KAYIP RİTİMLER

5 ✨ Seviyor Sanmıştım

Bölüm Şarkıları
Pink - Give me a reasons
Cem Adrian-Bu Şarkı Aşka Yazıldı.

"Seviyor Sanmıştım"

Seni içimden atamıyorum. Bazen gözümden düşen yaş, bazen de dudağımdaki buruk tebessümsün. Hiç bir zaman hiç bir şey olmadın. Hep bir şey oldun işte.

25.07.2017

Bu onlarsız geçirdiğim sekizinci yazdı Arden. Bir akşamüstü aniden aklıma geliyorlardı. Hep bir akşamüstü aklıma gelirlerdi. Güneş gökyüzünden usulca kaybolup yerini karanlığa bırakırken ellerim ve gözlerim onları arıyordu. Güneş gibi aniden kaybolmuşlardı bir akşamüstü. Onları hissetme zamanıydı o anlar. Aslında hep benimlelerdi fakat yine de özlüyordum. Birini özlemenin ne demek olduğunu onlar ile öğrenmiştim. Onları özlemek masum bir histi sadece. Dudağımda bir tebessüm beliriyordu mesela.

Çok isyan etmiştim. Çok hırpalamıştım kendimi ama bir yerden sonra kabullenmiştim sanırım. Yapacak bir şey yoktu o herkes için çok muhteşem olan ama asla haklı bulmadığım sözü kabullenmiştim. "Ölen ile ölünmüyor." diyorlardı. "Ölen ile ölünmediği gibi yaşanıyor." diyorlardı.

Her Allah'ın günü bu sözleri işitiyordu kulaklarım. Her işittiğimde delirecekmiş gibi hissediyordum çünkü ellerim ile soğuk yüzlerindeki tozları sildiği halde ölümlerini kabul edememiştim bir türlü. Zaman geçip, ellerim büyüyünce kabullenmiştim. Bunu kabullendikten sonra delireceğimi hiç düşünmemiştim. Bu çok büyük bir yara aldım bir daha almam demek gibi bir şeydi.

Onların ısıttığı soğuk ellerim vardı Arden. Onlar gidince asla ısınmayan soğuk ellerim vardı.

Onların bana öğrettiği özlem şimdilerde sen olmuştun. Sen demek özlem demekti ama bu pekte onları özlediğim gibi masum değildi sanırım. Hayatım da sen dışında da çok şey oluyordu fakat ben seni inatla başrol yapmaya çalışıyordum.

Bir akşamüstü onları sakin kafa ile düşünemiyordum bile. Şu an bunları bir gece vakti herkes sessizken, diken üstünde yazıyorum. Aslında nereden başlasam onu da bilmiyorum. Annem ile babam ölünce adını ağzıma bile almak istemediğim adam, amcam beni evlerine götürmüştü. Koca bir apartman her katta bir amcam otururdu. Babaannem ve büyükbabam vardı bir de. Ben onlara öyle seslenirdim ama onlar beni hiçbir zaman kabul etmemişlerdi.

Çok küçüktüm aniden başka bir yere gitmek sessizleşmeme sebep olmuştu. Ne yaşadıysam ilk üç yıl yaşamıştım. Ne yaşadığımı ise çok sonra fark etmiştim. İdrak edişim ben de büyük hasarlar bırakmıştı.

Bir gece yarısı babam odama geldiğinde masal okuyup alnıma öpücük bıraktığı zamanki gibi masum bir şey sanıyordum. Küçüktüm annem, babam gidince gülümseyen, gülümseten tek kişi kalmayınca ona inanmıştım , beni seviyor sanmıştım Arden ama bilemedim ki asla unutmayacağım izler bırakacağını.

Küçücük ellerim , annem gibi iki yandan örmeye çalıştığım dağınık saçlarım vardı. Onlar gibi kıyamazlar sanıyordum. Korkunç bulduğum ellerine rağmen beni seviyor sanmıştım. Sevdiği için başımı okşadığı gibi başka yerlerimi okşuyor sanmıştım. Yemin ederim Arden beni sevdiği için yapıyor sanmıştım. Yemin ederim ama yanılmıştım.

Çok korkardım ama sesim çıkmazdı çünkü seviyor seni, o senin amcan baba yarın sana kötü bir şey yapmazki Elvira diye düşünürdüm. O kirli ellerin çoktan celladım olduğunu bilemedim.

Şimdi sesim çıkmadı diye beni suçlarlar öyle değil mi Arden? Çocukta olsan sesin çıkmazsa suçlu sen olurdun çünkü. Belki konuşamıyorumdur, belki ben o an konuşma yetimi kaybetmişimdir, belki o korkunç eller koca elleri ile ağzımı kapatmıştır ama yine de ben suçlu olurdum öyle değil mi? Sustuğum için ben suçlu olurdum.