Hayatı boyunca tek olan ama herkesten farklı olan bi kız annesinin vefatı sonucu temrenliye gelirse ne olur ?
Annesinin katili kuzgunlar olan bi kız ,sizce neler yapar?
Bu annesinin vefatı sonucu temrenliye kuzeni Mete'nin evine yerleşen tuan...
Sabah şiddetli bir baş ağrısıyla gözlerimi açtım. Yanıma baktım Mete yoktu. Odama geçtim , çantamdan ağrı kesici çıkarıp içtim. Aç karına tok karına farketmez ağrımı dindirsin diye içiyordum.
Üstümü giyinip üstümü giydim ve aşağı indim. O adam var diye kahvaltı bişe yapmıyordum. Mutfaktan sesler gelince orda olduğunu bildiğim için mutfağa girmedim. Neden bilmiyorum ama o adama zerre güvenmiyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Bizim çift olarak düşünün) Bende hikayeme ekledim. Birinin saloma girdiğini hissedince kafamı kaldırıp baktım. Amcam ve o adamdı. Amcam beni görünce şaşırdı. "Neden mutfağa gelmedin?" Dediğinde ifadesizce amcama baktım. " aç değilim ben ." Dedim ve ayağa kalkıp Mete'ye seslendim " Mete hadi seni bekliyorum geç kaldık." Dediğim sırada o adam koluma dokununca sinirle yüzüne baktım.
Gözlerimden ateş çıkıyordu. Dişlerimi sıkmaya başladım. "bırakmak için sadece bir saniyen var." Dedim. Sesimdeki netlik ve sesimin tonu beni bile ürkütmüştü. Kolumu bıraktığında amcama baktım. Yüzümde en ufak duygu belirtisi yoktu.
Mutfaktan çıkan Mete'yi görünce ona baktım . Yüzüme baktığında bişeyler olduğunu anladı. Kapıya doğru yürüdüğümde meteninde peşimden geldiğini biliyordum. Ayakkabılarımızı giyip evden çıktık .
Okula doğru yürürken Mete dayanamamış olacak ki konuştu. " ne oluyor iyimisin?" Yüzüme baktı " bişey olmuş anlat." Dediğinde ona baktım. " kolumu tuttu bende bırakmasını söyledim bu kadar." Dedim.
Yolda giderken Salih hocayı görünce ona doğru yürümeye başladık. Bizi görünce gülümsedi . " bende sizi bekliyordum çocuklar tuana biraz konuşalım mı?" Dediğinde kafamı salladım.
Mete bana baktı. " ben okula gidiyorum okula gelince ara beni." Dedi. Kafamı salladım . Mete yanımızdan uzaklaşınca Salih hocanın bankı göstermesiyle oraya oturduk. " hocam iyimisiniz ?" Dediğimde ban/ bakıp gülümsedi .
" iyiyim tuana seninle hiç konuşamamıştık konuşalım istedim." Dedi. Gülümsedim " nasıl olduğumu merak ediyorsunuz ama inanın ki bende ne yapmam gerektiğini nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Asla kindar bi insan değilim. Herşeye rağmen kim olursa olsun kin tutmam. Hep böyleydi ama bu sefer öyle değil. Kendimden çok babasının yokluğunda ağlayan o küçük Kız aklımdan çıkmıyor. Ben unutsamda kafamı çevirdiğimde o küçük kızı görüyorum. Ben artık o küçük kız değilim. Babasını gece yarılarına kadar sokakta ağlayarak bekleyen o kız değilim. Zaten şuan babam olduğunu söyleyen adamda o küçük kızın babası değil." Dedim ve Salih hocanın yüzüne baktım. Konuşmakta zorlanıyordum.
" benim babama ait tek bir anım bile yok hocam ." Dediğimde gözlerim doldu. Salih hoca içi burkulmuş gibi yüzüme bakıyordu. Elini dizime koydu . " İlerde kim bilir neler öğreneceksin ama yinede dimdik durman gerekiyor. Nasıl davranmak istiyorsan öyle davran. İstediğini yap ama şakın sessizliğe hapsolma tuana . Ben burdayım hepimiz varız." Dedi. Söylediklerinde sadece ilk cümle dikkatimi çekti . Yüzüne baktım "Bişeyler daha öğreneceğim dimi? Bilmediğim bişeyler daha ve hiç hoşlanmayacağım." Dediğimde üzüntüyle yüzüme baktı.
Elleri saçıma gittiğinde yutkundum. İçim ısındı .gözümden yaş aktı saçlarımı sevip beni kendine çekti bende sarıldım. Saçımı öptü. Ağlamaya başlamıştım " Bişeyler öğreneceğim ve hiç hoşuma gitmeyecek biliyorum ve korkuyorum artık hiçbişey öğrenmek istemiyorum hocam ." Dedim . Sessiz kaldı.
Salih hocayla konuştuktan sonra beraber okula yürümeye başladık. Okula geldiğimizde bahçede göz gezdirdim bizimkiler yoktu " hocam ben bizimkileri bulayım size de konuşma için teşekkür ederim antrenmanda görüşürüz." Dedim.
Salih hoca kafa salladığında okulun içine girdim. Direk sınıfa çıktığımda bizimkiler hep beraber oturuyordu sınıf boştu. Hemen kızların arasına oturdum ve güldüm. Bağırararak konuşmaya başladım. " günaydın mavi ay halkı ve lodos halkı nasılsınız ?" Dediğimde herkes şaşırdı. Doruk kahkaha attı " hayırdır atarlı ne bu enerji ?" Dediğinde göz devirdim " ulan mutlu olsak suç ağlasak suç." Dediğimde çağan beni yanına çekip sarıldı . Güldüm " aman aman sen mutlu ol bişey istemiyoruz." Dediğinde gülümsedim.
Teneffüs zili çaldığında hep beraber koridora çıktık. Nöbetçi öğrenci masasının oraya bakınca takipçiyi yani yankıyı görmeyi beklemiyordum. Hemen yanına doğru yürümeye başladım. Bizimkiler de beni takip etti. Beni görünce gülümsedi. Bende güldüm " yankı burda ne işin var ?" Dedim.
Burda olması şaşırtıcıydı. " yeni okuşum burası tuana. Geçen gün kayıt olmuştum bugün ilk günüm." Dediğinde kafamı sallayıp bizimkileri gösterdim. " tanıştırayım. Sevgilim çağan, kuzenim Mete , bunlarda kardeşlerim, esat ve Ülkü ikizler , yağız leya zeynep ve doruk." Dedim. Yankı gülümseyip hepsinin elini sıktı. " yankı benden 2 yaş küçük , biz yankıyla yeni tanıştık. O yüzden burda görünce şaşırdım." Diye açıklama yaptığımda çağan gülümsedi. Hiç kıskançlık belirtisi falan yoktu.
Zilin çalmasıyla yankıya döndüm. " biz koridorun sonundaki sınıftayız. Bişey olursa gelirsin." Dediğimde gülümseyip kafasını salladı . Sınıfa girdiğimizde esat konuşunca ona baktım. " yankıyı yeni tanımana rağmen nasıl sevdin hayret." Dediğinde güldüm. " bilmem ama simsiyah gözleri olmasa bana çok benzediğini farketmişsinizdir herhalde. Erkek versiyonum gibi." Dedim. Herkes kahkaha attı.
