Welcome to my Game (Pride Series #2)

Chapter 1

TYKEN'S POV

Being a college student is so tiring. Fvck! Kailan pa ba ako matatapos? Gusto ko ng magtrabaho kesa sa mag-aral.

"Hey, did you study?" bungad sa akin ni Priya.

"Yeah, I stayed up all night" I said in a tiring voice.

"Halata nga" natatawang saad niya. "Kunting tiis na lang ano, 4th year na tayo then let's proceed to med school" ganadong saad niya.

"'Di ka ba tinatamad mag-aral?" umupo ako sa may tabi niya, ang daldal nito eh.

"Hindi dapat tinatamad ang kukuha ng profession natin ano, 'di biro trabaho natin" saad pa niya.

"Hoy for your information Priyanka Perez, lahat ng trabaho ay hindi biro" she just raised her hands like she's giving up.

"Sorry naman Doc" natatawang saad niya.

Ewan ko ba sa babaeng 'to napaka masiyahin. Siguro ang daming problema nito sa buhay. They are a family of businessman's, but she's taking a different field.

Maraming nagkakagusto sa kanya rito kaso natatakot pumorma kasi nga magkasintahan raw kami eh hindi naman totoo 'yon. Tsaka mabuti narin daw 'yon para walang hustle sabi sa akin ni Priyanka.

Bakit nga ba hindi ako nagkakagusto rito? Hindi ko naman siya matignan bilang kapatid. I don't see her also as my girlfriend. May naging jowa naman akong babae pero hindi ko talaga gano'n kagusto eh pvtek!

PRIYA'S POV

Tyken was a very handsome guy. Napag-iinitan na nga ako ng ulo ng ibang girls dito sa campus namin. They thought we are a couple. I have a feeling that Tyken's a bisexual, how can I say that?

Well, I have my sister who's a bisexual also. Based on my observation, he's both attached to girls and boys. He even told me that he has a little crushy thingy on Blake, the fact that he's a gamer of love.

"Hoy" pagkuha ko ng atensyon kay Blake.

"Who are you?" he raised his brows.

"I am one of the grandchildren who owned this school" I smirked. Napakayabang man kung tutuosin pero 'yon ang totoo eh.

"Oh so you're a Perez?" he crossed his arms. "What's the catch darling?" ew grossed.

"Ano bang meron sa'yo at maraming nagkakagusto sa kayabangan mo?" matapang ko'ng tanong.

"Tsk" he then look away. "Be careful on your words, you might fall for me" he look at me but I just rolled my eyes.

"As if. A guy like you? Oh ghad no thanks" I turned bitchy this time. "Stay away from my friend" umalis na ako doon, ang hangin ng taong 'yon ah.

Bumalik na ako sa klase ko, I might get a record of cutting classes just because of that. I don't want to see those on my records, papagalitan lang ako nina Daddy.

-

Natapos ang klase namin ng maayos.

"Tyk, sa'n ka pupunta?" tanong ko sa kanya habang sumusunod.

"Uuwi na, I still have to study" he said. Nakita ko sa malayo si Blake kaya agad ko'ng hinila sa ibang direksyon si Tyken. "Hey, what are you doing?"

I'm so sorry Tyk but I have to do this. "Magpapasama lang ako sa cafeteria" he confusedly looked at me.

"'Di mo naman kailangan hilahin ako" iritadong saad niya at binatawan ko na siya. "Sasamahan naman kita ng maayos" he said habang inaayos ang uniform niya.

"Hehe salamat" ano bang kagagahan ang ginawa mo Priya? Pvtaena eh, nakakahiya ka!

Lalaking lalaki kung kumilos si Tyken, hindi mo aakalaing may nagugustohan siyang lalaki eh.

"Tyk can I ask you a question?" I asked him habang kinukuha ang order ko, siya naman ay nag order rin.

"Maybe later"

"Huh? Bakit? Pwede namang ngayon" he raised his brows at me.

"It's too crowded Priya, baka masyadong personal ang tanong mo mabuti ng tayo lang ang makakaalam sa sagot ko" tumango tango naman ako sa sinabi niya.

Pagkatapos niyang kunin ang order niya ay pumunta na kami sa parking area. Should I ask him about that? Ugh! Baka wrong timing naman eh pvta.

"Hop in" he said while opening the passenger seat's door.

"I bring my car but thanks for offering a ride" nakangiting saad ko sa kanya and he closed the door.

"So ano 'yong tanong mo?" nakasandal siya ngayon sa sasakyan niya.

"Promise mo munang hindi ka magagalit sa akin" he crossed his arms looking at me.

"Why would I get mad?" takang tanong niya sa akin.

"My question is way too personal, so you have to promise na" nilinga linga niya ang kanyang ulo at tinaas ang kanang kamay.

"Promise" napangiti ako sa sinabi niya.

"Are you sure that you have a crush on Blake?" bigla siyang nasamid sa sinabi ko. "Shit! I'm sorry" natataranta ko'ng kinuha ang panyo ko sa bag at pinunasan ang bibig niya. Nagtanong kasi ako habang umiinom siya ng milk tea niya. "Are you okay?" I worriedly asked him.

"Yeah" nauubong saad niya.

"Sorry" iniyuko ko ang ulo ko.

"Ba't ba 'yon ang tanong mo?" hinihimas niya ang kanyang dibdib.

"Remember you told me before that you have a little crush on Blake" biglang lumaki ang kanyang mata.

"Did I said those?" how can he forgot those?

"Yeah, 2 years ago" napatawa naman siya sa sinabi ko.

"It's been 2 years Priya, wala na akong nararamdaman sa kanya ano" mahina pa siyang napatawa.

"Glad to hear those from you Tyk" napangiti lang ito sa akin. "I'll go na, and you should go also. Take care Tyk, see you tomorrow" saad ko habang lumalayo sa kanya.

Mabuti na lang at wala na siyang feelings doon. I should stop avoiding Tyken from Blake.

TYKEN'S POV

Gabi na ng matapos akong mag-aral. Biglang may kumatok sa pintuan ng kwarto ko. Agad naman akong pumunta roon para pagbuksan ang kumakatok.

"Kakain na anak" nakangiting saad sa akin ni Nanay.

"Sige po" sumunod naman ako sa kanya patungo sa kusina.

Andaming tauhan nina Dad, hindi ko na nga halos makilala ang ibang kasama namin sa bahay sa dami N
nila.

"Take your set son" my Dad said, sumunod naman ako sa kanya.

Parang isang piging ang mangyayari tuwing kumakain na kami. Mabait rin kasi si Dad, gusto niyang lahat kaming nandito sa bahay ay sabay-sabay kumakain. We treat each and everyone here as a family.

No matter how kind my Dad, kabaliktaran naman ang ugali ni mom sa kanya. I don't know how my Dad handle her attitude for a long time. May mga nagsasabi nga na nakapag-asawa lang si mom ng mayaman ay nag-iba na ang ugali.

I know my mom came from a not wealthy family. Nag-iiba siguro talaga ang tao kapag nakakamit na ang kanyang gusto at mas angat pa siya sa mga ng kukutya sa kanya. I pity my mom for having that kind of attitude.