

Yüzüne buruk bir ifade hakim olurken içeri giren Remus amca kalbimin bir anlık sıkışmasına sebep oldu.

Anlamıştı...

Oy vermeyi ve düşüncelerinizi belirtmeyi unutmayın ❤️✨