Bakugou X Reader - Bizim -

25

-10 yıl sonra-

Evde oturmuş Katsuki'nin eve gelmesini bekliyordum. Ben bugün biraz kötü hissettiğim için devriyeye çıkmayacaktım. Katsuki ilk aramamda açarken gözlerim hayatımızı değiştirecek olan o beyaz çubuğa kaydı. Ben ona bakakalmışken Katsuki'nin sesiyle kendime geldim ve o anın verdiği heyecanla kekelemeye başladım.

" K-Katsuki e-eğer bir i-işin yoksa h-hemen eve ge-gelebilir misin?"

Katsuki'nin endişeli sesi kulaklarımı doldurduğunda yüzümde buruk bir gülümseme oluştu.

" İyi misin güzelim, ne oldu?"

"Eve gelince anlatacağım yakışıklım. Şimdi sadece gel."

" Tamam güzelim. Hemen oradayım. Deku-"

Telefonu kapatmadan önce endişeyle söylediği o isim gülmeme neden olurken nasıl bu hale geldiğimizi düşündüm. Uzun bir 7 yıl arkadaşlarımızla doyasıya eğlenmiş ve kahraman olma yolunda önemli adımlar atmıştık.

Bakugou hep dediği gibi All Might'ı geçmiş ve bir numaralı kahraman olmuştu. Buna arkadaş grubumuzdan kimse şaşırmamıştı. Ben ise 4 numaralı kahramandım. Bu yüzden Katsuki kadar olmasa da bende gün içinde çok yoğundum.

3 yıl önce evlenmiş ve hayatımızın en iyi anlarını yaşamıştık. Bir kaç gün önce de Katsuki ilk defa utanarak bana çocuk istediğini söylediğinde anlık gelen şokla düşünmeden onaylamıştım. Ve bugün de Katsuki'nin isteğinin gerçekleştiğini öğrendiğim gündü.

Zilin çalışı tüm düşüncelerimmi geride bırakmamı sağlarken titreyen bacaklarımla kapıya doğru yürüdüm. Ya Katsuki çok erken gelmişti. Ya da benim zaman kavramım yavaşça kayboluyordu.

Kapıyı açtığım anda Katsuki üstüme atladı ve her yerimi gözleriyle taradı. Bir yara ya da aradığı her neyse onu bulamamış olacak ki rahatladı ve gözlerini gözlerime dikti.

" Ne oldu güzelim?"

" Katsuki... İçeri geçelim."

Kafasıyla onaylayıp salona geçti ve koltuğa oturup stresle bacağını sallamaya başladı. Onun yanına oturdum ve neden böyle davrandığımı düşündüm. Katsuki bu habere büyük ihtimalle benden bile daha fazla sevinecekti. Neden stres olmuştum ki? Aniden gülümsedim ve test çubuğunu elime aldım.

Katsuki çatık kaşlarıyla elimde tuttuğum şeyi görmeye çalışırken daha fazla uzatmayıp çubuğu Katsuki'ye çevirdim. Katsuki boş boş çubuğa bakarken bir anda gözleri genişledi. Donup kalmıştı adeta. Kıkırdayıp dolan gözlerimle Katsuki'ye sarıldım.

" B-Bu ne anlama geliyor?"

Sesi mutluluktan ağlamak üzereymiş gibi çıkıyordu.

" Doğru anladın Katsuki... Bizim bir bebeğimiz olacak."

" Bizim... Sadece bizim!"

Katsuki bir anda ayağa kalktı ve beni döndürmeye başladı. Evde kahkaha atarken bir yandan ağlıyorduk. Beni döndürmeyi kesip yere indirdi ve yüzümü elleri arasına aldı. Bir kaç dakika birbirimizi inceledikten sonra Bakugou dudaklarıma eğilip masum bir öpücük bıraktı. O benden ayrılmak üzereyken ayrılmasına izin vermedim ve dudaklarımızı yeniden birleştirdim.

Ayrıldığımızda fısıldadı ama öyle bir sözcük fısıldadı ki. Duran gözyaşlarımız yeniden akmaya başladı.

" Bizim."

...

Yaklaşık üç saat boyunca ağlamış ve sonunda sakinleşip yere oturmuştuk. Katsuki ellerini karnıma sarmış ve bize arkadan sarılmıştı. Ben orada kendimi uykunun kollarına bırakmak üzereyken kulaklarımda Katsuki'nin düzenli nefesi olması bunu kolaylaştırıyordu. Sonunda kendimi uykuya bıraktım.