Budala

11.bölüm

Medyada deniz...

gerçekten bu mu muydu hayat?bu muydu gelecek?gözüne sokar gibi fırsatlar sunuyor sana sen geri tepince gözüne sokar gibi "kader senin elinde"diyor davranışlarına.herşeye baştan başlasaydık,küçüklüğüme geri dönseydik ,korayların taşındığı gün ,daha bir çocukken gömlegine çamur atmasaydım neler olurdu acaba?o beni kaydıraktan itmeseydi ağladığımı gördğünde kendi de ağlamasydı ,ailelerimiz bizim kavgalarımız yüzünden tanışmasaydı sanırım şu anda uğraşacak hiç bir şeyim olmazdı.sırlarımı anlatıp sonra pişman olacağım kimse olmazdı.beni benim odamda konuşurken gayet normal sakince beni dinleyip yorum yapan koray ertesi gün sırlarımla blöf yapan koray kadr zordu benim için.onun asla sırlarımı birine anlatmayacağını biliyordum.sır derken özgürden bir arlar hoşlanmam gibi.korayın en yakın arkadaşı olan özgürden.veya edebiyat sınvında kopya çekmem hatta melisayla bir kere çok fena kavga etmiştik ,yani küçük değil disiplinlik.he bir de en önemlisi koray la dokuz senedir arkadaş olmamız.bunu melisa bile bilmiyor.bütün bunları şu ana kadar kimsenin ağzından duymadım.analizlerim olumlu yönde fakat yalnızken.koray la iyi anılarımızda vardı kötüler de.biz dokuz yaşındayken benim saçımı çeken bir çocuğu korayla birlikte dövmüştük.ailelerimiz kızmasın diye de kendimizi odaya kitleyip beş saat boyunca çıkmamıştık .bir de kötü anılar vardı.mesela korayın beni tiyatro salonunda aşağılaması gibi onunla konuşmayacakmışım ,o daha olgunmuş falan filan dedi salak.ve bunun gibi bir sürü.şimdi diyorsunuz ki bu çocuk .kötü değil ki.ama öyle işte .dünyanın en sinir insanıdır.

derin düşüncelere dalarken elif sultan koraya terlik geliyor bakışı attı.valla bende korktum.annem sevinmiş gibi kouştu

"kalırsın demi oğlum.çok teşekkürler koray oğlum sen olmasan"koray da gözlerini devirdi yine elif sultanın bakışlarına maruz kalınca o da konuştu

"Ne demek,gözünüz arkada kalmasın"hala aklımı kemiren koray la bir hafta düşüncesi şu anda bir işe yaramayan beynimi yok etti.annem kollarını hızla açıp bana sarıldı ve kapıya yöneldi.babam ve ninemle de kocaman sarılımca gitme vakti gelmişti.içime birikenlerde eklenince gözyaşlarımı tutamadım.elif sultanda annemleri yolcu etmek için havaalanına gidince koray la evde yalnız kaldık.

Ben hala deli gibi ağlıyordum ve iç çekişlerim ağlayan bir insanı güldürebilecek bir seviyedeydi.koray salonda ki koltuğa ayaklarını üst üste atarak oturdu.ben minik adımlarla odama çıkarken koray

"Nereye?" diye saçma bir soru yöneltti aynı ruhsuzlukla

"Roma ya gidiyorum,Gladyatörlerle savaşacağım."dedim ama o gülmedi aynı sertlikle

"Nereye diye sordum"dedi.off sen kimsin abicim yaa.gözlerimi devirip

"Tuvalete gelmek ister misin"dedim .hafif sırıttı.ama bende sonradan jeton düşþü.ne dedim ben .off ya lanet plsun fikirler azıcık beynimide kemirdiniz.bu sfer oflayarak söylendi

"Ne halin varsa gör deniz"sersem şey .ram bir budala.zevzek işte başka birşey değil.kendini kaplan zanneden coala.bu ne bee off.beyin eror verdi.

"İzin  verdiğin için teşekkürler "dedim.ama yüzü kaskatıydı.yukarı çıkarken pijamalarımın yerinde  olmasını diledim.neyseki ordalarda üzerime geçirip ayaklarımı sarkıtarak yatağa yattım.gözlerimi kapatıp kendimi uykunun kollarına atacakken korayın sesi kulağımı doldurdu

"Denigggzz"sesi giderek yaklaşıyordu sonunda odaya pat diye girip tepemde dikildi.yine oflayarak konuştu

"Kalk bana yemek hazırla!!!acıktım."ben senin acıkmana.... üf ya ne yemeği sanki ben hergün yapıyorum.gözlerimi tavandan çekip koraya diktim .ellerimi yatağa yaslayarak oturdum.ve konuşmaya giriştim

"Şansına küs.evde köpek maması kalmamış aç kaldın"oh be söyledılim kurtuldum.hizmetçisi miyim ben onun .sersem.bana gözlerini dikerek baktı.

"Haha.çok komiksin.öliyim mi açlıktan?"içimden öl demek gelse de oflayarak önünden yürudüm.sırıtıp konuştu

"Hıh şöyle.yola geliyorsun"

Bölümler biraz kısa ama her gün yazıyorum.deniz le ilgili yorum yaxabilir misiniz?vote ve yorumlarınizı bekliykrum.bu arada herkes sevdiği dalları yazabilir mi.mesela macera.gizem.korku .romantik.mizah gibi ona göre ekliyeceğim...