Sprakeloos (One Direction fanfiction Dutch)

Hoofdstuk 8: camera's

Liam's POV:

Ik stond naast de agent die ons had binnen gelaten. Aan linker kant stond Niall. We keken gespannen naar het beeldscherm.

De vorige dag was de politie het huis van Edward binnengevallen. Ze hadden meerdere dingen gevonden. Etensresten met het DNA van Myley eraan en dat van een wolf, in één of andere kelder. Bloed op de vloer van dezelfde kelder. Zodra was gezegd dat het Myley's bloed was, was het bij elk van ons doorgedrongen dat Myley was eens heel erg gewond kon zijn.

Maar dat was niet alles. Bij de buitendeur van het huis van Edward hing een camera, en die had beelden gemaakt van dingen die wij op dit moment gingen zien.

We wisten allemaal dat we voor het eerst zouden zien hoe Myley eruit zag. We hadden zelfs nog nooit een foto gezien. Maar we wisten niet hoe ze eraan toe zou zijn.

Ongeduldig gebaarde Harry dat de video band moest beginnen met afspelen, terwijl we om het beeld heen drongen.

De politie agent naast ons drukte op een knop, en we keken met onze adem ingehouden toe naar wat er gebeurde.

Een doodnormale oprit. Niets aan de hand. Glooiende groene grasvelden en witte stenen op de grond. Een stevige oudhouten deur, gelakt in een donkere kleur bruin. Het zag er net uit. De camera had uitzicht op alles. inclusief een gedeelte van de straat.

Edward liep naar buiten en stapte op zijn auto af. Hij haalde de deur van slot en stapte in. Hij pakeerdde zijn auto dicht bij de deur, en stapte weer uit.

Ik keek verbaasd naar Louis, die mij ook niet-begrijpend aankeek. We hadden verwacht dat hij weg zou gaan.

Edward liep naar binnen.

Voor een paar minuten zagen we alleen maar hoe een vogel voorbij vloog, en hoe de rest van de straat in stilte verkeerde.

Ik wou net vragen wat er zou gaan gebeuren toen de voordeur openvloog.

'Wow' mompelde Louis, duidelijk geschrokken.

Ik hield mijn adem in. In de deuropening stond een meisje van een jaar of zestien. Ze had donkerblond haar licht krulend dat tot ver over haar rug viel. Haar bruine ogen vielen zelfs van zo'n afstand op. En ze stonden angstig, maar hoopvol.

Zonder zelfs maar stil te staan rende ze de weg, het glooiende grasveld over, de straat op. Terwijl ze rende zag ik iets in haar bewegingen. Haar rug deed overduidelijk pijn. Dat was eigenlijk niet te missen. Zodra haar rug in zicht was, zag ik allemaal bloed op het gescheurde T-shirt van Michael Jackson.

'Holy shit!' riep Zayn uit toen hij het ook zag.

Tot mijn grote verbazing werd ze op de voet gevolgd door een wolf. Maar de wolf leek haar niet bang te maken. De wolf leek ook alleen maar voor de vrijheid te gaan. Geen twee seconden later  verscheen Edward. schreeuwend dat ze terug moest komen en vloekend achter haar aan rennend.

Ik slikte en keek toe hoe Edward uit het zicht van de camera verdween.

Het bleef voor een seconde stil in de kamer.

toen vroegen we bijna allemaal tegelijk :

'Did she escape?' Louis riep het bijna.

De agent keek ons triest aan en gebaarde naar het beeldscherm.

Ik richtte mijn aandacht erop en hoefde maar een paar seconden te wachtten.

Edward verscheen in beeld. En niet alleen.

Myley werd meegesleurd terwijl ze los probeerde te komen. Maar dat lukte niet. Het grootste gedeelte krimpte ze ineen van pijn. En tot mijn verbazing volgde de wolf. Hij leek een bezorgde indruk voor Myley te hebben, die in stilte huilde, terwijl Edward op haar schold. Myley werd de auto ingeduwd, en de wolf moest volgen. Edward sloot de deur van het huis, en stapte ook in.