Nyctophile

Eleven

جوانا در حالی که سفره‌ی ناهارشون رو جمع میکرد به هری نگاه کرد که چطور اروم و ساکت، تو دورترین نقطه‌ی خونه نشسته.

لویی از اتاقش بیرون اومد، صدای بلند بسته شدن در باعث شد هری از جاش بپره و کلمه‌ی هین مانندی از بین لباش بیرون بیاد.

لویی رو به هری کرد و ابروهاشو بالا انداخت و گفت:

لویی_اوه، شرمنده.

هری بالبخند کوچیکش سرشو چپ و راست تکون داد و گفت:

هری_اشکالی نداره.

لویی سرشو تکون داد و رفت سمت در  خونه، دستش به دستگیره‌ی در نرسیده بود که جوانا با تحدید صداش زد.

جوانا_لویی ویلیام تاملینسون!!

لویی دستاشو مشت کرد و پلک هاش رو محکم به هم فشار داد و سمت مادرش برگشت.

لویی_بله مامان؟

جوانا با حرکات چشم و ابرو به هری اشاره کرد.

لویی_متوجه نمیشم!

جوانا نگاهشو با اخم غلیظی از لویی گرفت و رو به هری کرد و گفت:
جوانا_عزیزم امروز، جشن هولیِ! مردم همه میریزن تو شهر و خوش میگذرونن.
توام باشو حاضرشو، با لویی برو. لویی خیلی خوشحال میشه مگه نه لویی؟

اخر حرفش رو با تحدید نامحسوسی رو به لویی گفت.
لوییه بیچاره که چاره‌ای جز قبول کردن نمیدید گفت:
لویی_اوه، معلومه که خوشحال میشم از خدامه!

لویی با لحن ناله مانندی گفت و تهت دلش دعا کرد که هری از اومدن صرف نظر کنه، محض رضای خدا!!!
اون کلی نقشه برای امروزش ریخته!!
که مشروب، مواد و مردم ازاری تو صدر جدول برنامه‌هاش بودن.

و خب با اومدن عزیز دردونه ی مادرش همشون قرار بود نقش بر اب بشه.
لویی چشماش رو به دهن هری دوخته بود که با جواب اون احمق فرفری، تمام امیدشو از دست داد.

هری از جاش پرید و با چشمای زمردی و درخشانش به لویی نگاه کرد و گفت:
هری_البته میرم! لو دو دقیقه صبر کن که اومدم .

و با سرعت سمت اتاق دوید تا لباساش رو از تو چمدون دربیاره.

لویی با ناامیدی به مسیری که اون فرفرک رفت نگاه کرد و کف دستش رو به صورتش کوبید و سعی کرد به خندهای مادرش توجه نکنه.

جوانا_کامان بوبر! اون خیلی شیرینه، باهاش دوست باش.

جوانا که انگار چیز مهمی یادش افتاده باشه با تحدید ادامه داد:

جوانا_وای به حالت اگه بفهمم خواهرزادمو اذیت کردی مرد جوان!
تحدیدم کاملا جدیه. اون پسر باید اخر شب با یه لبخند بزرگ بیاد تو این خونه!
غیر از این باشه تورو هم خونه راه نمیدم