Sprakeloos (One Direction fanfiction Dutch)

Hoofdstuk 7: toch niet

toch niet

Het was stil in de kelder, op een constant gezoem na, dat aangaf dat de trap onder stroom stond. Myley sliep. Haar hoofd lag op de zachte buik van de wolf, die op en neer ging. De wolf sliep ook. 'Jan' had eten naar beneden gegooid op het moment dat Myley de wolf herkende, en samen met het dier had ze het opgegeten. Daarna waren ze in een hoekje gaan liggen en in slaap gevallen. Myley was al niet meer bang voor de wolf. Ze had het die zelfs een naam gegeven. Een mooie naam deze keer, vond ze zelf: Resa.

De eerste drie letters waren van het woord rescue, wat redding betekende, en de letter a vond ze erg mooi. Hij was op veel verschillende manieren te schrijven, en de klank vond ze leuk om te denken en te horen. Resa. Ze vermoedde ook dat de wolf een vrouwtje was. Niet dat ze had gekeken. Dat vond ze privacy schending voor het dier.

Het leuke was dat het dier net als Myley niet kon praten. Voor Myley voelde het als een lotgenoot. Resa had dan misschien een andere manier van communiseren, maar dat was lichaamstaal. En naast papier was lichaamstaal voor Myley ook de enige manier om te communiseren. Resa en Myley konden ondanks hun vele en grote verschillen erg goed met elkaar opschieten. Al klonk dat misschien vreemd.

Er klonk een hol geluid, en de deur ging zacht maar snel open. Er klonk een klik, en Resa tilde haar kop op. Het gezoem hield op, en er liep iemand in het donker de trap af. Resa liet een diepe grom horen vanuit haar borstkas, zodra ze de geur van de man rook. Eigenlijk dus al meteen. Het gegrom wekte Myley.

Myley kwam overeind, en wreef in haar ogen. Het silouhet van de man was net te zien in het half duister.

Zodra Myley hem herkende sloeg haar hart een slag over, en sprong ze overeind. Niet merkend dat de trap niet meer onder stroom stond rende ze erbij weg, naar een hoekje zover mogelijk bij de man vandaan.

'Come with me now,' zei hij, in zijn vloeiende engels. Myley schudde haar hoofd.

in haar hoofd schreeuwde ze.

GA WEG! BLIJF BIJ ME UIT DE BUURT!!! BRUUT!!! SUKKEL! IDIOOT!!! NEE!!! IK KOM NIET MEE!!! GA WEEEEEG!!!!!!!!!!!

Maar hoe hard haar gedachten ook schreeuwden. Haar mond bleef gesloten, en het bleef ijselijk stil in het vertrek.

'Come on now,' De man was zijn geduld kwijt. Hij liep op haar af, en verkocht haar een pijnlijke klap in het gezicht. Graag was ze huilend in elkaar gezakt. De tranen waren er, maar de geluiden niet.

Vanuit haar ooghoek zag ze hoe Resa de trap voorzichtig op liep! Toen pas drong het tot haar door dat het gezoem er niet was.

Natuurlijk! Hoe kon hij anders beneden komen?

In een plotselinge ingeven maakte ze een schijnbeweging, en rende om hem heen, zijn grijpende arm ontwijkend. Ze denderde de trap op, achter Resa aan, die al door de deur verdwenen was.

De man vloekte en rende achter haar aan. Myley ging de bocht om, en rende de woonkamer in. Ze struikelde bijna over Resa die stilstond en niet wist waar ze naartoe moest. Myley kon nog net op tijd over haar heen springen en rende naar de deur. achtervolgt door Resa, die achtervolgt werd door de man.

'Come here!!!!' riep de man, maar Myley rende verder, en greep de deurkruk. Na een paar keer duwen en trekken vloog de deur open, en rende ze naar buiten. Als een jaguar sprintte ze over het grasveld de straat op, Ze rende de straat over, en hoorde hoe Resa achter haar aan rende. Ze rende de straat door, onbekende huizen langs, en grasvelden die voorbij vlogen.

Steeds dichterbij kwamen de zware voetstappen, en steeds duidelijker was haar ademhaling te horen. hijgend rende ze de volgende straat in, toch doorzettend en haar brandende spieren negerend.

Een stevige arm greep haar, en omklemde haar bovenarm. een schok ging door haar lichaam toen ze plotseling tot stilstand werd gedwongen en ze werd vol naar achter getrokken. Haar rug kreeg een opdonder en de tranen sprongen in haar ogen. Myley struikelde over Resa die een zacht gejank liet horen. Haar mond werd gesnoerd met een schop.

'Almost dear, almost,' mompelde de stem van de man in haar oor. Ze voelde zijn hand over haar keel, en was bang voor het einde.

Maar tot haar verbazing trok hij haar helemaal terug naar het huis, struikelend en vallend, werd ze meegesleurd. Resa volgde haar, waarom wist ze niet. Ze probeerde de wolf duidelijk te maken weg te gaan, maar het dier volgde hen naar de auto die klaarstond. De man gooide haar op de achterbank, duwde de wolf naar binnen en trok de deur van het huis dicht.

Daarna stapte hij in de auto, en startte de motor. ondertussen muisstil en geen woord zeggend. De radio sprong aan zodra de motor aanstond. Het was vijf uur volgens de nieuwslezerares.

Myley ving nog net een glimp op van de woorden : 'One Direction... Kidnapper.... recognized,'

De radio werd meteen uitgedrukt en de auto werd van de oprit afgestuurd. Bij Myley drongen de woorden niet door.

Toch niet ontsnapt. een moment lang had ze genoten van de vrijheid. de heerlijke wind door haar haren, en de vrijheid van beweging in haar lichaam. ook al had het pijn gedaan.

Toch niet de laatste verhuizing. Waarschijnlijk weer een lange tocht voor de boeg, waardoor haar spieren weer stijf werden, en haar lichaam nog meer pijn ging doen.

Myley ging liggen, zonder toestemming van de man te vragen en legde haar hoofd op de buik van Resa neer. In haar hoofd mompelde ze  truste, maar in het echt was alleen de automoter te horen.

Toch niet, dacht ze bij zichzelf. Toch niet.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Kort lang? zeg het maar. ik weet het niet.

Jullie zijn de jury!! :) (hoeveel jullie's er ook mogen zijn)

gogogo!! next!! ik wil weten wat er gaat gebeuren! oké maar deze keer weet ik het al. ik had een ingeving tijdens het schrijven van dit stuk. :):):)

nieuwsgierig? Stem reageer! en word als je dat wilt en nog niet bent Fan!! :)

Dan kom je erachter wat er nog meer met Myley en Nancy gaat gebeuren!!! en hoe zal One Direction reageren op deze avonturen?? (ik schreef het op als avond turen. Aslof je tuurt in de avond!! Haha. ja... ik vond het wel grappig de eerste keer, en mijn humor is echt zoooo low..)

hope to see you next time!!

XXXXXX Magda