Alina ile beraber salonda otururken telefonuma mesaj geldi. Telefonuma baktığımda mesajın Ada teyzeden olduğunu gördüm.
Ada
-Gökçe teşekkür ederim Alina ile beraber olduğun için.
Yine kendini odasına kapatacak diye çok korkuyordum.
Gökçe
-Ne demek Ada teyzecim
Ada
-Sana söylemem gereken bir şey daha var
Gökçe
-Tabi
Ada
-Hastalığım biraz ilerledi ve çalışamıyorum diye işten de atıldım. Bakıcı tutmaya karar verdim
-Her şeyi deftere yazmıştım ama artık o deftere bakmayı bile unutabilirim
-Seni sorunlarımla boğuyorum özür dilerim ama bu devirde güvenebildiğim tek kişisin
-Lütfen Alina'ya göz kulak ol
Gökçe
-Sorun değil Ada teyze anlayabiliyorum.
-Alina benim için de çok değerli. Eğer izniniz varsa evime gidip eşyalarımı toplayacaktım
Ada
-Çok teşekkür ederim gökçe tabi ki iznim var sormana gerek yok
Gökçe
-Tamam ada teyzecim ben eşyalarımı toplamak için gideyim o zaman
Ada teyze son attığım mesajı görmedi. Ben de telefonu kapatıp bir iç çektim. Alina'ya da, Ada teyzeye de çok üzülüyorum.
Gökçe
"Ben süprizin için gidiyorum. "
Alina
"Tamam görüşürüz"
Ayağa kalkıp çantamı aldım ve kapıya ilerledim. Çıkmadan Alina'ya baktım. Boş gözlerle televizyona bakıyordu. Sanki izlemek yerine bir şeyler düşünüyor gibi.
Gökçe
"Gökçe kaçaaar"
Alina
"Hızlı gel"
Gökçe
"Taamam"
Kapıyı açıp ayakkabılarımı giydim ve Hakan'ın evine doğru ilerlemeye başladım.
Alina'nın gözünden şu an
Gökçe gitti. Acaba bana ne süprizi yapacak? Bu saatte sokakta onu yalnız bırakmasa mıydım acaba? Ya başına bir şey gelirse? Ya da ya beni bırakırsa?
Off salak saçma düşünme artık. Gökçe dürüst biri. Geri gelicek.
Biraz daha televizyona bakıp anılar ve düşüncelerimle yalniz kaldıktan sonra acıktığım için kalkıp mutfağa gittim.
Annemin aldığı mısır gevreği hâlâ duruyordu. Onu kaseye döktüm ve üstüne de süt döküp masaya oturup yemeye başladım. Bu sırada annem geldi.
Ada
"Gökçe?"
Alina
"Gitti. Bana süpriz yapacakmış"
Ada
"H-ha evet. Şey... telefonu açar mısın?"
Annem kendi telefonunu bana uzattı. Ben de açıp ona uzatıyordum ki Gökçe'den mesaj aldığını gördüm.
Alina
"Gökçe ile mi konuşuyordunuz?"
Salondayken annemle konuşuyordu galiba. Mesajın geldiği saate bakılırsa.
Ada
"Evet"
Alina
"Ne konuştunuz?"
Ada
"Önemli bir şey değildi"
Alina
"Anne benden bir şey saklama lütfen. Özellikle hastalığın hakkında. İlk kızına söylemen gerekmez miydi?"
Ada
"Üzgünüm"
Bir iç çektim.
Alina
"Önemli değil. Sadece seninle ya da bana yakın kişilerle ilgili bir şeyleri fark etmediğim için kendimden nefret ediyorum. Bu yüzden lütfen söyle"
