"Tekrar " Biz Olana Dek

Bölüm -6 Farkındalık (2)

FARKINDALIK -2

🫀

Elinde tuttuğu kutuyu açarak içinden ne çıkmasını bekliyordu bilmiyordu ancak içindeki his çok da iyi şeyler olmayacağını bas bas bağırıyordu , hafiften elleri titreyerek kutuyu açtı ,

Gördükleri onu feci hayal kırıklığına uğratmıştı, kutunun elinden kayıp düşmesi de aynı zamanda gerçekleşmişti . elinde bulunan resimler ve kutunun
içinde bulunan yüzükler etrafta çoktan Saçılmıştı . ilk önce resimleri inceledi dikkatlice baktığında kendisini gelinlikler içinde buldu annesi mutlulukla gülümsüyordu yanında damat olduğunu düşündüğü sarı saçlı kendin den uzun ve oldukça yapılı adam hafızasını her ne kadar zorlasa da tanıyamamıştı resme biraz daha göz gezdirdiğinde yanında tıpkı damada benzeyen ama esmer saçlara ahip aynı zamanda bu iki insana tıpatıp benzeyen yaşlıca bir kadın tıpkı kendi annesi gibi mutlulukla gülümsüyordu

Her ne kadar bu bir düğün resmine ait olsada babasını bu tabloda göremedi babasının hayatta ve bir yerlerde olduğunu biliyordu ancak son bir kaç aydır onun görmemişti .hamileliğin hormonal zorluk anlarından dolayı duygusal moda girmek üzereyken başına aniden sancı saplandı gözlerini bile açık tutmakta zorlandı olduğu yerden ayrılarak mutfağa yöneldi kendine su doldurarak bu ay kaçıncı olduğunu anlamadığı sancıyı ağrı kesici ile def etmeye çalıştı

o an aklına cebinde bulunan tüp geldi , telefonunu alarak bir sonraki doktor kontrol zamanını kontrol etti ,bu işi onur duymadan halletmek istiyordu son zamanlar da ilgisinden kaçmayacak derecede anormal hareketler sergiliyordu bu durum hoşuna gitmemişti ondan gizlediği bu resimler ve kutuda içinde adının ve "sertan" adlı kişinin isminin bulunduğu yüzükler ile dikkat etmesi gereken noktanın onlar olduğunu hissediyordu

bir sonraki kontrolü hemen sonraki yün olan salı gününe planlanmıştı elindeki kanıt niteliğindeki eşyaları onurun onları bulamayacağı bir köşeye saklayarak ertesi gün için kendini hazırladı

Akşam olduğunda onur onu tıpkı "eskisi" gibi pohpohlayarak ve bebeklerini şımartarak geçirdi ,içinden ona karşı tuhaf duyular kabarıyordu ve bu kesin likle aşk yada sevgi değildi bu durum kendisini hem şaşırtmış hem de hiç bir hüzün duymadan olduğu gibi kabullenmişti

ertesi gün olduğunda hazırlanıp onur ile birlikte hastaneye gitmek için yola koyulmuşlardı ,neşeli olmaya çalışıyordu ancak çok da keyfi olmadığı için kendini zorlamıyordu ,onur ona neler olduğunu sorduğunda ise "hamilelikten" kaynaklı olabileceğin söyleyerek geliştirmişti. hastane kapısından paytak adımlarla ilerlerken kolunda onur yanı başında ilerliyordu .doktor randevularını resepsiyon görevlisine bildirirken hiç bekletilmeden doktor odasına yönlendirildiler, son bir kaç aydır aynı yolları bir kaç kere geldiği için artık ezbere adımlar ile ilerliyordu

doktor kapısını çalarken içeriden gelen ses ile kapıyı açararak birlikte içeri girdiler melinay otururken Onurda peşine karşı tarafında duran sandalyeye geçti, Doktor hanım

" bugün nasılız bakalım? "Dedi

onur bana cevap haklı tanımadı,durumumu sanki kendisi hamileymişce sine anlatmaya koyuldu ,doktor hanım ve ben biraz sinirlenmiştik tabi o benim gibi kendini açık açık hastasına karşı saygısızlık yapamayacağını düşünerek kendini geri çekti ve sahte bir nezaketle gülümsedi. kocam sözlerini bitirdikten sonra tekrar bana dönerek sözlerini desteklemem için benden onay bekliyordu. Şu zamana kadar sürekli kontrollerim sırasında samimiyetimiz her seferinde biraz daha artan doktoruma dönerek onun anlayabileceği bir bakış atarak onuru odadan çıkarması için bir şeyler yapmasını rica ettim. oda beni hiç kırmayarak onuru odadan ultrason öncesi kontroller bittikten hemen sonra bize katılması için dışarda beklemesini rica etmişti

kadın kadına olan dayanışmamız galibiyetle sonuçlanırken onurun gidişini izliyorduk sonrasında tüm ilgisi bendeyken olan biten gelişmeleri anlattım, tam o sırada fırsattan istifade doktoruma dün bulduğum ufak sırlı malzemeler konusunda yardımını isteyebileceğimi düşündüm normalde kendim halledebilirdim tabiki ancak onur her ne kadar ilgili ve bir o kadarda cömert bir koca olsada hamileliğim boyunca asla onsuz bir yere gittiğimi hatırlamıyordum. evden çıkmama yada dışardan yapabileceğim herhangi bir etkinlikte kesinlikle beni yanlız bırakmıyordu bu öncesinde çok üzerinde durduğum bir durum olmasada artık can sıkıcı bir hal almaya başlamıştı

gizli birşey yapmak istiyorsamda en azında güvenebileceğim insanlardan yardım almalıydım ve bunun için doktor hanım biçilmiş kaftandı.

"eğer sizi rahatsız etmeyecekse sizden bir iyilik istemek istiyorum doktor hanım, bunu isterken biraz utanıyorum ancak bana sizden başka kimse yardım edemez" dedim

cebime uzanarak parmaklarıma değen soğuk camın hissi ile icime tekrar bir ürperti yerleşti, masanın ortasına dik olacak şekilde yerleştirdiğimde gözleri cam kapsülü buldu .Bana anlamayan gözlerle baktığında durumu açıklama gereği hissederek  ona durumu anlattım

" bunu kocamın odasında buldum ve ne olduğunu yada neye yaradığını bilmiyorum "dedim doktor Gercekten zeki bir kadındı amacını hemen anlamış ve kafasını onaylarca sallayarak bana cevabımı coktan vermişti

"kocanızın bir şeyler çevirdiğini mi düşünüyorsunuz acaba yoksa kapsüldekinin uyuşturucu olabileceğini mi düşünüyorsunuz ?" Dedi

"aslında bu tür birşey olduğunu siz söyleyene kadar aklıma gelmemişti çünkü onu bir kere bile sarhoş yada kendinden geçmiş bir vaziyette asla görmedim işin ilginç yanı da hamileliğimden önce her hangi bir anıya sahip olmamam. kocam bana hamileliğimin başında kafama aldığım sert bir darbe sonucu bu halde olduğumu söylese de son 5 ay dışında hatırladığım bir anım yok sadece ara sıra anımsadığım şeyler olduğunda başıma inanılmaz sancılar giriyo ve  o sırada gözlerimi bile açamayacak kadar çok zorluyor beni "dedim

beni anladığını belli edercesine kafasını anlayışla sallıyordu, tüpü eline aldığında üzerinde her hangi bir bilgi amaçlı yazı dahi olmaması  ilgisini çekmişti. düşünceli bakışları yüzüme gelince konuşmaya başladı

" sen merak etme bu iş bende, elimden gelen ne varsa bu sıvının ne olduğunu bulmak için kullanıcam. bunu sırf o hanzoya karşı elinde koz olması maksatlı yapıcam, bana güvenebilirsin. Şimdi onu daha fazla şüphelenmeden çağıralım yoksa basılmamız an meselesi,  sen sedyeye uzan bende kocanı çağırayım "

başımla onu onaylarken yüzümde yaptığı imalardan dolayı büyük bir gülümseme vardı ,onuru her ne kadar kocam olduğu için sevsem de bu onu olduğu gibi kabul edip herşeyinden memnun olduğum anlamına gelmiyordu.

doktor hanım ve onur yanıma geldiklerinde doktor onura az once sanki beni muayene etmiş gibi durumumun iyi olduğunu anlatıyordu .onur ile gözlerimiz göz göze gelince içindeki değişik pırıltılar aklıma takılmıştı, sanki iyi olmam daha doğrusu bebeğin iyi olması o kadarda umrunda değildi, ama bu tamamen benim uydurduğum birşey bile olabilirdi. Şimdilik düşüncelerimi bir kenara bırakarak bebeğimin günden güne gelişmekte olan uzuv ve bedenine özlem ve aşk ile baktım.