Bölüm Şarkısı// Little Mix- DNA
Bella'nın Ağzından
-Zayn endişeleniyorum senin için
-"Bella bırak,daha kötü olacak"
-Ah Tanrım! Kendine gel aptal herif! Doğru düzgün düşünemiyorsun!
Yere çöktü ve ağlamaya başladı.
-Z-zayn,b-bana bak.
Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.Yanına çöktüm.
-"Dayanamadığımı söyledim Bella,b-ben kötü biri değilim.Sadece yaşadıklarım b-beni bu hale getirdi" Zar zor konuşuyordu.
-Biliyorum ama kendine neden zarar veriyorsun? Bugün biraz daha geç gelseydim...Tanrım,kendinden geçmiştin.Her yer cam kırığı..
Ayağa kalktı.
-"Nereye?" diye sordum
Cevap vermedi ve hızla çıktı.Arkasından koştum ama arabasına binip gitti.Öylece bakakaldım.Ne yapmaya çalışıyordu gerçekten en ufak bir fikrim dahi yoktu.
Geldiğimde deliye dönmüş şekilde heryeri kırıp dökmüştü.Ve ben onunla nasıl başedeceğimi bilmiyordum.
Zayn'in Ağzından:
Artık nefes alamayacak kadar sinirli hissediyordum.Boğazımda bir yumru vardı sanki.O herife işkence etsem de işe yaramıyordu.Öfkem gitmiyordu,kendimi rahat hissedemiyordum.Galiba yapacağım tek şey beni sonsuza dek huzurlu edecekti...
Harry'nin Ağzından:
Ah lanet herifler! Yine heryerim kan içerisinde kalmıştı.Birde yetmiyormuş gibi o lanet Bella yine elinde sigara ile gelmişti ve üzerimde söndürmüştü.Bedenim benim bedenim olmaktan çıkmıştı.
Zayn'e güvendiğim için kendime lanetler okuyordum.Cidden çok salaktım.Elimi ayağımı lavabo ihtiyacım dışında çözmüyorlardı.Zaten kapıda da 2 adam bekliyordu.Tam kapana kısılmış gibiydim.
Bella'nın Ağzından
"Aç şu lanet telefonu,aç!"
Zayn'e gittiğinden beri ulaşamıyordum.Kafayı yemek üzereydim.Bir kaç arkadaşı vardı iyi anlaştığı.Ama onlar da, nerede olduğunu bilmiyorlardı.
Sabahları şirkete gidiyordum,eve gelince Zayn'le vakit geçiriyorduk.Sonra genelde Harry'i dövmeye gidiyordu.Ben de yanında duruyordum.Yılların öcünü ondan alıyordu.Ama sinirlerine hakim olmayı hiçbir zaman başaramıyordu.Hep bu konu sıkıntımızdı.Aklına geleni hemen yapıyordu.Ve bu beni korkutuyordu.Çok geçmeden kapı açıldı.
"Zayn,nerdesin sen !"
Hiçbirşey söylemeden yukarı çıktı Ben de peşinden gittim.Harry'nin odasına girdi.
"Baban..." diye başladı cümlesine.Oldukça sinirliydi ve şu an deliden farkı yoktu.
"Biz mutlu bir aileydik.Baban annemi hamile bıraktı.Kendisiyle gelmesi için zorladı." Hıçkırdı.
"O şerefsiz baban olmasaydı,annem yanımda olurdu.Annem yanımda olsaydı babam intihar etmezdi.B-ben de sokakta.."
Sesi kısılmıştı.Yere çöktü.Ve devam etti:
"B-ben de aç kalmazdım.Soğukta,bankların üzerinde yatmazdım.Ben de mutlu olabilirdim." Harry şaşkın gözlerle ona bakıyordu.
-" Z-zayn yaşadıkların için...B-ben şey ne diyeceğimi bilemiyorum ama bahsettiğin adamı tanımıyorum." Dedi Harry
-Ah Harry,bana acıma! Kendine acı! Annen yıllardır seni kandırdı.Küçük olduğun için,hatırlamadığından bilmene lüzum kalmamış.Üvey babanla evlenince,ne diye seni boşu boşuna üzsün değil mi !
Zayn ayağa kalktı.
-Sana vurmak da rahatlatmıyor beni.Acaba öldürsem rahat eder miyim?
Gülmeye başladı.Sertçe yutkundum.Yanına yaklaştım ve kulağın fısıldadım:
-"Öldürmeyecektin"
Beni sertçe yere itti ve düştüm.Harry'nin bakışları ben ve Zayn arasında gidip geliyordu.
-"Ama işimi garantiye almak istiyorum Harry" dedi ve silahını çıkardı.
-"Seni öldürsem belki yine huzura kavuşamayacağım"
Silaha bakıyordu.Tanrım! Neler olacaktı şimdi...
-"Bu yüzden" diye devam etti ve ve silahı kendi alnına dayadı.
-Zayn dur! Zayn,bırak o silahı yalvarırım,bırak...
-"Kes sesini Bella"
-Zayn,sana ihtiyacım var,gitme...Yapma bunu ne olur Zayn...
Ağlamaya başladım.Eğer o giderse...Hayır,hayır buna izin vermemeliydim.
-"Zayn" dedim hıçkırıklarımın arasından.Bana yaklaştı ve alnımı öptü.
-Bella'm sen iyi birisin.Seni bu hale ben getirdim.Özür dilerim.Herşeyin bir vakti vardır.Benim burada bulunmamamın vakti geldi de geçiyor bile.Seni üzmek istemezdim.(ağlıyordu ve sesi gitgide kısılıyordu) Sen bu hayata layık değilsin Bella,ben de sana layık değilim.B-bu yüzden gitmem gerekiyor.Sonsuzluğa...
Seni,senden aldığım için,kendi öfkemin içine dahil ettiğim için,herşey için...Üzgünüm mavişim.Beni affet tamam mı?
Harry'nin Ağzından
Bella deli gibi ağlıyordu.Zayn'in böyle birşey yaşadığına inanamıyordum.Onun bir psikopat olduğunu düşünüyordum.Ama o sadece küçük bir çocuktu...İçerisinde tüm dünyası karanlık geçen küçük bir çocuk.
-"Z-zayn b-beni seviyorsan,yapma." Dedi Bella.
-Seni seviyorum miniğim.Ama seni kendime çeviriyorum,zarar veriyorum.
-"Sen kötü değilsin"
-"Ben ,yaralıyım,öfkeliyim,kötüyüm "
Dedi ve silah sesi odayı doldurdu.
-"Zaayyn" diye çığlık attı Bella ve yere düştü.Tanrım! Ne yapacağımı bilemiyordum.Sadece gözlerimden gelen sıvı,benim yerime konuşuyordu.
Bella'nın Ağzından:
-Zayn uyan,uyan! Hadi Zayn,aç gözlerini!
Zayn ölemezdi.Sertçe yutkundum.Gözyaşlarım bulanık görmeme neden oluyordu.
-Zayn,uyan,uyanman lazım nolur Zayn
Ellerimi kafasına götürdüm.Kan...Heryere yayılmıştı.Hızlıca ayağa kalktım ve kapıyı açtım.Adamlara seslendim.Zayn onlara odaya girmemesi için tembih etmişti.Çığlıklarıma geldiler.
-H-hastaneye gidelim,hadi.Ne duruyorsunuz hadii!
Adam Zayn'in nabzına baktı.
-"Gitsek de fayda etmez"
-O ne demek?
-"Zayn ölmüş Bella"
Hayır,hayır! Buna hazır değildim.O ölemezdi.
-Hayır ölmedi,bırakın nereye götürüyorsunuz!
-"Burada kalsın da başımız mı yansın" dedi
-Hayır bıraak! Beni kenara ittiler ve Zayn'in cansız bedenini alıp dışarı çıktılar.Harry put gibiydi.
-"Senin yüzünden,o adi baban yüzünden" diye bağırdım ve bıçağı sol omzuna sapladım.
Onunla daha çok işim vardı.Benim tek dayanağımı da elimden almıştı.Duvarın kenarına çöküp,bacaklarımı kendime doğru çektim.Kendimi gözyaşlarımın içine hapsettim.Artık benim dünyam da yıkılmıştı...
---------------------------
E*
