Welcome to my Game (Pride Series #2)

Chapter 13

BLAKE'S POV

Mabilis lang lumipas ang linggo. Isang linggo na lang at magsisimula na akong mag volunteer sa medical mission. I can't wait any longer!

We contacted already the doctor whose gonna handle the medical mission. It's funny how her surname and Tyken's surname are the same. Baka mag kamag-anak sila.

Napagkasundoan namin ni kuya na bumili ng pagkain na ibibigay sa mga tutulongan namin. Here I am in my room, making a list of what should I buy.

Roid just called me.

"Have a plans on your summer already?" agad niyang bungad sa akin.

"Yep, how about you?" I casually asked.

"Meron na rin, kasama pamilya ko" good for him I guess. Wala naman na rito si mom at dad, nasa ibang bansa kasi ang business namin at nando'n sila para mamahala sa company namin.

"That's great" I just said. The list is full, should be this enough?

"Kailan ba ang uwi nila Tito?" humiga ako sa kama at tumingala sa kisame.

"I don't know. Hindi na nga 'yon halos umuuwi rito. We barely talk over the phone" pagk-kwento ko sa kanya.

"Intindihin mo na lang Blake, para rin naman sa inyo ang ginagawa nila" he's right.

It's been 6 years since my dad and mom came home. Hindi naman sila nagtagal rito kasi nga sa trabaho nila. Umuuwi sila rito 'pag may business trip sila rito, eh kadalasan lang 'yon mangyayari.

"I always understand them though I've longed for their presence" ginawa ko'ng unan ang braso ko.

"I can be your mother and also your father Blake" inilayo ko ang phone ko at tinignan ito. I don't know is he's serious or he's just playing around. Cringe.

"Gago" malakas ko'ng pagkasabi. Rinig na rinig ko pa ang malalakas niyang pagtawa sa kabilang linya.

He probably holds his stomach right now.

"Laugh trip ka bro" patuloy lang siyang tumatawa. I ended the call. Hearing his laugh, it annoys me.

Ang seryoso na ng pinag-uusapan namin tapos biglang magbibiro ng gano'n. Gago talaga eh kahit kailan. Biglang bumukas ang pinto ng kwarto ko.

"Ba't ka sumigaw? Rinig na rinig ka sa baba uy" bulyaw sa akin ni kuya. I stood up and gave him the list.

"Is that enough?" I asked him baka kasi may kulang pa.

"Yeah. I'll just call the manufacturer to deliver it all here" tumango lang ako sa sinabi n'ya at lumabas na roon.

Ngayon ko lang na alala na hindi pala ako kumakain ng umagahan. It's 11:59am, I guess 2 in 1 na 'yong kakainin ko.

"Kuya anong ulam?" I shouted while checking our refrigerator.

"Just ask manang, hindi ako ang nagluluto rito" don't tell me hindi rin 'to kumain kanina.

Cereals? It's for breakfast. Magluluto na lang ako rito. Ayaw ko'ng madistorbo si manang ng dahil sa akin ano.

TYKEN'S POV

I've survived the first week. Hindi ko na rin nakikitang gumagala si mom, tumutulong na nga siya rito sa mga gawain. I don't know kung anong plano n'ya but the important thing is I have to get away from this house.

Madalas lang ako rito sa loob ng kwarto ko at sa balcony. I avoided her as much as I could. Nagpapahatid na nga lang ako rito ng makain kasi ayaw ko talaga siyang makita.

Someone knocked on my door. It's pass 7:48pm, maaga yata ang dinner ko ngayon ah.

"Sir pinatawag kana ng Dad mo sa kusina, kakain na po" tumayo na ako para pumunta roon. I didn't notice that Dad's already here.

She's probably here. Wala na akong magawa pa kasi si Dad na ang nagsabi na tawagin ako. At least I won't be uncomfortable this time.

Saktong pagpasok ko ay masaya silang nagk-kwentuhan. I never saw my Dad this happy again. Nagmano na ako sa kanya para magbigay galang. I forgot, hindi pa ako nakapagpaalam sa kanya.

"How's your day?" he asked me while the smile on his lips just stayed.

"Okay naman po" tugon ko sa kanya.

"You're mom told me na hindi ka raw lumalabas ng kwarto mo" I saw how my mom rubbed my dad's hand.

"Hon, it's his comfort place. Besides, he needs a break from the long school year" only if you knew what's the whole truth.

"'Wag ka masyadong magkulong anak. Maybe you should roam around our village" my dad suggested. I nodded and faked a smile to him.

"Okay po" bigla niyang ginulo ang buhok ko.

"Ang laki na talaga ng bunso namin. Oh s'ya kumain na tayo't habang mainit pa ang pagkain" masayang saad ni mom sa amin.

Ang daming niluto ngayon ah. Anong meron? Nakita ko ang mga tauhan namin na isa isang kumuha ng kubyertos at nilagyan ng pagkain ang kani kanilang mga plato. I somehow felt so happy. Ngumiti ako ng tunay sa harapan nila at kumuha narin ng kakainin ko.

Ngayon lang ulit na puno ang napakahaba naming lamesa. Ang saya lang tignan, ganitong ganito rin sa mansion ng mga Perez. Sa kalagitnaan ng pagkain ko ay bigla akong tinanong ni mom.

"Masarap ba?" agad silang nag tinginan sa akin. I just nod as my answer.

"Naku sir! Hindi mo pala nasabi sa amin na masarap magluto si ma'am" agad kaming nagtawanan sa reaksyon ng kasambahay namin.

"Alam mo ba sir? Siya na ang nagluluto rito mula sa umaga hanggang sa gabi" magiliw na saad no'ng isa. Tinignan ko si mom ng may pagtataka. She smiled to each and everyone who's here to witness this small event of ours.

Lahat ng kinakain ko, siya ang nagluto ng lahat ng 'yon? Akala ko ba wala na siyang ibang nalalaman kundi ang gumastos ng pera. Her gave went on me and she bowed her head like she's shy on me.

"Kung gano'n pala ay uuwi na ako ng maaga para makatikim ng niluto ng misis ko" they intertwined their hands.

"Dapat lang Doc, andami pa namang niluluto palagi ni ma'am. Hindi nga namin 'yon maubos eh" saad pa no'ng isa na ikinatuwa nilang lahat.

Hindi parin ma-process ng utak ko ang mga nangyayari. Did you learn already? Tuloyan ka na bang nagbago para sa akin/para sa amin? If that's the case I'm happy for that.

"Tumawag ang ate mo sa akin, she told me that she will conduct a medical mission. Sasama ka ba?" tanong sa akin ni Dad.

"Magpapaalam sana ako about d'yan Dad" nahihiyang tugon ko sa kanya.

"We should go to" nagulat ako sa sinabi ni mom.

"Since you want to go. I'll clear my schedule and file a leave so that I can come with you" happiness was visible on my dad's face.

I don't know if I will be happy or not. Mahirap ng magtiwala baka isa lang itong patibong ni mom sa amin. I should be careful.