ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11

77 23 27
                                    

Είχε περάσει μιάμιση εβδομάδα από όταν γυρίσαμε πίσω στην Σκωτία και δεν είχαμε λάβει κανένα γράμμα από τον πατέρα ή από τον Φίλιπ για το τι γίνεται στα σύνορα. Είχε στείλει δύο γράμματα η μητέρα μου αλλά δεν είχε λάβει καμία απάντηση και είχαμε αρχίσει να ανησυχούμε. Αν είχε συμβεί κάτι κακό σε έναν από τους δύο ή και στους δύο θα το είχαμε μάθει, αλλά τίποτα καμία ενημέρωση. Πήγα προς στο σαλόνι να βρω την μητέρα μήπως είχε κάποιο νεότερο.

«Μητέρα;»

«Πέρασε μέσα καλή μου.»

«Είχαμε κανένα νεότερο από τα σύνορα;»

«Όχι καλή μου, τίποτα και ανησυχώ αφάνταστα. Δεν έχω κοιμηθεί καθόλου καλά τα τελευταία βράδια.»

«Και εγώ μητέρα και όταν επιτέλους αποκοιμιέμαι βλέπω κάποιον εφιάλτη με το τι μπορεί να γίνεται και ξυπνάω.»

«Κάτι πρέπει να κάνουμε δεν γίνεται άλλο αυτό. Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιον λόγο ο πατέρας σου μας έχει αποκλείσει έτσι. Με έχει νευριάσει απίστευτα.»

«Σε καταλαβαίνω μαμά.»

«Ίσως πρέπει να γράψουμε σε κάποιον άλλο, σε κάποιον σύμβουλο του πατέρα σου.»

«Και πιστεύεις ότι θα μας απαντήσουν; Θα ενημερώσουν τον πατέρα και θα τους απαγορέψει να μας απαντήσουν.»

«Αχ δεν ξέρω Λίλιαν δεν αντέχω άλλο, κοντεύω να αρρωστήσω.»

«Προσπάθησε να ηρεμίσεις λίγο μητέρα. Θα βρω κάποια λύση για να μάθουμε τι γίνεται.»

«Σε παρακαλώ Λίλιαν, κάνε γρήγορα.»

«Ναι μητέρα. Εσύ πιες λίγο τσάι για να ηρεμίσεις.» φώναξα μία από τις κοπέλες να ετοιμάσει τσάι και να το φέρουν εδώ πέρα. Σηκώθηκα και άρχισα να πηγαίνω προς το δωμάτιο μου, προσπαθώντας να βρω μία λύση. Ο Φίλιπ είναι όλη μέρα με τον πατέρα οπότε είναι λίγο δύσκολο να λάβει το γράμμα χωρίς να τον καταλάβει ο πατέρας και ακόμα πιο δύσκολο θα είναι να βρει χρόνο να μας απαντήσει. Αλλά και ο Φίλιπ θα μπορούσε να βάλει στα κρυφά έναν στρατιώτη να μας γράψει ένα απλό σημείωμα που θα λέει ότι τους είναι καλά και ότι τα πράγματα πάνε καλά ή το αντίθετο για να ξέρουμε και εμείς τι να κάνουμε. Τι μπορώ να κάνω; Τι μπορώ να κάνω; Και τότε μου ήρθε η ιδέα. Άρχισα να τρέχω προς το δωμάτιο μου. Πιστεύω να πιάσει γιατί δεν έχουμε και άλλη λύση. Άνοιξα την πόρτα και πήγα κατευθείαν στο γραφείο μου, κάθισα στην καρέκλα και άνοιξα ένα από τα συρτάρια. Έβγαλα αμέσως χαρτί πήρα την πένα μου και άρχισα να γράφω στο μοναδικό πρόσωπο που ήθελα να πιστεύω ότι θα μου απαντούσε.

Forbidden LoveWhere stories live. Discover now