បន្ទាប់ពីចុះទៅយកកាតាបនិងសៀវភៅមកខាងលើហើយ ថេហ្យុង ក៏រៀបចំតុមួយទុកបង្រៀនគូដណ្ដឹង និងមានកៅអីតូចៗពីរទៀតទុកអង្គុយ ដែលតុនោះនៅជាប់និងចុងគ្រែ។
មុនដំបូង ថេហ្យុង ក៏សុំបើកសៀវភៅនាយមើលសិន ចង់ដឹងបានពិន្ទុប៉ុន្មានខ្លះ ហើយមានធ្វើកិច្ចការអ្វីខ្លះទេ។ពេលបើកឃើញសៀវភៅ ជុងហ្គុក ទទេស្អាតហើយសស្លែតបែបនេះ នាយក៏អស់សំណើចឡើងមក មិនគួរឲ្យជឿសោះ ជិតប្រលងស្អែកៗហើយ មេរៀនមួយជួរក៏គ្មានក្នុងសៀវភៅផង ហើយទៅរំពឹងស្អីកើត។
" ហឹស! សៀវភៅទទេស្អាតដូចបវេសនកាលដំបូង យើងសួរឯងមានដែលចូលរៀននិងគេខ្លះទេ? នេះជិតប្រលងហើយណា៎សមើល៍ខ្វះតែពីរខែទៀតប៉ុណ្ណោះ "
" មិនរៀននៅសាលាតែរៀននៅផ្ទះ "
ជុងហ្គុក ឆ្លើយតបវិញទាំងសុភាពរាបសារ ព្រមជាមួយទឹកមុខគួរឲ្យអាណិត មើលមកកំសត់ណាស់ចឹង តែ ថេហ្យុង មិនបានកំសត់ជាមួយទេ វារឹតតែធ្វើឲ្យនាយអស់សំណើចនិងហួសចិត្តជាងមុនទៅទៀត។
" អូហូយ...រៀននៅផ្ទះចឹងហេ៎ស? ជុងហ្គុក ឯងបោកណាគេ? ឯងកំពុងបោក គីម ថេហ្យុង ហើយ មើលងើបមុខឡើងមើល៍ "
ជុងហ្គុក មិនព្រមងើបមុខព្រោះមិនដឹងតបតទៅគេវិញយ៉ាងម៉េច បើខ្លួនពិតជាមិនដែលចូលរៀនចឹងមែន។ ក៏ប៉ុន្តែ ថេហ្យុង មិនបានឈប់ទេនាយនៅតែបន្តនិយាយផ្លែផ្កាឲ្យ ជុងហ្គុក រហូត។
" ហើយនៅសាលាសេពគប់មិត្តបែបមិច? បានបណ្ដោយឲ្យមិត្តកម្ជិលដូចឯងរៀនធ្លាក់ដ៏ទៅបីឆ្នាំ? "
" គីម ថេហ្យុង ឯងជាម៉ាក់យើងឬប៉ាយើង? "
នាយសួរទាំងមុខមាំ ថេហ៍ ក៏តបវិញហីៗ។
" ជាអាណាព្យាបាលឯង "
" សម្រេចថារៀនឬអត់? "
" អត់..រៀនមិនទាន់បានទេ យើងនិយាយឲ្យចប់សិន "
" យើងត្រូវហៅឯងយ៉ាងម៉េចទៅ ហៅអាណាព្យាបាលចឹងមែន? "
" ហៅលោកបង គីម ថេហ្យុង ទៅ "
" ហឹស! ឲ្យគេហៅលោកបង តែមិនមើលខ្លួនឯង ប៉ុនស្រមោចវារ "
" ខ្លួនយើងប៉ុនស្រមោចតែកម្លាំងយើងខ្លាំងដូចដំរី អាចដាល់មាត់ឯងឈាមភ្លាមៗក៏ថាបានដែរ "
" Okay យើងហៅក៏បាន អូនសម្លាញ់ "
" ជុងឃុគឃី...? "
" ប្រញ៉ាប់រៀនទៅ សិស្សងងុយហើយបាទ..."
ជុងហ្គុក ក៏ញញឹមដាក់ ថេហ៍ យ៉ាងព្រានជាមួយចិញ្ចើមឌឺទៀតផង ។ ចំណែក ថេហ្យុង ខ្ជិលប្រកែកច្រើននាយក៏ចាប់ផ្ដើមបង្រៀន ជុងហ្គុក តែម្ដង ពីរូបមន្តគណិតវិទ្យា ព្រោះវាជាមុខវិជ្ជាសំខាន់ រួចក៏បន្តធ្វើកាលវិភាគស្វ័យសិក្សាឲ្យ ជុងហ្គុក រៀនប្រចាំថ្ងៃ នៅដាក់បម្រាមឲ្យគេអានសៀវភៅអង់គ្លេសយ៉ាងតិចឲ្យបាន10ទំព័រជារៀងរាល់យប់ទៀត ទោះ ជុងហ្គុក ចេះមិនចេះក៏ដោយ។
