KAYIP RİTİMLER

12✨ İzler Kalır, İzler Hatırlatır Yaraları Sevgilim

Şekersiz - Olsan Yanımda

"İzler Kalır, İzler Hatırlatır Yaraları Sevgilim "

🦋🦋

Kalbimin kıyısına vurmuştun önce. Sonra gitmek bilmemiş, kalbimin bir parçası haline gelmiştin.

Parmak uçlarım ile pencerenin soğuk yüzeyine dokundurduğumda dudaklarımın arasından çıkan nefesi dokunduğum camın yüzeyine üfledim. Parmağımı çektiğimde küçük bir nokta dışında etrafı buğulanmıştı. O küçük yere de nefesimi üflediğimde dudaklarımda küçük bir tebessüm vardı
Fakat sonra yıllar önce yaptığım, yapmaktan vazgeçmediğim o şeyi yaptım.

Aşık olan herkesin bir gün yapabileceği o şeyi. Parmaklarım ile camdaki buğuya küçük bir kalp çizdim ve hemen sonra da iki ok. Bir tarafına ismimin baş harfini çizdim ama diğer tarafa onun baş harfini yazmaya cesaret edemedim.

Dudağımdaki tebessüm kayboldu. Aptallığıma küfür edip
parmaklarım ile boğuyu hızla sildim.

Arkaya doğru yürüyüp hemen cam kenarındaki kırmızı koltuğa oturdum.
Onu en son gördüğümde tırnaklarım parmaklarında eskilerine benzer derin izler bırakmıştı ve geçen yıllara rağmen içimde hala yerini koruyan o kırgınlık, kızgınlık hissini haykırmıştım.

Eskiden ona olan hislerim normal olmayacak kadar büyüklerdi. Belki de kırgınlığımın, kızgınlığımın , öfkemin bu kadar büyük olmasının ve hala aynı olmasının sebebi de buydu.

Sıska parmaklarımı kendime çekip başımı dizlerime gömdüm Gözümü her kapattığımda göz pınarlarından düşen yaşlar ile karşı karşıya kalıyordum. Şimdi de onun göz yaşları yakıyordu canımı. Canım sanki hiç onun tarafından yanmamış onun yüzünden göz yaşı dökmemiş gibi ona yanıyordu.

Haksızlık olarak görüp, bunu asla hak etmediğim konusuna gelmekten yorulmuştum. Hak etmediğim çok şey yaşadığımı düşünüp durduğum, isyan ettiğim çok zaman vardı ve o isyanlarım en büyük düşmanımdı belki de ve artık düşmanımı güldürmek istemiyordum.

Tek sorun her seferinde hayal kırıklığına uğramaktı aslında. En büyük hayal kırıklığını da hayalerimiz tarafından alıyorduk hiç farkında olmadan çünkü en zayıf noktlarımızdan oluşuyordu bence hayallerimiz.

Ben zayıf noktam ise hayalim olan Arden'di.

Uzaktan onu sevdiğim günlerden geçip yaralarımı sardığı anlara geçmiştik. Yaralarımı sarmaktan söz ettiği bir gün vardı.

Sürekli dikkatimi dağıtan dudaklarını aralayıp "Yaraların yaralarım Elvira." demişti avuç içimdeki yara izine hafif bir öpücük bırakırken.

Avuç içimi açıp içine baktığımda tamda onun öptüğü yerde hala yerini koruyan iz vardı. Kendime mani olamadan parmağım ile bir zamanlar sardığını düşündüğüm o ize dokundum. İçim titredi, kalbim ağrıdı. Gülmek istedim halime fakat bunun aksine gözümden yaşlar düştüğünü fark ettim hıçkırığım takıldı boğazıma çıkmıyordu, acıyordu sonra dudaklarımın arasından şu sözler döküldü çünkü izler kalır, izler hatırlatır yaraları sevgilim.

01.10.2017

Bir yer varmış Arden. Bir yer varmış sadece kendim gibi davrandığım bir yer. O yer seni yanınmış. Senin yanın yaşayamadığım o çoçukluğumu yaşamak demekmiş.

Abarttığımı düşünme sakın. Sadece bir dakikalığına kendini benim yerime koy, benim gibi hissettiğini ve düşün. Benim gibi hissetmen imkansız biliyorum ama sen yine de beni anlamaya çalış.