Budala

14.bölüm

Sadece bir an kendimi suçladım.bu adi dünyada , yer kaplamaktan huzursuz oldum.kaçıp kurtulmak istedim. Yalnızlığı elime alıp incitmek,onunla oynamak istiyordum.zamanın ritmine ayak uyduran şüphesiz acınası yalnızlıktı.

Korkunç derecede korkunç bu mekanda yalnız kalmaktan korkmuştum aslında.korayın korkumu silmesi benim için başka bir korkunun doğmasına sebep oldu.sanırım yine başım dertteydi.

Koray kimi zaman içimi korku,kimi zaman nefret,kimi zaman da huzur duygusunu uyandırıyordu.bazen dünyanın en sevimli sırdaşı bazen de en kibirli egoisti oluyordu.onu önemsiyordum fakat nefret değilde sinirimle doğru orantılıydı.-yani şu ana kadar nefret sanmıştım.-koray yine sinirlice adamlara ve bana baktığında

"Deniz yürü, gidiyoruz"diye sertçe çıkıştı.ayağa kalktığimda koray beni bileğimden sertçe tuttu.bu sefer de tombul adam konuşmuştu.

"Daha işimiz vardı ya abisi."korayın yanına gitmek için ayağa kalktı.yaklaştı ve eliyle saçımı düzeltti.eli biraz daha kaydı ve orada durdu.koray kan püsküren suratıyla adamın yakalarını tuttu ve yüzüne koca bir yumruğu geçirdi.vururken de

"Dokunma ona!!!"diye bağırıyordu.hafif geriye sendeledim.diğer dört adam da ayağa kalkınca endişelenmemein yerli olduğu kanısına vardım.meriç arkadan gelince ne olduğunu bilmese de adamlardan bir tanesine yumruğunu indirdi.adamlar daha yaklaştı koray da meriç de kavga nın ortasındaydılar ama iki adam ortada yoktu.adamlar yoruldukladında koray meriçe bakıp hızla bileğimden tuttu ve dışarı sürükledi.

Soğuk hava yüzümu okşarken meriç de arakdan hızla geliyordu.meriç bana bakıp

"İyi misin?"diye sordu koray daha sinirlenerek

"Değil!!!"diye bağırdı sonra bana tekrar bakıp

"Deniz,arabaya bin "dedi sesi daha. yumuşak çıkmıştı.dediğini yaparak korayın arabasına bindim.koray ve meriç arabanın dışında hararetle bir şeyler konuşuyordu.koray elini durmadan hareket ettirip havaya kaldırıyordu.arabanın kokusu burnum için oldukça ağırdı.kendimi suçlamakata ne kadar haklı olduğum bir kez daha kanıtlıyordu.duygularıma yenik düşmüşlüğün ve kızgınlığın ve korkunun ve güçsüzlüğün ve hissizliğin verdiği acıyı kalbimin merkezine yerleştirdim

Koray sonunda arabaya bindiğinde bir hayli sinirli görünüyordu.sessiz ve hızlıca yolda ilerliyorduk.yavaş olmak hareketlerime yansırdı fakat şu an hızlı olduğumuz kadar hareketli değildim.klişece benim ona sarılmam gerekiyordu ama klişe nin K sinden bile nefret ederdim.eve geldiğimizde yavaş adımlarla odama çıkıyordum bana arkamdan "uyu ,sakın ağlayayım deme " dedi.güçsüzlüğün yan etkileri güçtü.ve bende bu oldukça fazlaydı. Yastığıma başımı koyup uykunun rahatlığına atıldım.
*

Dün olanlardan sonra  rahat değildim ama hala dans ediyordum. Şarkının ritmine uyum sağlayıp kendimce küçük kareografiler üretiyordum.yaklaşık dört saattir dans ediyordum ve yorgunluğun y sini hissetmiyordum.açtığım şarkı take me away di.dansın sonunda dört tur ellerim vücuduma sarıli tam dönme hareketi yapıp kollarımı açtım. hayali seyircilerime selam verdim.bodrum katının sessizliğinde hayali seyircilerimden geldiğini sandığım yavaş ritimli alkış sesleri duydum.arkamı döndüğumde duvara yaslanmış korayı gördüm gözlerinin çözemediğim rengi üzerimdeydi.benim üzerimde.

Bölümler hakkında fikirlerinizi önemseyip bekliyorum.sorularınızın niteliği gerçekten önemli değil...