BÖLÜM SIKICILIĞI İÇİN ÜZGÜNÜM×
Olayları toparlamak için şarttı x
---------------------
Kalktığımda başımda müthiş bir ağrı vardı.Elimi başıma götürdüm.Cidden beynimde çanlar çalıyor gibiydi.Başucumda bir sandalye farkettim.Annem...O başımda beklemiş olmalı.
Aklım ve kalbim adeta savaş içerisindeydi.Bella ve Zayn'in dediği şeyler gerçek miydi?!Eğer gerçekse...
Düşüncelerimi bölen annemin sesiydi.
-"Günaydın bebeğim" dedi ve başımdan öptü.
"Günaydın"
-" Yaraların acıyor mu,gece biraz kötü oldun.Sızlanmaya başlamıştın,korktum."
-"İyiyim,gerçekten"
-"Sana bir şey sormak istiyorum."
-"Sor tabi" Dedi.
Derin bir nefes aldım.Bunu sormak benim için de zordu.Gözünü kapattım,turtuğum nefesi veretek sordum.
-James,b-babam, değil mi?
Şaşırdığı her halinden belliydi.İtiraz etmesini bekliyordum,saçmaladığı söylemesini bekliyordum ama öyle olmadı.
-Beni bu yüzden kaçırdılar.Asıl babamın yaptıkları yüzünden!
Sert bir sesle söylemiştim.
Gözlerinden yaş gelmeye başlamıştı.
-Harry,ben...Çok üzgünüm oğlum.Sen üzülme di-
-Ben üzülmeyim diye ha! Şimdi mutlu mu gözüküyorum oradan?
Sinirimi bastıramıyordum.Gerçekten böyle birşey olacağını tahmin etmemiştim.Tanrım!
Sesleri duyan Gemma da odaya girmişti.Neler olduğunu anlamaya çalışıyordu.
-"Babamız üvey çıktı.Asıl babamız pisliğin tekiymiş.Ve ben bunları bana işkence yapanlar tarafından öğtendim.Nasıl? Çok etkileyici bir hikaye değil mi?"
Gemma'nın gözleri kocaman açılmıştı.
-"Öğrendi demek"
Dediğinde beynimde öyle bir yankı yaptı ki hızla ayağa fırladım.
-"Harry,dur.Nereye gidiyorsun?" Diye sordu Gemma.Ses vermedim.Kolumdan tutmaya çalıştı ama kolumu kurtarıp "Biraz yanlız kalmaya ihtiyacım var" diyip kendimi evden dışarı attım.
Anne'in Ağzından:
Harry 3 yaşına girdiğinde James ile ayrılmıştık.Onun ne kadar pislik bir herif olduğunu anladığım an tüm ilişkimi bitirmiştim.Daha açık söylemek gerekirse bir kadını becerdiğini ve kadınla ayrı bir evde kaldıklarını öğrenene kadar...
Bunları nasıl anlatabilirdim ki küçücük çocuğa? Tabiki büyüyünce babasını sorguladı.Hatta geceleri ağladığını biliyordum onun için.Ve ben de çareyi babasımın öldüğünü söylemekle bulmuştum.Adını da farklı olarak söylemiştim.Belki hata yapmıştım ama...Herşey o ve Gemma içindi.Ben kendimi ve kalbimi ikisine adamıştım.
Harry'nin Ağzından:
Sakin sokaklarda yürümeye başladım.Bir banka yattım,gözlerimi kapattım.Düşünmem gereken çok şey vardı.Hayatım , öğrendiğim bir gerçekle yerle bir olmuştu.Onlara kızsam da gerçek değişmeyecekti.Bu yüzden affetmek hepimiz için daha iyi olacaktı.
----------------------------
Biraz düşündükten sonra eve gittim.Annem ben gelince kafasını kaldırdı ve bana baktı.Ben ona nasıl dayanabilirdim ki...
Yanına gittim ve sarıldık.
"Özür dilerim bebeğim"
"Bana yaşadıklarını anlat lütfen" dedi.
"O adam,yani öz b-babam,Zayn'in ailesine çok zarar vermiş.Annesini elinden almış"
Derin bir nefes aldı.Devam ettim.
"Onun intikamını benden almak istemiş ve bu yüzden beni kaçırdı."
-"Bu vücudündaki yaralar.. Tanrım! O, o mu yaptı?"
-"O ve ımm adamları."
-"Ne,birde adam mı tuttu bunları sana yapması için." Eli ayağı titriyordu.Ellerini tuttum.
-"Ama iyiyim meleğim.Bak burdayım,yanındayım."
Bir hıçkırık kaçtı ağzından.Sıkıca sarıldı bana.
-"Peki,peki nasıl kurtuldun oradan?"
-"Zayn kendisini ö-öldürdü.Ve yanındaki kız perişan oldu.Im galiba daha fazla vicdan azabı çekmek istemedi.Ve o adamları...şey"
-"Ne yaptı?" Dedi titrek çıkan sesiyle.
Söylemek ve söylememek arasındaki çizgide kalmıştım.
"Iıı şey,benim kaçmama yardım etti.Bu kadar başka birşey yok." Ah kendimi tebrik ediyordum.Neden söylemediysem!
"O kıza ne oldu peki?"
"Hiçbir fikrim yok.Ne halt ederse etsin.Zaten bit daha karşıma da çıkamaz."
"Nasıl bu kadar emin olabiliyorsun Harold?" Çünkü o,bir adamı öldürdü.Eğer başıma bela olursa başı yanacak olan ben değil o!
"Eminim işte.Sen artık kafana takma.Bak yaralarım da zamanla iyileşecek.Artık bu konuyu kapatalım.Olur mu?"
Kafasını salladı.
"Ama önce bana şunu söyle.O adam yaşıyor mu?"
-"Uzun zaman önce öldü diye haberler duymuştum.Arkadaşlarımdan...Ve ondan sonra,hayır haber almadım."
-"Peki"
Konuşmamızı bölen kapının sesiydi.Annem kapıya bakmak için ayaklandı.Gelen
-"Oh ,kıvırcık" diyerek bana sarılan sarı kafa Niall'dan başkası değildi.Bahçeye çıktık.
"Nerelerdeydin?" Diye soru yönelttiğinde bir an ne diyeceğimi bilemedim.
-" Anlatacaksın değil mi?"
Niall benim kardeşimdi.5 yaşımızdan beri hiç birbirimizi korumayı bırakmamıştık.Galiba olayları anlatıp,danışmam gereken tek doğru kişiydi.
Baştan sona herşeyi ona anlatmıştım.
-"Bella,başına bela olursa?"
-"Umarım bunu yapmaya kalkmaz ki yapmaya da pek cesaret edemez.Sonuçta Zayn diye biri artık yok."
-"Haklısın.Ama artık gidelim.Sıkılmışsındır"
-"Şimdi herkesten "nereye kayboldun sen" sorularını duymaya hazır olduğumu düşünmüyorum."
İkimizde kahkaha patlattık.
-"Hadi Harold,söz veriyorum seni koruyacağım."
-" Öf sarışın"
-"Bana sarışın demeyi kes marul."
Her zaman yüzümden gülümsememi eksik etmeyen Niall'ım... İyi ki onun gibi bir arkadaşa kardeşe sahiptim...
--------------------
İYİ OKUMALARR :)
