Alarmım bu sefer sadece beni değil, ikimizi de uyandırdı. Uyanıp birbirimize bakmaya başladık.
Gökçe
"Günaydın"
Alina
"Sana da günaydın"
İkimiz de esneyerek kalktık ve beraber giysi seçip giyindik. Kedoma'yı da alıp evden çıktık.
Uykulu uykulu veterinere doğru yürümeye devam ettik.
Gökçe
"Ne kadar kaldı?"
Alina
"Az kaldı yakın zaten"
Biz gözlerimiz yarı kapalı yarı açık, yürürken uyuyakalmamaya çalışırken Kedoma paşanın yaptığı keyif bana batmaya başladı.
Sonunda uyuyakalmadan veterinerin önüne geldik. Son bir kez daha esneyerek binaya girdik.
.
.
.
.
.
Gökçe'nin gözünden şu an
Alina, Kedomayla beraber veterinerin yanına gitti. Ben içeri girmeyip onları oturup beklemeye başladım. Duvardaki tabloya gözüm dalmışken, telefonumdan gelen mesaj sesi beni gerçekliğe döndürdü.
Telefonumu açıp mesaja baktım.
Ada
-Veterinere gittiniz herhalde?
Gökçe
-Evet
Ada
-Tamam. Bahsettiğim konuşmayı bu gün içinde yaparsak sevinirim. Uygun saatlerin ne zaman?
Gökçe
-Ben size yazsam olur mu? Bu gün müsait olabilir miyim emin değilim. Yarın olur büyük ihtimalle?
Ada
- Olur Gökçecim. Teşekkür ederim.
Gökçe
- Rica ederim Ada teyzecim.
Telefonun ekranını kapatıp cebime koydum. Benimle ne konuşmak istediğiyle ilgili hâlâ herhangi bir fikrim yok.
Aklıma gelen sadece bir ihtimal var. O da, Ada teyzenin ben ve Alina'nın sevgili olduğumuzu biliyor olması ve bizi ayırmak istiyor olması. Gerçi kadının önünde öpüştük nasıl bilmiyor olsun.
İçimden bir his bizi ayırma ihtimali doğru diyor ama 6. hissim çoğunlukla yanlış çıkıyor. Zaten Ada teyzenin kızlardan da hoşlandığını düşünüyorum.
Neyse. Bizi ayırmak istese de bu benim için bir şey ifade etmeyecek sonuçta. Tabi düzgün ve mantıklı bir nedeni olmadığı sürece.
Alina'yı kaybetmek istemiyorum bu yüzden her ne kadar Ada teyze Alina bilmesin dese de, tek odaklanacağım şey Alina'nin hisleri olacak. Ama Ada teyze de bana güveniyor.
Ada teyze benimle konuşmak istediğinden beri Alina ve Ada teyzenin arasında kalıyorum.
Alina
"Geldiik"
Alina'nın sesini duyunca düşüncelerime ara verip ona döndüm. Ayağa kalktım. Alina'nın sesi mutlu geliyor
Gökçe
"Ne olmuş iyi mi haberler?"
Alina
"Antijen mi ne test yaptı. Bir şeyi yokmuş evden bunalmış olabilir. Daha özgür olabileceği bir yerlere götürün dedi."
Gökçe
"Hmm. Çarşamba günü sen tiyatrodan çıkınca ben de işten çıkarım beraber hem giysileri yakarız hem de Kedoma'yı çimenlik bir yerlere götürürüz?"
Alina
"Olur oluur"
Gülümsedim ve Alina'nın elini tuttum.
Gökçe
"Saat kaç?"
Alina
"Okula 1 saat var. Napalım ?"
Gökçe
"Dışarda yapacak, alacak bir şeyimiz yoksa eve dönelim. Ben de giysilerimi falan toplarım "
