Secret Series #1 Hall Of Fame [COMPLETED]

CHAPTER 15

S K Y

I expected her to come into my house. Alam kong itatanong nya sa akin ang tungkol sa childhood friend nya, which is 'ako' naman talaga ang taong iyon.
Mas mabuti na hindi nya malalaman ang katotohanan. Think me badly. Pero ayoko syang umasa, dahil wala na rin naman syang aasahan mula sa akin.

Yes, I have a good life. I do have plenty of money because we steal, we kill, we dealt with illegal assumptions. And that's our job.

At kahit malaman pa nya ang totoo tungkol sa akin, she will regret. She will blame Rain and our comrade. Ayokong masira ang samahan namin, pero mas ayoko syang masaktan ng husto.

May nagagawa ang pagsisinungaling. Lahat kayang takpan. Lahat pwedeng itago.

Mas gugustuhin ko pa ang mapunta sya sa isang lalaking deserving para sa kanya. Kay sa mapunta sya ulit sa akin. Sa isang tulad ko.

Tama ang ginawa ko. Mali ito sa mga mata ng mga hindi nakaka-unawa. I'm doing this just for her sake. I want to set her free. I want her to be happy either.

Hindi ako ang magpapasaya sa kanya. Someone would be.

Nakaupo ako habang sapol ang aking ulo. Nakapikit ang aking mga mata.

"I'm sorry Madisson. Manhid ako. Gago. Tarantado. Hindi ka kayang ipaglaban. Mahal Kita. Gagawin ko ang lahat sumaya ka lang sa piling ni Rain. Sa piling ng taong para sa'yo."

Sana mapatawad nya ako.

**
A S H Y

My expectation was far from reality.
Wake up self! Don't let stress manage you. Look straight. Forward, not backwards.

ECSTACY BAR. One of the famous hang-outs in the city.

Hindi ako party goer, I'm not even a drunkard, nor a smoker. I'm not a bitch or whore. I just want to spend this night for myself. Ang tanga kasi! Paniwala masyado sa mga 'pangako'. Psychology nga ang kinuha kong course pero masyado naman akong weak. Wala akong lakas ng loob para labanan ang weaknesses ko. Para lang akong nag-aral para lokohin ang sarili ko at gawing katawa-tawa ang buhay ko. Dumb!

I sat down. Waiting again for nothing. Dito siguro ako magaling ngayon. Tsk!

"Miss."
I saw three men standing in front of me. Mukha silang street boys. Maybe they are anybody who wants trouble at most. They had tattoos.

"Are you alone?" tanong ng isang lalaki habang pasimpleng nakatingin sa paligid.

"Do you want to drink?" nakangiting tanong ng isa pa.

"I'm fine," sabi ko. "I don't even want someone to talk to."

Hindi sa ayoko ng kausap. Pero sa nakikita ko sa kanila, hindi sila mapagkakatiwalaan. They looked cool pero alam kong 'dirty talk' lang ang gusto nila. At iyon ang ayaw ko.

Lumapit sa akin ang isa sa kanila.

"Do you want to enjoy?" he asked, smirking. "Don't worry, we are good in bed."
Malamig ang boses nya. Masyado rin syang simple kung kumilos. Sya ang naiiba sa kanila.
Showing my death glare, wala pa rin akong tiwala sa kanila.

"Miss, hindi ito tambayan ng mga inosente. Tambayan ito ng mga wasak at sinapol ng maraming beses," sagot ng isa.

Panay lang din ang titig sa akin ng lalaki na syang unang lumapit sa akin. Staring at me, he pulled the chair saka umupo sa harap ko. Para akong nilamon ng isang inosenteng halimaw.