Welcome to my Game (Pride Series #2)

Chapter 12

TYKEN'S POV

Sunday morning. Unang araw na hindi ko papansinin si mom. Maybe I let her do does things that make her happy. Kagaya nga ng sabi sa akin ni ate, hindi ko na mababago pa si mom. But whenever I convince myself to just let her do does, ayaw parin makisama ng konsensya ko. Pera 'yon ni dad, pinagpagoran n'ya 'yon, at bunay niya ang nakataya roon.

2 fvcking weeks left Tyken and you will leave this house once again. Makakaya ko ba 'to? Makakaya ko bang makikita siya araw-araw na may bago namang pinamili? Makakaya ko bang manatili rito sa kahit dalawang linggo kasama siya?

Dapat lang na kayanin mo 'to Tyk, it's for your own good. Kaunting pasensya lang talaga ang kailangan mo. What if uulitin n'ya lang ang mga ginagawa niya? What if she didn't get my point? There's a lot of question running through my mind. Masisiraan na yata ako ng bait nito.

Ahhh! Ano ba 'yan! Kay aga aga nag o-overthink kana Tyk! Shit! Hayst ang hirap magpalaki ng magulang. I shrugged the thoughts out of my mind.

What should I do for this day to avoid her? No. What should I do for the remaining days that I will stay here? Kailangan ko na bang pumunta roon? Araw-araw ba akong aalis rito sa bahay? O dito lang ako pero hindi ko siya papansin?

"Ang hirap" I shouted while my hands are on my head. It feels like my head's about to explode with so much questions.

Tumayo na ako para lumabas. I bet dad's not here. Tinignan ko muna ang paligid kung wala ba siya at no'ng napagtanto ko na wala siya ay dumiretso ako sa kusina para kumain. 

Ang bango at sarap ng amoy na niluto ni nanay. Alam ko'ng siya ang nagluluto kasi siya ang head cook rito. Agad akong tumakbo patungo sa loob pero agad naman akong napahinto ng makitang hindi si nanay ang nagluluto.

Sino 'to? Bakit nandito siya? Who gave her permission to enter our house? Unti unti itong humarap sa akin. That was....

"Gising kana pala. Halina't kumain" masayang tugon ni mom. She acted like nothing happened.

"Busog ako" I coldly said.

"Sayang 'yong mga niluto ko anak. You should taste them all" I look at her with no emotions.

"Are you deaf?" lumapit ako sa kanya. "Busog nga ako"

"Okay. You want coffee?" why she's acting like that? Trying to be a good mother to me?

Nahagip ng mga mata ko ang sariling repleksyon sa salamin. Namamaga ang pisngi ko kung saan n'ya ako sinampal.

"Kaya ko'ng magtimpla" saad ko at kumuha na ng baso. Bigla n'ya itong inagaw sa akin.

"Ako na ang gagawa" she's trying hard.

"You didn't even know what's my favorite taste in my coffee so don't bother yourself for making one" kinuha ko na sa kanya ang baso at nagsimulang magtimpla.

Napansin niyang namamaga ang kaliwa ko'ng pisngi. Hahawakan n'ya sana ito pero inilayo ko ang mukha ko sa kamay n'ya.

"Does it hurt?" she sounded worried.

"Wala ng mas masakit pa sa mga pinaggagawa mo at pagtrato mo sa amin" I walked away bringing my coffee.

Alam ko'ng ginagawa n'ya lang 'yon para makuha ang tiwala ko, para makabalik siya sa dating ginagawa n'ya, para narin walang humaharang sa kanya. Hanggang kailan mo ba 'to gagawin? Acting like you truly care for me. I'm not a fool mom.

My heart hurts. It feels like I was shot a multiple times. You have to be tough Tyken. Don't let your emotions takes over you.

Kaya ko ba talaga? Dalawang linggo na lang Tyk. Tiisin mo na lang, hayst.

PRIYA'S POV

I'm the personal nurse for Athena. Hindi ko naman siya pinapaubaya sa iba. Hindi ko na kakayanin kung pati 'to hindi ko magampanan ng maayos.

I was just staring at her calming face. Gumising naman na siya kanina pero pinatulog ko ulit kasi nga ang sabi ni Doc ay to let her rest more. Ang bata bata pa n'ya pero andami na niyang nararamdaman.

I rub her hand.

"I'm always here for you. Hinding hindi pababayaan ni ate na may mangyaring masama sa'yo" naiiyak ko'ng tugon. I hardly closed my eyes and tighten my grip to her hands.

Nararamdaman ko'ng may humihipo sa buhok ko, na para bang pinapatulog ako. I look up to see who it is, and it's my sister.

"I'm sorry for waking you up" agad ko'ng pinunasan ang mga luha ko. "You can go back to sleep now" she weakly smiled at me.

"You need to rest too" pinunasan n'ya ang mga luha ko'ng pumapatak. "I know you will take care of me no matter what happens. I'm glad that you're my sister" agad ko siyang niyakap at doon na umiyak sa kanya.

"Don't make me worry ha? Pinapakaba mo na lang ako palagi eh" I heard her chuckled.

"Pahinga na tayo" tumango lang ako sa kanya at tinabihan siya sa paghiga.

I stare at her for a couple of minutes. She looks so pale. She closed her eyes to fall asleep. Ang mga mata niyang singkit na nakuha n'ya kay Dad ay napakaganda.

"Stop staring at me and just sleep" she murmured and cover herself with a blanket.

Mahina akong napatawa sa inakto n'ya. "Yeah yeah. I'll take a quick nap" sabi ko sa kanya at hindi na n'ya ako sinagot. Siguro nakatulog na, ikaw ba naman magkasakit.

I was 3 years old when my mother left me to my Dad. I was 5 years old when I met Athena's mom. I was 6, when she finally went out from her mother's stomach. Sa madaling salita, we're just half sisters.

Athena didn't know about that stuff. Mas pinili ni dad na itago na lang ito sa kanya kesa naman sa malaman pa n'ya. That left me wondering why? Bakit namin itatago sa kanya? Kung kapatid ko naman siya at anak siya ni Dad. I just respect my Dad's decision kaysa naman na pangunahan ko siya.

Kahit na gano'n, hindi ko pinaparamdam sa kanya na hindi kami buong magkapatid. I treated her like she was the most valuable treasure that I have. Anyone dares to hurt my sister will face me.