Budala

17.bölüm

     Meriç'in söylediği cümlelerin ağırlığı beynimde milyonlarca parçaya bölünürken cümlenin kapasitesi kötü hissetmeme neden oluyordu. Melisa belki en iyi arkadaşım olmayabilirdi ama bunları hakedeceğıni düşünecek kadar vicdansız olamazdım.

   "Meriç bekle,geliyoruz." Meriç sinirli ve ürkmüştü. Bu hali beni korkutuyordu. Neyse ki yanımda Koray  vardı.

  "Geliyoruz derken? Sakın ha polis çağırayım deme." Telefon kapandı. Koraya baktığımda neler olduğunu analamyan tavrını takınmıştı. Bu iyi değildi.

   "Arabana ihtiyacım var." Dedim bende. Hala tedirgindim. Kuyunun dibindeki bir kediden farkım kalmamıştı.

  "Neler olduğunu analatacak mısın?" Onunda bilmeye hakkı vardı. Sonuçta eski! kız arkadaşıydı. Bir çırpıda anlattım;

    "Melisa ve meriç okuldalarmış. Meriç oraya gitmemiz gerktiğini söyledi, yoksa Melisa'ya zarar verecek." Tepkisine bakmak için onu inceliyordum ama gözünde en ufak bir parıltı bile yoktu. Hızlıca ceketini aldı ve kapıya yönledi.

  "Böyle olacağını biliyordum." Bunu bir fısıltı halinde söylemişti ama duymuştum.

  "Bekle beni!" Derken ayakkabımı giymeye çalışıyordum. Ruh halinin bu kadar değişken olması katlanılmaz bir felaketti.

  "Deniz içeride kal." Bunu yapmıyacağımı biliyordu. O arabaya ilerlerken bende telefonları ve  anahtarı alıp çıktım. Arabanın içinde beni bekeldiğini görebiliyordum. Arabaya hızlıca oturur oturmaz;

   "Bugün olanları bana anlatacak mısın?" Diye sordum. Sesini sakin tutmaya çalışarak;

    "Anlatacağım güzelim, bugün  bir geçsin hepsini anlatacağım." Bana güzelim demesi hoşuma gitmişti ama şu an bunu düşünüp keyif alacağım dakikalar geçirmiyordum, maalesef. Koltuktaki elini tutup;

"Hey kibar olma. Alışkın değilim." Yüzünde yavaş ve içinde bulunduğumuz durumun kötü izlerini barındıran bir gülümseme belirdi. İçimde Melisa adına küçükte olsa endişe duymam beni huzursuz ediyordu. Koray normalden biraz daha hızlı sürüyordu ama bunun doğal bir şey olabileceğine kanaat getirebilirdim. Melisa ve koray hakkındaki endişelerimin güçlenmesini ister gibi görünen koray bunun kolaylaşması için elinden geleni yapıyordu.

   Merak ve sinir barındıran bir yolculuk sonrasında okula gelebilmiştik. Koray ne kadar arbada beklememi söylemiş olsa da okula birlikte gitmiştik. Nerede olduklarını sormak için ikisini de aramıştık fakat açabilecek durumda olmadıklarını anlamamıza için içinde bulunduğumuz durumu analiz etmemiz yeterliydi.

İçeri girerken kapının açık olmasına pek şaşmamıştık.ikimizde konuştuğumuz takdirde ağzımızdan çıkan kelimelerden korktuğumuz için kendimizi suskunluğa bırakmıştık.