Chapter 8

11 1 0
                                    

my heart is pounding real fast. his simple words really excites my heart.

"oh bat namumula ka?" tanong ni Shai na katabi ko.

"wala, it's just hot" sabi ko, not saying that it was because of Ethan.

after lunch ay sabay ulit kaming pumasok ni Kath dahil parehas kami ng klase.

even though kambal sila ni Klai, magkaibang magkaiba sila ng ugali. madaldal si Kath tulad ni Shai, habang si Klai naman ay madalang mag salita at parang seryoso ang tono palagi.

during lunch ay napag-alaman ko din na may heart disease siya, thank god she's strong.

"gusto mo ilibot kita dito sa school? tutal walang naman tayong teacher next period" sabi ko sa kanya. absent kasi ang isang teacher namin kaya may free time kami after this period.

"sure, baka ma bored lang ako dito mamaya" sabi niya at yun nga ang ginawa namin.

"ayun yung gym, teachers lounge, auditorium, theater,......." pagkatapos ay bumalik na kami sa room namin. muntikan na kaming malate, buti nalang ay wala pang teacher.

"buti nalang wala pang teacher noh?" sabi sa akin ni Kath atsaka siya uminom ng tubig.

"oo nga eh, pasalamat tayo kasi laging late si sir Chris" sabi ko at medyo natawa naman siya.

"talaga? it's my first time hearing a teacher being late" natatawa niyang sabi.

"really? never bang nalate yung teacher mo dati?" tanong ko sa kanya at ngumiti naman siya.

"I was homeschooled, so basically this is my first time going to a face-to-face school" sabi niya sa akin.

it's understandable naman, because of her situation panigurado na nag aalala ang parents niya para sa kanya. she may experience heart attacks unexpectedly at any time.

"alam mo ang tagal kong pinilit sila mommy para lang payagan nila akong mag aral dito. I want to experience studying at an face-to-face school on my last year of high school" sabi niya sa akin. I feel bad for her, she didn't get to experience fun stuffs at school. especially nung elementary, we gotta be honest that elementary years was the most fun moments in our life. mga times na plus and minus palang yung math.

"don't feel bad for me, kahit papaano naman ay na-enjoy ko yung childhood ko" sabi niya, she probably saw my expression. nginitian ko siya.

"you are so brave. fighting a disease for your whole life? I don't think kaya ko yan" I chuckled.

"alam mo kung iisipin ko ay hindi ko din kaya, but then it happened to me I have no choice but to fight it. at first akala ko hindi ko kakayanin, but if I want to continue living I have to fight it." sabi niya at napangiti naman ako sa mga sinabi niya.

"I think we would be great friends" sabi ko sa kanya habang nakangiti.

"pansin mo din? ako din eh" sabi at tumawa naman kami.

after school ay nakita kong may hinihintay si Ethan sa gate.

"Gela!" tawag sa akin ni Ethan nang makita niya ako.

"why?"

"tara kain tayo sa labas libre ko" sabi niya sa akin.

"hindi ako papayagan nila mommy" panigurado ay pag babawalan ako nila mommy. they became so protective na binigyan pa nila ako ng exact time ng uwian ko.

"don't worry, pinaalam na kita. ang lakas ko nga kay tita eh" sabi niya habang nakangiti ng malaki.

how come ang daling mapapayag ni Ethan sila mommy?

My Safe Place (COF Series #2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon