Smile || Stell x Sejun

Right time?

Sejun POV

Time check it's already 11:50 am.

I check my stuff before pumunta ng school to file my leave of absence.

While on my way to school, I browse my FB account and search his name.

I find myself smiling. Stell is a bright and lovely hindi nakakapagtaka na nainlove ako sa kanya. Sino ba naman ang hindi maiinlove sa ngiti nya at personality nya.

I turn off my phone nung nakita ko na malapit na ako sa school.

Nagmamadali akong pumunta sa principals office para hindi ko makita si stell.

Nang maibigay ko na ang application for leave of absence ko ay umalis na agad ako, knowing na any moment ay pwede kaming magkita ni stell.

I know it's unfair na bigla na lang akong hindi magparamdam without giving him a valid reason but hindi ko kayang imeet sya.

Baka kapag magkita kami ay biglang magbago ang isip ko.

Habang papalapit ako ng papalapit sa gate ay lalong bumibigat ang pakiramdam ko.

I know it's hard but maybe I can find courage and peace somewhere.

Promise Stell kapag natapos na to handa na ulit kitang harapin ng nakangiti.

I wish you all the happiness in this world.

Stell POV

"Senior Ken?"

"Hmm?"

"Uhhmmm ano. Andyan ba si Senior Sejun?" Tanong ko sa kanya.

"Ay wala. Hindi ba s'ya nagsabi sayo?" Nagtataka nitong tanong.

"Hindi eh. Bakit?"

"Siraulo talaga yung lalaking yun." Naiinis nitong bulong.

"Ehh?"

"Yung siraulong yun nagfile ng leave of absence. Hindi ko pa alam kung hanggang kaylan ang inaapply nya"

Pagkarinig ko nito ay agad agad akong tumakbo palabas.

Nagbabakasakaling makita ko sya sa daan.

Naghanap sa halos lahat ng sulok ng school, lahat ng mga tinatambayan nya at sa library.

Nang hindi ko sya mahanap ay pinagpasyahan ko na tawagan sya.

Hindi nagriring ang cellphone nya at voice record lamang ang naririnig ko.

Nakayuko lang ako hindi ko namalayan na naluha na ako.

Natatawang pinunasan ko ang luha ko. Sabay tingin sa langit.

"Ang unfair mo SEJUNNNNN"

Hindi ko napigilang umiyak ng umiyak.

"Let him be" napalingon ako kung saan nanggagaling yung boses.

"I know him. Babalik din sya, huwag ka ng umiyak" pag-aasure niya sa akin.

"He loves you need nya lang ng time to figure out something"

Pinunasan ko ang luha ko at ngumiti.

"Thank you Senior Ken"

"No problem. Smile ka na ha. Let's wait for his return" nakangiti nitong sabi habang ginugulo ang buhok ko.

"Yup"

Maghihintay ako.