ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာေတာ့
အကုန္လံုးက မနက္စာစားေနၾကသည္။
"ႏိုးၿပီလား
လာေလ Baby Baek"
အကိုMin Seokက သူနားကထိုင္ခံုကိုပုတ္ျပေတာ့
ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။အကုန္လံုးက စားစရာ႐ွိတာ
ငံုမစားၾကဘဲနဲ႔ သူကိုဝိုင္းၾကည့္ေနၾက၏။
"Baekhyunne မင္းမေန႔ညကေတြ႔တဲ့ဟာက
ဘာႀကီးလဲ ငါတို႔လက္ေတြ႔ေလ့လာေရးဆင္းတုန္းက
ေတာင္ မင္းေၾကာက္တဲ့အေကာင္သိပ္မ႐ွိတာကို"
Chanyeollieက ႏြားႏို႔ခြက္ကို သူေ႐ွ႕ခ်ေပးရင္းနဲ႔
ေျပာလာသည္။အသံကလည္းစိတ္ပူေနဟန္။
ဟုတ္သည္ေလ။သူက Professor Flonaအခ်ိန္
လက္ေတြ႔ေလ့က်င့္ခန္းေတြမွာဆိုရင္
အမွတ္အမ်ားဆံုးရတဲ့ေက်ာင္းသားေလ။
ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့သတၱဝါမဆို
သူႏွိမ္နင္းႏိုင္ခဲ့သည္။
ထိုသတၱဝါကို မႏွိမ္နင္းႏိုင္ခဲ့တာက
Wandမပါလို႔မဟုတ္။ပါရင္ေတာင္မွ သူဘာမွလုပ္ႏိုင္
မည္မဟုတ္။အဲ့သတၱဝါက အရမ္းေၾကာက္ဖို႔ေကာင္း
တယ္။ၿပီးေတာ့ အဲ့သတၱဝါအေၾကာင္းကိုတစ္ခါ
ဘဲဖတ္ဖူးသည္။အဲ့ဒါကလည္း အတိအက်ေရးသား
ထားျခင္းမဟုတ္ေပ။
အေပၚယံသာ ေရးထားျခင္းျဖစ္သည္။
သူတို႔ကိုႏွိမ္နင္းႏိုင္တဲ့ Magic wordလည္းမ႐ွိ။
ဒီတိုင္းမေကာင္းဆိုးဝါးအေစာင့္အေ႐ွာက္ေတြကို
ႏွိမ္နင္းတဲ့spellကိုသာအသံုးျပဳၿပီး ႏွင္ထုတ္ႏိုင္
၏။အၿပီးအပိုင္ မႏွိမ္နင္းႏိုင္ေခ်။
"ငါလည္း ေသခ်ာမသိဘူး
မေကာင္းဆိုးဝါးအေစာင့္အေ႐ွာက္လိုမ်ိဴးပံုစံနဲ႔တူတယ္"
"90"
သတင္းစာဖတ္ေနတဲ့Mr Kimက
သူစကားရဲ႕အဆံုးမွာ ဝင္ေျပာသည္။
"အဲ့ဒါေတြက ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီမဟုတ္ဘူးလား"
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြ သူတို႔ေတာင္လူေလာကထဲကို
မေရာက္ေသးတဲ့အခ်ိန္ေတြတုန္းက
Virusတစ္မ်ိဴ း ျပန္႔ႏွံ႔ခဲ့သည္။
အဲ့ဒီဟာက စစခ်င္းျဖစ္တဲ့လူေတြက
ေနမေကာင္းရံု အားနည္းရံုေလာက္ဘဲဆိုေပမယ့္
ေဆးကုသဖို႔ ေဆးမ႐ွိတာေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ အသိစိ္တ္မ႐ွိေတာ့ဘဲ ႐ွင္လ်က္နဲ႔ ေသတဲ့လူေတြလို
ျဖစ္ကုန္သည္။
