Gökçe derin bir nefes aldı. Ayaklarını sallıyor ve onlara bakıyordu.
Gökçe
"Alina.. geçen gece olanları unutalım."
Anlattıklarını neden bilmemi istemiyor? Utanıyor mu? Sır tutabileceğim konusunda bana güvenmiyor mu?
Alina
"Gökçe anlattıklarını kimseye söylemeyeceğim ve eğer utanıyorsan utanması gereken kişi sen değilsin."
Gökçe
"Alina... utanmıyorum ve anlatmazsın sana güveniyorum ama yine de unutalım."
Alina
"Neden?"
Gökçe
"İstemiyorum. Ayrıca.. öpücük de buna dahil. Onu da unutalım lütfen."
Şaka mı yapıyor? 1 Nisan falan da değil. Hatta direkt Nisan ayında değiliz.
Alina
"Beni öpen sendin Gökçe. Ayrıca ben seni seviyorum. Sen beni sevmiyor musun? Sevmeden mi öptün?"
Gökçe
"Evet ben seni arkadaşım olarak görüyorum. Öpücük.. anın etkisi olarak oldu. Hem de sarhoştum"
Alina
"Gökçe şaka yapıyor olsan iyi edersin."
Gökçe
"Ve bilmeni istediğim bir şey var."
Alina
"Ne var?"
Gökçe
"Ben intihar edeceğim. Zaten bunu söylemek için geldim."
Ne? Hareket edemiyorum dondum.
Gökçe
"Duygularınla oynadığım için özür dilerim. Benden nefret edersen unutmak daha kolay olur. Bu yüzden seni sevmeden öptüğümü de bilmeni istedim."
Alina
"Gökçe saçmalama. Senden nefret falan etmiyorum, etmiyicem ve sen de intihar falan etmeyeceksin"
Gökçe
"Özür dilerim ama bu hayatın sahibi benim. İstediğim zaman yaşamımı bitirebilirim. Hakkım var."
Alina
"Gökçe hayır yapamazsın. Bu kadar bencil olamazsın. Sen benim tek arkadaşımsın. Seni çok seviyorum ben. Her şey düzelicek lütfen kendine zarar vermeyi bırak"
Gökçe gülümseyip giysisinin kolunu yukarı kıvırdı. Kollarının her yanı kan ve çizik içindeydi.
Gökçe
"Kendime son kez zarar vericem. Söz veriyorum. Hoşçakal"
Gökçe ayağa kalktı ve hızlı adımlarla evin kapısına ilerledi. Ben de peşinden koştum. Ben tam kolunu tutacakken beni yere itti.
Gökçe
"Gelme."
Alina
"Gitme Gökçe nolur"
Göz yaşlarımdan dolayı göremiyorken ayağa kalktım ona her yaklaştığımda beni itti. Genel olarak benden güçlü olduğu için hicbir şey yapamadım.
Gökçe kapının kolunu tuttu. Onu kaybedicem. Ama kaybetmek istemiyorum.
Alina
"G-gidersen ben de kendimi öldürürüm."
Bağırarak söyledim bunu. Hem de kendinden emin bir sesle. Durmasını, yanıma gelip bana sarılıp ağlamasını bekledim ama o sadece gülümsedi. Gülümsedi ve kapıyı açıp çıktı.
Koştum ve kapıyı açmaya çalıştım. Ama kapı açılmadı. Her ne kadar denersem deneyeyim olmadı. Kapıyı yumruklarken Gökçe'nin ismini haykırmaya başladım. Yine de açılmadı.
3. Katta yaşadığımızı düşünerek balkona gittim. Ama balkonun da kapısı açılmadı. Ben de ağlamaya devam ederek salondaki cama koştum.
Cam da açılmayınca camı kırmak için elimle vurdum. Ama o da olmadı. Ellerim kanamaya başladı ama cam asla açılmıyordu.
Aklıma annem geldi. Koşarak odasına gittim ama yine kapı açılmadı. Çökerek ağlamaya başladım. Gökçe'yi kaybediyorum ve hiçbir şey yapamıyorum.
