Welcome to my Game (Pride Series #2)

Chapter 10

TYKEN'S POV

It's pass 8am, Saturday morning. I already packed my things like I'm ready to go home. Inayos ko na rin ang kwartong tinutuloyan ko. Lumabas na ako ng kwarto na dala dala ang mga gamit ko.

I went down to their living room. Narinig ko'ng busy sila sa kusina kaya iniligay ko muna ang gamit ko sa couch. Palapit na ako ng palapit sa kusina, only to hear tita's voice. Akala ko maaga siyang umalis.

"Good morning" I greeted all of them as I entered the kitchen. Ningitian naman ako ni Tita, and to my surprise Tito's here also.

"Kumain ka muna bago umalis" masayang tugon ni Tita.

"Makakatanggi po ba ako?" pabiro ko'ng sabi kaya tumawa sila.

"Umupo ka rito heijo" sumunod naman ako kay Tito. "Coffee?" I shook my head.

"No thanks Tito" dahan dahan naman siyang tumango.

I admired their family so much. Yung tipong buo at solido, hindi katulad sa amin. Hindi na nga lang kami mabubuo, hindi pa solido hayst.

Family and work oriented talaga ang pamilya nila. They treat their employees as family. Kaya nga 'pag kumakain na ay parang fiesta rito sa dami namin, ang saya nga eh.

I stop daydreaming when we are already complete here at the table. Priya takes over the prayer for our breakfast. I can't deny the fact that tita cooks very well, ni hindi nga 'yon magawa ni mom kay dad. Shit! Why I keep on comparing them? Fvck!

"Are you okay?" agad akong umayos sa tanong ni Priya.

"Yeah" though I'm not so sure.

"Did you enjoy your stay here Tyk?" biglang tanong ni Tita. I smiled at her.

"Of course tita. Hahanap hanapin ko talaga ang luto mo sa tuwing umaga" tumawa naman sila sa sinabi ko. Is there something wrong?

"Hindi ko alam na bolero ka pala heijo" natatawang tugon ni Tita.

"No tita. I'm serious. Hindi kasi kami inaasikaso ni mom" mapait akong ngumiti sa kanila. Bigla namang natahimik si Priya, she already knows everything about my mom. Sa kanya ko kasi inilalabas ang mga hinanakit ko sa kanya.

"Bakit naman? It's her duty to take care of you guys. Though you can't earn a money from it but the bond between you and your family is so priceless" I agreed to what tita said.

"Is she aware of that?" I shook my head as my answer, I just don't feel to speak today. "Look. She has to be aware. Hindi na ba n'ya nahahalata na unti unti na kayong nawawala o lumalayo sa kanya?" gusto ko'ng sagotin ng purong katotohanan si Tito but I have this urged to protect my mom.

"I'll open that to her, Tito" narinig ko'ng bumuntong hininga si Tito. Ayaw ko namang madamay pa sila sa problema naming mag pamilya.

I feel someone's rubbing my hand. I look at it and it's tita's hand.

"You know we're always here for you. The door is always open for you anytime Tyk" tumango lang ako sa kanya.

Pagkatapos naming kumain ay nagpaalam na ako sa kanila na aalis na ako. Aalis na rin kasi sila tita patungo sa trabaho nila. Gustohin ko mang manatili muna roon ay hindi ko parin mapigilan ang sarili ko'ng umuwi. Iba't-ibang shopping bags siguro ang sasalubong sa akin.

"Hindi na ba n'ya nahahalata na unti unti na kayong nawawala o lumalayo sa kanya?" that keeps bugging on my mind. How would she notice? She's too blinded by my dad's money. Mababago ka pa kaya mom?

Nakarating na ako sa bahay namin. Tinignan ko muna ang kabuoan ng bahay namin. Our house was so big but it was filled with loneliness. I sighed before I entered the house.

"I'm home" walang ganang saad ko. How can I call this a home? When it was too lifeless.

"Oh anak nandyan kana pala. Kamustang exams n'yo?" nanay approached me. Siya pa 'yong mas tumayong nanay sa akin eh.

"Okay naman nay. Kayo rito?" pilit siyang ngumiti sa akin. From that, I can sense that my mom has been busy spending our money.

Hinawakan ko ang sintido ko at tumayo na.

"Magpapahinga lang ako nay" pagpapaalam ko sa kanya. Hindi ko na siya hinintay na sumagot.

Alam niyang ayaw na ayaw ko ang mga pinaggagawa ni mom. Alam ko rin na kitang kita n'ya kung paano umuuwi si Mommy na may maraming dalang shopping bags. Natatakot lang siyang magsabi ng totoo sa akin baka kasi pa alisin siya ni mommy sa trabaho.

-

6pm na ng magising ako. Lumabas muna ako sa kwarto para pumunta roon sa garden. That's my comfort place ever since I was a child.

Saktong 'pag labas ko ay si Mommy na ang sumalubong sa akin with another luxury things.

"Didn't know you're already home Tyk. Sana man lang tinawagan mo ako" lumapit pa siya sa akin para makipag beso. I stop her from doing that.

"Magkano lahat ang nagastos mo ngayon?" walang emosyon ko'ng tanong.

"It doesn't matter son, madami pa naman tayong pera" agad na kumulo ang dugo ko sa sinabi n'ya.

"Pinagpagoran mo ba 'yang perang ginagastos mo?" she look at me with disbelief.

"Your father gave it to me" I smirked from what she said.

"Gave? Tsk! Kung magbibigay si Dad, for sure it'll goes to some charity" ngayon lang ako sumagot sa kanya. "Now tell me the truth. 'Wag na pala kasi alam ko na ang katotohanan" kumawala ako ng ngiting pambihira lang nakikita.

"Why won't you believe me? I'm your mother for pete's sake" she's good in acting huh. Well, hindi mo ako madadala d'yan.

"Why would I believe you? And what you said? Mother?" sarkastiko akong napatawa sa napagtanto ko. "Since when did you act as a mother to us or even to me?" a sudden slap just landed on my face.

"Hindi kita tinuroan ng ganyan" tinuturo n'ya pa ako.

"Bakit? May tinuro ka ba?" I can see some tears that about to flow from her eyes. "Pwede ba. 'Wag mo ng gamitin ang perang hindi mo naman pinagpagoran"

Umalis na ako roon. Leaving her stunned. I even can't believe myself from doing that. Fvck Tyken! She's still your mother. Shit!