CHAPTER 09

215 39 22
                                    

A S H Y



My phone beeped and reading the message, it was from him.



"Hey Ashy, gumising ka na. May pupuntahan tayo ngayon."



Hawak ang unan, isinubsob ko ang aking mukha. Kinikilig na ba ako? Kasi ang init ng magkabila kong pisngi.



"Hihintayin kita rito sa baba."



What?! He's here??

Agad akong nag-panic para ayusin ang aking sarili. At kahit kaunting ayos lang ang meron ako, talagang okay na ako. Ang magpakasimple ang pinakaalam kong gawin. And after everything, bumaba na rin ako.



Momol! He's here nga.



"You make me wait for so long. Ang tagal mo."



"May ginagawa ako," alibi ko.



"Get in," he said, opening the car's door.



"Saan tayo pupunta?" pagtataka ko at saka pumasok.



"Sa tahimik na lugar." Agad din kaming umalis.



"I've heard what happened yesterday," he began.



"It was all about my locker's issue, pero okay na," I said, smiling. "Red saved me."



"So, he was there?"



"Kinausap nya si head regarding that matter. Actually, ikinansela ni head 'yung sana'y ipapagawa nya sa aking task."



Bigla kaming tumigil sa isang magandang lugar. Bumaba sya mula sa sasakyan at pinagbuksan ako. He was holding my hand as we walked through.



"What are we doing here?" Tuloy lang kami sa paglalakad.



"Maganda rito. At mula sa itaas, matatanaw mo ang buong Villa." Walking upstairs, it was my first time to gone at this wonderful kind of place. Sa totoo lang, nakikita ko ang Parola sa mga movie na napapanood ko.



"I miss this place everyday."



"Madalas ka bang pumupunta rito?"



"I just visited here once or twice a month."



"Bakit mo naman ako naisipang dalhin rito?" Nakakamanghang panoorin ang ganda ng tanawin. Ito nga 'yung sinasabi nilang 'sight-seeing.'



"Sobrang ganda, Rain," sabi ko while spreading my hands and turning around.
Feeling the wind, sobrang ganda.



"Nagustuhan mo ba ang lugar na ito?" Closing my eyes, I kept on smiling.



"I'm so grateful to have someone in my life. That someone na sobrang espesyal para sa akin." I slowly opened my eyes at nilingon ko sya.



"Maganda ang Parola. Para syang magandang bulaklak," he said, looking at me. "Pero mahirap syang pitasin. Sa ganda ba naman nya, e mahihirapan akong kunin sya."



"Ano bang pinagsasabi mo?"



"Ikaw ang tinutukoy ko," tugon n'ya sa mahinang boses.



"A-ako?" Turo ko sa aking sarili.
What does he mean?



"Nakikita mo ba 'yon?" Itinuro n'ya ang nasa aking likurang bahagi. Binigyan ko ng tingin ang malawak na kapaligiran.



Secret Series #1 Hall Of Fame [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon