Sprakeloos (One Direction fanfiction Dutch)

Hoofdstuk 12: tweede ontmoeting

tweede ontmoeting

Nancy's POV

Ik stapte de bus uit, en hees de tas met verfblikken verder over mijn schouder en keek om me heen.

Het werd frisjes buiten, en ik huiverde. Ik was net in de stad geweest met koopavond, en had een nieuwe verfvoorraad ingeslagen. Het was half 9 in de avond en ik was op het idee gekomen om het nog snel even de verf bij Nico langs te brengen.

Bovendien was het twee dagen geleden dat One Direction - of wat er nog van over was - had besloten om toch nog te komen. En ik was nog niet eens langs geweest in die tijd.

Ik liep over de stoep, licht gebogen om in evenwicht te blijven met de verf over mijn schouder, in de richting van het huis van Nico.

Onder tussen dacht ik na over het verhaal dat Liam me aan de telefoon had gedaan. Louis had Edward gezien met een grote koffer. Dus zo werd Myley vervoerd. In een koffer geduwd. Dat was toch te gek voor woorden! Ik kon er niet bij, en had mezelf een dag lang opgesloten op mijn kamer om me te straffen. Het was mijn schuld. Omdat ik ze niet stopte van het komen, werd Louis meegenomen. Omdat ik zo graag wou dat Myley mee ging, Was ze nu meegenomen.

Ik voelde de tranen branden achter mijn ogen, en knipperde. Nee, alles zou goedkomen. Er was ook een twitterpagina voor Louis opgericht, en de fans hadden in grote getallen met optochten hun meeleven betoont. Maar het hielp natuurlijk allemaal niet. Nancy had veel reactie's op twitter gekregen van Directioners die hun meeleven ook tegenover haar betoonden, en hoopten dat Myley, Mily, Meyley, Myly, Myli, en allemaal andere vormen van haar naam, snel weer terug zouden komen.

Ik liep de oprit van Nico op, en was licht opgelucht dat mijn schouder er nog aan zat.

Ik drukte op de bel, en was bang voor wie er open deed. Tot mijn opluchting was het gewoon Nico.

'Ah, jij bent het. Wat kom je doen?' vroeg Nico nieuwsgierig.

'Ik kom van de koopavond in de stad, en ik heb nieuwe verf gekocht. Het leek me handiger om het hier achter te laten,' zei ik, terwijl mijn maag een knor liet horen. Ik had mijn avondeten ook overgeslagen.

'Natuurlijk! Kom binnen. De jongens zitten voor de TV. Ze zijn net als Myley, maar dan veel luidruchtiger, en drukker,' glimlachte Nico.

Ik glimlachte terug, en zag dat hij alweer op zijn gewoonlijke portie eten moest zitten. De jongens die hem gezelschap hielden moesten hem goed doen.

Nico stapte aan de kant en liet me erlangs, terwijl ik de hal in liep, de trap op. Ik liep naar Myley haar lege kamer, en deed de deur open.

Eenmaal  binnen liet ik de tas van mijn schouder vallen, en haalde ik blik voor blik eruit, terwijl ik het op de tafel zette die ik gebruikte om ook potten met water en kwasten en tekeningen op te leggen.

Niemand was hier geweest sinds ik weg was. Ik zag het meteen omdat de kranten op de vloer recht lagen. Als hier iemand was geweest lagen ze altijd scheef.

Ik verliet de kamer weer, en stapte de overloop op, toen precies op hetzelfde moment Liam van zijn logeerkamer stapte met een DVD in zijn hand.

Hij stond met een schok stil, staarde me even aan, en kwam toen bij zinnen.

'Hey, I didn't knew you were here,' zei hij.

'Nice to see you to,' antwoordde ik met opgetrokken wenkbrauw.

Hij schoot in de lach, en liep naar me  toe.

Tot mijn verrassing gaf hij me een troostende knuffel. zijn omhelzing voelde warm en vertrouwd aan.