Mavi ay'ın Sadecesi

Kindar tuana

Benim ait olduğum bi yer yok, ben ne olursa olsun bi mavi ay üyesi değilim. Onlar 6 Kişiler ve ben yokken daha iyiler . Ben bile kendimi hiç bir yere ait hissetmiyorken babamın ölmediği gerçeği hiç bişey değiştirmez. Ben onun küçük kızı değilim artık. O da benim beklediğim adam değil.

Antrenmandan çıktığımızda sınıfa doğru gitmeye başladık. Çağan elimi tuttuğunda gülümsedim . Sanırım bu aralar bana iyi gelen tek şey varlığıydı. Tam sınıfa gidecekken Salih hocanın bize seslendiğini duyunca durduk .
" çocuklar cihan gelmiş bizi aşağıda bekliyormuş." Dedi. Hep beraber aşağı inmeye başladığımızda konuşmadım. Zaten konuşsamda ne değişecekti ki?

Okulun bahçesine geldiğimizde amcamla onu görünce adımlarım yavaşladı. Buraya da gelmişti. Olduğum yerde durduğumda çağan bana baktı kafamı hayır anlamında salladım. Diğerleri de durdu. Salih hoca bana baktı. Direk yüzüne baktım anlasın istedim. Görsün istedim. Kafamı yine hayır anlamında salladım ve hızla okula girdim. Tiyatro salonuna gittim. Aklıma başka bir yer gelmedi.
Eski okulumda küçük bir dans grubumuz vardı. Bizim okulda okçuluk yoktu ama ben biliyordum.

Telefonumu çıkarıp bi şarkı açtım ağlıyordum ama umrumda olmadı. Ne zaman ağlasam hep kendimi yormak için uğraşırdım . Beden acım kalbimin acısını unuttursun isterdim. Şarkı başladığında dans etmeye başladım

(Sonradan gelen kırmızı kızı leya olarak düşünün )

Ayağa kalktım. Zar zor nefes alırken leyaya baktım ağlıyordum o da ağlıyordu. Sıkı sıkı sarıldık birbirimize , nasıl halledicektüm bilmiyorum ve aklıma da hiç bişey gelmiyordu ama tek bildiğim görmek görüşmek istemediğimdi. Leyla'dan ayrıldığımızda yakınken kafamı kaldırıp yüzüne baktım konuşmaya başladı
" ne olursa olsun burdayım . Yalnız kalmak zorunda değilsin." Dedi . Kafa salladım. İkimizde sahneye oturduğumuzda leyaya baktım.

" kindar bi insan değilim leya ama bu çok farklı. Ben o öldü sanıyordum. Belkide ölmediğini bilseydik yani kendini öldü göstermeseydi annemi koruyabilirdik. O senin baban falan laflarına girmeyin. Ben babamın yüzünü bile hatırlamıyorum o kadar küçüktüm. Ben her gün gece yarılarına kadar sokakta onu bekledim . Ben yaramazlık yaptığım için gitti sanıyordum. Ben ağlardım onu beklerken Yağmur yağardı , bana eşlik ederdi . O küçük kız değilim artık" dediğimde leya bana bakıp gülümsedi.

" sen artık küçük bir kız değilsin tuana . Sırf bu yüzden bile onunla konuşmalısın." Dedi ama hızla karşı çıktım .
" kusura bakmayın benim konuşacak bişeyim yok. Merak dahi etmiyorum.Geldiği gibi gitsin. Ben küçük bi kız olmayabilirim ama onu beklerken küçüktüm. Ben o küçük Kızın yaşadıklarına ihanet edipte o adama baba demem." Dedim ve ayağa kalktım
" kapatalım konuyu hadi gidelim zil çalacak."dedim .

Leyayla beraber salondan çıktığımızda bizimkileri koridorda görünce yanlarına gittik terlemiştim. Çağan şaşırıp" sen niye tersliksin?" Dediğinde güldüm
" yok bişey sevgilim biraz dans o kadar." Dedim herkes güldü. Çağan alnımdan öpeceği sırada geri çekildim sorgular şekilde suratıma bakınca güldüm
" sevgilim terliyim, ondan geri çekildim." Dedim. Çağan umursamadan alnımı öptü ve beni kendine çekip sarıldı bende güldüm.